Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Καταγγελία καθηγητών για το Survivor


Πώς θα επιβιώσουμε από τα ανθρώπινα πιράνχας;
Από εκείνους που θέλουν να καταπιούν ό,τι έχει ουσιαστική αξία για τον άνθρωπο στον βωμό του κέρδους;

Η αποβλάκωση και η εφήμερη ψυχαγωγία είναι γνωστό σήμα κατατεθέν του ανθρώπου, όμως με το τηλεοπτικό παιχνίδι της εικονικής επιβίωσης έφτασε σε τρομακτικό επίπεδο τον τελευταίο καιρό μέσα από ατέλειωτες συζητήσεις, εκπομπές αφιερωμένες σ' αυτό, καταστάσεις φανατισμού, τσακωμών και απόλυτης ξεφτίλας.
Μαθήματα επιβίωσης στους ανθρώπους μιας χώρας, που παλεύει με τα θεριά, για να επιβιώσει ακόμα και από την πείνα.
Η προβολή του και μόνο θα έπρεπε να θεωρείται ύβρις.
Θα μου πεις εδώ έκανε θραύση πριν από χρόνια ο μεγάλος αδερφός και όλα ήταν μια χαρά χαζοχαρούμενα...

Χαίρομαι που συνάδελφοί μου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πέρασαν σε καταγγελία του συγκεκριμένου παιχνιδιού, που έχει εισχωρήσει για τα καλά στα μυαλά των μικρών εφήβων.
Την παραθέτω παρακάτω μέσα από το σχετικό άρθρο που διάβασα κι εύχομαι να αρχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε σοβαρά πλέον και για τέτοια θέματα κι όχι μόνο τα εργασιακά. Επιβάλλεται από τον ρόλο μας στην κοινωνία να παίρνουμε θέση επίσημα και μάλιστα συλλογικά.



Καθηγητές από τη Θεσσαλονίκη - και συγκεκριμένα η Γ΄ΕΛΜΕ - εξέδωσαν μια σκληρή-καταγγελτική ανακοίνωση εναντίον του Survivor, το οποίο χαρακτηρίζουν «ακραία διαστροφικό» και «τηλεοπτικό σκουπίδι» που «διδάσκει ότι καμία ξεφτίλα, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα του διπλανού σου δεν είναι ντροπή προκειμένου να επιβιώσει κανείς» και καλεί σε μάχη εναντίον του και των αξιών που προβάλλει στους μαθητές.

Ολόκληρη η ανακοίνωση 

2.500. 000 τηλεθεατές μεταξύ των οποίων εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές μας, ακόμη και παιδιά του Δημοτικού (δυναμικό κοινό το λένε) παρακολουθούν κάθε βράδυ το ελληνικό «Survivor» που σπάει τα ρεκόρ τηλεθέασης το ένα μετά το άλλο.  
Δεν πρόκειται για δασκαλίστικη γκρίνια που «δεν διαβάζουν τα μαθήματά τους» εκείνη την ώρα. Οι αξίες που επιβάλλονται μέσα από την τηλεοπτική εικόνα είναι απόλυτα αντίθετες με αυτές που επιχειρούμε κοπιωδώς κι απελπισμένα να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας. Γι αυτό έχουμε χρέος να τις στηλιτεύσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.  
Το ΣΚΑΙ, το κανάλι με την πιο εχθρική στάση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και την πιο φιλική στην πολιτική καταστροφής των δικαιωμάτων μας και ιδιαίτερα αυτών της νέας γενιάς, προβάλλει ένα ακραία διαστροφικό, ανταγωνιστικό, «αθλητικό παιχνίδι», στο οποίο ανώνυμοι και διάσημοι αποκομμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον, διεκδικούν μέχρι «τελικής πτώσεως» το έπαθλο που συνήθως είναι η ...τροφή! Αφού δεν έχει άρτο, πάρτε θεάματα... με άρτο!  
Σταδιακά, ο ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων και ατόμων οδηγεί στην ανάδειξη του νικητή μέσω της απόρριψης των άλλων, της ψυχολογικής ή σωματικής κατάρρευσης (που εξιτάρει τους θεατές), του τελικού αποκλεισμού. «Όποιος μένει πίσω θα πρέπει να φτύνει αίμα!», λέει μια παίκτρια.  
Το κοινό παρακολουθεί τις αντιδράσεις, τις αντοχές και τις συμπεριφορές των «μαχητών» συμμετέχοντας μέσω SMS που αποφέρουν κέρδη σε τηλεοπτικές/πολυεθνικές εταιρείες.   Με άλλα λόγια: ατομικισμός, προδοσία, αλληλοεξόντωση, απαξίωση των άλλων, κατάρρευση των ηττημένων, αποκλεισμός των αδύναμων...  
Η τηλε-πραγματικότητα μοιάζει να αντανακλά τον κοινωνικό δαρβινισμό ενός συστήματος που ξέρει πώς να διαλύει κάθε ανθρώπινο δεσμό, πρωτίστως στο πεδίο της εργασίας, ή των εξετάσεων όπου κυριαρχεί το «ο θάνατός σου, η ζωή μου».  
Για την «επιβίωση του πιο προσαρμοσμένου» (survival of the fittest) μίλησε ο Δαρβίνος, όμως τόσο στον Άγιο Δομίνικο όσο και στον εργασιακό στίβο η καλή φόρμα, η fitness σε κάνει survivor, σε κάνει «απασχολήσιμο».  
Σήμερα το «Survivor» μάς διδάσκει ότι καμία ξευτίλα, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα του διπλανού σου δεν είναι ντροπή προκειμένου να επιβιώσει κανείς.  
Η πειθαρχία, η τυφλή υπακοή στους άνωθεν κανόνες, ακόμα και τους πιο γελοίους και παράλογους, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη για όσους θέλουν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Όλα αυτά πρέπει να εμπεδώσουν έγκαιρα οι μαθητές μας.  
Δεν είναι «απλά ένα παιχνίδι» είναι η επιβολή του παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου συστήματος στα παιδιά μας, απ' αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα!  
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι το «Survivor» προβάλλεται την εποχή της αέναης λιτότητας, της φτώχειας, της πείνας, των μαθητών μας που λιγοθυμούν, (μόλις προχθές μια 17χρονη μαθήτρια στην Πάτρα λιποθύμησε γιατί είχε τρεις μέρες να φάει κανονικά), του υποκατώτατου μισθού, της μαθητείας –δουλείας, της γιγαντιαίας και ενίοτε ανακυκλούμενης ανεργίας των νέων, των 400χιλ. παιδιών μας που μεταναστεύουν στο εξωτερικό.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν στο κοινωνικό λυκόφως, κόβουν από το φαΐ, τη θέρμανση, το ρεύμα. Ένας λαός φυλακισμένος στο μνημονιακό Survivor.  
Καλούμε τους συναδέλφους να δώσουμε ακόμη μια μάχη ενάντια στα τηλεοπτικά σκουπίδια, προβάλλοντας της αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, του σεβασμού του Άλλου, της φιλίας, του γνήσιου αθλητικού πνεύματος, του αληθινού αγώνα για μια απελευθερωτική Παιδεία στα πλαίσια μιας δίκαιης κι ανθρώπινης κοινωνίας. Να γίνουμε όλοι μαχητές σε τούτο τον αγώνα!  

Γ-ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ  Γιάννης Λαθήρας   Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Νίκος Παλάντζας





19 σχόλια:

  1. "Η πειθαρχία, η τυφλή υπακοή στους άνωθεν κανόνες, ακόμα και τους πιο γελοίους και παράλογους, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη για όσους θέλουν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Όλα αυτά πρέπει να εμπεδώσουν έγκαιρα οι μαθητές μας.
    Δεν είναι «απλά ένα παιχνίδι» είναι η επιβολή του παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου συστήματος στα παιδιά μας, απ' αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα!"
    θα συμφωνήσω απόλυτα. Και χαίρομαι που Δάσκαλοι αντέδρασαν με αυτό τον τρόπο.
    Μπράβο για την ανάδειξη, Γλαύκη μου, δεν το είχα δει.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκετοί εκπαιδευτικοί μαχόμαστε κυριολεκτικά, για να αποκτήσουν τα παιδιά κριτική σκέψη, να μάθουν να στοχάζονται και να αναστοχάζονται πάνω σε όσα συμβαίνουν γύρω τους ή όσα συμβαίνουν σε εκείνα ή πάνω σε κάθε γνωστικό αντικείμενο. Καθημερινή μας έννοια είναι να αποκτούν σταδιακά την ικανότητα να βλέπουν σε βάθος τα πράγματα και να επιχειρηματολογούν κατάλληλα.
      Και ναι, τέτοια τηλεοπτικά σκουπίδια είναι ένα ισχυρό μάθημα για σοβαρό προβληματισμό όταν γίνεται συζήτηση με τα παιδιά. Όμως ότι θα πρέπει να καταγγέλεται δημόσια ο καταστροφικός ρόλος τους, θεωρώ ότι είναι αδιαπραγμάτευτο. Η σιωπή βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία των ανθρώπων...
      Καλή εβδομάδα, Αλεξάνδρα μου!

      Διαγραφή
  2. Το πέτυχα και το διάβασα πρωί πρωί, πίνοντας τον καφέ μου. Οποιοδήποτε άρθρο [που αφορά την κριτική του παιχνιδιού] πέσει στην αντίληψή μου θα το διαβάσω. Ξέρεις δεν έχω κατασταλάξει μέσα μου ακόμα, υπέρ ή κατά. Είχα αποφασίσει να μην το δω. Και στις αρχές δεν το έβλεπα. Για μένα ήταν χάσιμο ωφέλιμου χρόνου. Το πώς κόλλησα ακριβώς είδηση δεν το πήρα. [Βρήκα τρόπο να μην είναι χάσιμο χρόνου πάντως για μένα :))] Αλλά δεν ντρέπομαι καθόλου να πω ότι το βλέπω.

    Διαβάζοντας το κείμενο που αναδημοσίευσες κι εσύ, συμφωνώ με τις προτάσεις και τα θέματα που καταδεικνύουν οι καθηγητές. Παρ΄όλα αυτά έχω αντιρρήσεις και αντίλογο:
    Δεν θα σταθώ σε επιχειρήματα του τύπου αυτό είναι το 4ο survivor αν θυμάμαι καλά που παίζεται και ουχί το πρώτο - γιατί τώρα;
    Αλλά αναρωτιέμαι γιατί δεν έχουν κάνει διαβήματα και ενέργειες οι καθηγητές για άλλα ακόμα πιο σοβαρά θέματα στο παρελθόν.
    Χαίρομαι για τις διαμαρτυρίες τους, αλλά θέλω να τους βλέπω να διαμαρτύρονται για όλα όσα αφορούν την εκπαίδευση.
    Το παιχνίδι δεν είναι το μόνο κακό που κυκλοφορεί εκεί έξω!
    Δεν είναι ο μοναδικός πειρασμός. Δεν θα σώσουμε τα παιδιά μας με το να κυνηγάμε τους πειρασμούς. Τα παιδιά σώζονται μέσα από την πρόληψη, όχι την καταστολή. Μέσα από τις οικογένειες.

    Αν είχα μικρά παιδιά δεν θα το έβλεπαν. Αν ήταν μεγαλύτερα, από τη στιγμή που δεν θα στερούνταν τον ύπνο τους θα το έβλεπαν. Αλλά θα ακολουθούσε συζήτηση. Θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία να δούμε κάποια πράγματα με παράδειγμα αυτά τα πειραματόζωα που είναι απομονωμένα εκεί και μάχονται για την επιβίωση. Για μένα θα ήταν ο καλύτερος τρόπος διδασκαλίας, με παραδείγματα που μπορεί να ακούσει το παιδί.

    Τώρα, αν ήμουν δασκάλα ή καθηγήτρια πάλι δεν θα με ενοχλούσε να ανοίξουμε συζήτηση με τους μαθητές μου γύρω από το παιχνίδι. Μάλιστα προσωπικά θα έχανα ευχαρίστως χρόνο από τη διδασκαλία για να περάσω μηνύματα στους μαθητές με στόχο τον προβληματισμό. Η μόνη περίπτωση που επιτρέπω το manipulation είναι για να κατευθύνω τη σκέψη του παιδιού να προβληματιστεί.

    Με το να το κατακρίνουν μόνον δεν προσφέρουν. Δεν θα σταματήσει το παιχνίδι όταν κρύβονται τόσα συμφέροντα από πίσω. Θα μπορούσε να γίνει μια καλή ευκαιρία για τροφή στη σκέψη όμως Γλαύκη μου! Για αυτό και δεν αφήνω κριτική γι ακριτική που να μην τη διαβάσω και όποιο άρθρο πέσει στην αντίληψή μου. Κι έχω αποθηκεύσει πολλά. Αν τα χρειαστείς ( για να τα χρησιμοποιήσεις σε μια ενδεχόμενη συζήτηση μέσα στην τάξη, μην διαστάσεις να μου τα ζητήσεις ☺)

    Πολλά φιλιά κι ευχές για μια υπέροχη εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Χριστέ μου, εγώ ξεπέρασα και την ανάρτησή σου! ☺)

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα, Αριστέα.
      Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τη άποψή σου ότι τα θέματα εκπαίδευσης είναι πιο σοβαρά από το Survivor. Διότι από μία κακή ή λειψή εκπαίδευση μπορείς να απαλλαγείς. Είτε αναζητώντας τη γνώση στις βιβλιοθήκες, είτε βλέποντας κινηματογράφο και θέατρο, είτε κάνοντας παρέα με ανήσυχους ανθρώπους. Ως παιδιά διαθέτουμε έναν εξαιρετικό μηχανισμό, ο οποίος μπορεί να κλείσει την καταναγκαστική κατήχηση απέξω.
      Η τηλεόραση, όμως, και ιδίως ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, δεν επιτρέπει στον μηχανισμό να λειτουργήσει. Μπορεί να σου περάσει όποια μηνύματα θέλει, με τον πιο πειστικό τρόπο. Επειδή της αφιερώνεις τον ελεύθερό σου χρόνο. Είσαι χαλαρή όταν κάθεσαι στον καναπέ. Δεν είναι καταναγκαστική η θέαση.
      Άλλωστε, την επίδραση των πρωινάδικων και των υστερικών σίριαλ στη συμπεριφορά κάποιων γυναικών τη βλέπουμε γύρω μας, την ακούμε στα ουρλιαχτά των έφηβων κοριτσιών και στον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο απευθύνονται η μία στην άλλη. Τους τα δίδαξε η τηλεόραση.
      Με τον ίδιο τρόπο, ταινίες και διαδίκτυο επιδρούν πάνω στον τρόπο σκέψης των αγοριών.
      Άγρια παιδιά προετοιμάζονται για έναν ανθρωποφαγικό κόσμο.

      Διαγραφή
    3. Εντάξει, φοβάμαι ότι ξεπεράσαμε την ανάρτηση της οικοδέσποινάς μας.
      Γλαύκη, το κείμενό σου εμπνέει μακροσκελή διάλογο. Χαχαχα!

      Διαγραφή
    4. Συμφωνώ με τον Λωτοφάγο, Αριστέα μου, κι έχω να πω κι άλλα, όμως θα επανέλθω άλλη στιγμή, για να γράψω με ησυχία.

      Γράφτε όσα θέλετε...
      Μεζούρα θα βάλουμε και σ' αυτό ή θα υπογράφουμε μνημόνια...;

      Διαγραφή
    5. Καλησπέρα Λωτοφάγε. Καταρχάς χαίρομαι για τη συζήτηση που ανοίγεις, γιατί αυτό που ήθελα να τονίσω νομίζω ότι χάνεται μέσα στη φλυαρία μου!

      Οι πειρασμοί υπάρχουν παντού γύρω μας. Δεν είναι μόνο τα realities. Η τηλεόραση είναι έτσι κι αλλιώς για μένα άθλια στο μεγαλύτερο ποσοστό για τα παιδιά μας.
      Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να επέμβουμε για να αλλάξουν τα προγράμματα; Σε έναν ιδανικό κόσμο δεν θα τα επιλέγαμε, οπότε λόγω έλλειψης τηλεθέασης θα ήταν καταδικασμένα. Επειδή όμως ζω σε αυτή την πραγματικότητα, δεν έχω ευσεβείς πόθους ότι ξαφνικά θα αλλάξει η νοοτροπία των τηλεθεατών.

      Εκείνο που ήθελα να τονίσω στο σχόλιο που άφησα αρχικά, είναι πώς όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τους πειρασμούς, καλό είναι να δίνουμε βάση στο κομμάτι που μπορούμε να ελέγξουμε: οι γονείς να δίνουν σωστές βάσεις στα παιδιά τους/ οι εκπαιδευτικοί να προβληματίζουν και να συζητούν αυτά τα θέματα με τους μαθητές τους κι όχι να αποφεύγουν τέτοιες συζητήσεις.

      Θα φέρω ένα άλλο παράδειγμα για να γίνω κατανοητή. Τα όπλα είναι πολύ κακό παιχνίδι για τα παιδιά μας. Δεν μπορώ όμως να κάνω ενέργειες και διαμαρτυρίες, ώστε να αποσυρθούν από την αγορά- αν και πολύ θα το ήθελα!. (Ούτε έχω αυταπάτες πώς θα μπορούσα με κάποιο τρόπο να το πετύχω ☺) Μπορεί ο γονιός να υποστηρίξει ότι τα παιδιά τα βλέπουν από τους φίλους τους, ζηλεύουν και μετά τα ζητούν με κλάματα και πιέσεις, και πώς να το απαγορεύσει μετά κανείς κλπ κλπ
      Όμως ο γονιός είναι αυτός που επιλέγει, επιτρέπει, κάνει τα στραβά μάτια ή λέει κι ένα "έλα μωρέ...τι κακό μπορεί να γίνει!"
      Είναι δική του η ευθύνη να διαχειριστεί τι θα βλέπει το παιδί του, πόσες ώρες, ή αν θα το αφήνει ανεξέλεγκτο, γιατί δεν έχει αντοχές να το κάνει κλπ κλπ

      Οπότε όσα και να λέμε για την τηλεόραση και τα πρωινάδικα (τα οποία κι εσύ ανέφερες, και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου) δεν θα με αποτρέψουν από το να μιλάω διαρκώς για την ευθύνη που έχουμε να μεγαλώνουμε σωστά τα παιδιά μας, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν ώριμα τους κινδύνους ...
      Δεν υποστηρίζω ότι είναι εύκολο. Ούτε πιστεύω ότι δεν προσπαθούν οι περισσότεροι γονείς. Τα μάτια όμως μου έχουν δει πολλά και από τις δύο πλευρές, οπότε ξέρω ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Κι εδώ κλείνω γιατί άνοιξα ένα τεράστιο θέμα... :)

      Διαγραφή
    6. Λωτοφάγε, δεν έχω προσθέσω τίποτε πάνω σε όσα λες, διότι με βρίσκουν σύμφωνη από την αρχή μέχρι το τέλος.
      Για όσα υποστηρίζει η Αριστέα θα αναφερθώ σε ξεχωριστό σχόλιο παρακάτω απευθυνόμενη σ' εκείνη.
      Αν θες το διαβάζεις.
      Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου εδώ.
      Ας προσπαθούμε με δράσεις κατάλληλες να μην μας καταπιεί το σύστημα προφυλάσσοντας παράλληλα τα παιδιά και τους νέους. Μαθαίνοντας τους πώς να προστατεύονται από μόνα τους απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση στην ψυχή και το μυαλό τους.
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
    7. Αριστέα, το θέμα είναι τεράστιο και δεν είναι δυνατό να καλυφθεί μέσα από μια ανάρτηση φυσικά.
      Το συγκεκριμένο παιχνίδι μου θυμίζει το κάλεσμα του σκύλου να πάρει το κόκαλό του, αφού κάνει τη χάρη στο αφεντικό του.
      Δεν θα κρίνω άλλο το παιχνίδι, διότι ένα σκουπίδι φαίνεται από μακριά, από μία φορά που θα δεις κάποιες σκηνές και δε χρειάζεται να το παρακολουθήσεις ολόκληρο ή περισσότερες φορές. Αν και το έκανα δύο φορές επίτηδες, για να έχω μια σίγουρη και πιο πλήρη εικόνα, ενώ δεν βλέπω καν τηλεόραση.
      Σχετικά με την καταγγελία των καθηγητών, θεωρώ ότι έπραξαν απόλυτα σωστά, διότι η σιωπή είναι αδιαφορία και συνενοχή. Κάνουν επίσης πολύ ξεκάθαρο στο κάλεσμά τους προς τους άλλους εκπαιδευτικούς ότι επιθυμούν να δοθεί "μάχη" ενάντια σε όσα αρνητικά προβάλλει το συγκεκριμένο παιχνίδι αναδεικνύοντας από τη μεριά τους ως παιδαγωγοί τις θετικές αξίες που αναφέρουν στο κείμενό τους. Στην τελευταία παράγραφο γι' αυτή τη "μάχη" μιλούν και δεν λένε πουθενά για πόλεμο εναντίον καναλιών και τηλεοπτικών σκουπιδιών. Αυτά γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να υπάρχουν μέσα στην ζωή μας ακόμα και με το έτσι θέλω.
      Τώρα για ποιο λόγο πέρασαν αυτή τη στιγμή σε καταγγελία και όχι σε άλλη φάση που παιζόταν το ίδιο παιχνίδι, νομίζω ότι είδαν να εξαπλώνεται σαν αρρώστια και υπάρχει μεγάλος φανατισμός που δεν υπήρχε άλλοτε. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ακόμα πιο παρατραβηγμένο, πιθανόν, για να προκαλεί πολύ περισσότερη τηλεθέαση. Όπως κι έγινε. Είναι βολικότερο να στρέφεται εκεί η προσοχή μικρών και μεγάλων παρά σε άλλα πολύ σοβαρά...
      Οι καθηγητές παίρνουν θέση συχνά σε θέματα που αφορούν την κοινωνία, τα παιδιά, τις αξίες και άλλα σημαντικά που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον αυριανό πολίτη. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δε γίνεται πιο συχνά σε συλλογικό επίπεδο δυστυχώς, γι' αυτό και χάρηκα με αυτή τους την πρωτοβουλία. Πάντως, αυτό δεν αναιρεί την δραστική παρέμβασή τους.

      Συνεχίζεται...

      Διαγραφή
    8. Σχετικά με τις ενέργειες μας ως δάκαλοι μέσα στις τάξεις θα σου παραθέσω τα λίγα που είπα στην Αλεξάνδρα παραπάνω, γιατί κουράστηκα, καλέ, να γράφω!
      "Αρκετοί εκπαιδευτικοί μαχόμαστε κυριολεκτικά, για να αποκτήσουν τα παιδιά κριτική σκέψη, να μάθουν να στοχάζονται και να αναστοχάζονται πάνω σε όσα συμβαίνουν γύρω τους ή όσα συμβαίνουν σε εκείνα ή πάνω σε κάθε γνωστικό αντικείμενο. Καθημερινή μας έννοια είναι να αποκτούν σταδιακά την ικανότητα να βλέπουν σε βάθος τα πράγματα και να επιχειρηματολογούν κατάλληλα.
      Και ναι, τέτοια τηλεοπτικά σκουπίδια είναι ένα ισχυρό μάθημα για σοβαρό προβληματισμό όταν γίνεται συζήτηση με τα παιδιά. Όμως ότι θα πρέπει να καταγγέλεται δημόσια ο καταστροφικός ρόλος τους, θεωρώ ότι είναι αδιαπραγμάτευτο. Η σιωπή βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία των ανθρώπων..."
      Φέτος έχω τριτάκια και παρόλα αυτά έκανα ήδη μια συζήτηση μαζί τους, αν και σχεδόν όλη η τάξη δεν παρακολουθεί. Μάλιστα, την κουβέντα την προκάλεσαν τα παιδιά μέσα από το μάθημα της Γλώσσας διαβάζοντας κάποιο κείμενο κι εκεί έπεσαν οι προβληματισμοί και πήγε μακριά η βαλίτσα.

      Αυτό που λες να κάνουν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους είναι μακρινό όνειρο για πολλές οικογένειες. Μετά από δική μας παρέμβαση και εξηγήσεις στους γονείς μπορεί να γίνει και γίνεται από κάποιους από εμάς. Αλλιώς, τα έχουν ξεχασμένα στην τηλεόραση ό,τι και να δείχνει και στον υπολογιστή ό,τι και να βλέπουν, προκειμένου να τους αφήνουν στην ησυχία τους ή γιατί εργάζονται άπειρες ώρες και τα παιδιά είναι χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο.

      Η κόρη μου δεν ενδιαφέρεται καθόλου να το πρακολουθήσει μόνο από αυτά που έχει ακούσει από τους φίλους και συμμαθητές, που αρκετοί από αυτούς το βλέπουν. Κι αυτό, γιατί από μικρή δεν έβλεπε ανεξέλγκτα τηλεόραση, γιατί καθόμασταν μαζί και συζητούσαμε για τις διαφημίσεις, τις ειδήσεις, και άλλες εκπομπές. Η τηλεόραση δεν είναι ποτέ ανοιχτή όλη μέρα στο σπίτι κι έτσι δεν την απασχολεί παρά μόνο όταν θέλει εντελώς επιλεκτικά να δει κάτι και όχι μέσα στην εβδομάδα. Προτιμά ακόμα καλύτερα να βλέπει ταινίες που έχει γραμμένες.
      Πόσοι όμως το κάνουν αυτό από τους ενήλικες προς τα παιδιά;
      Ό,τι δεν κάνει το σπίτι, έρχεται το σχολείο να προσπαθεί να το καλύψει ή ακόμα χειρότερα να το ανατρέψει στα μάτια των παιδιών.
      Δύσκολο!!!
      Όχι όμως ακατόρθωτο...

      Υ.Γ.
      Ουφ, κουράστηκα!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    9. Καλημέρα Γλαύκη μου.
      Δεν υποστήριξα κάπου ότι δεν έπραξαν σωστά οι εκπαιδευτικοί με την ανακοίνωσή τους. Είπα απλά ότι τους θέλω πιο μάχιμους, σε πιο σημαντικά θέματα από ένα τηλεπαιχνίδι που σε 3 μήνες θα έχει τελειώσει και σε 5 θα έχει σωπάσει όλος ο θόρυβος. Τα σημαντικά υπάρχουν ακόμα γύρω μας, όσοι μήνες, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
      Δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί δυστυχώς όπως εσύ ή φαντάζομαι ο Λωτοφάγος ( θυμάμαι καλά έτσι; Εκπαιδευτικός;)
      Πέρυσι δούλεψα σε σχολείο δευτ/μιας εκπ/σης και πήρα δυστυχώς μια πολύ πικρή γεύση. Οι περισσότεροι εξασκούν το λειτούργημά τους βαριεστημένα, με διάθεση να λουφάρουν, να χάσουν ώρες, να πάνε εκδρομή. Η ευθύνη έχει πάει περίπατο. Έφευγα για μήνες προβληματισμένη με όσα έβλεπα κι άκουγα. Φυσικά υπήρχε και εκείνο το μικρό ποσοστό που δρούσε υπεύθυνα και εργαζόταν με βάση πάντα το καλό των μαθητών τους.
      Φτάνει ένας κούκος όμως να φέρει την άνοιξη;

      Για μένα είναι πολύ πιο βαθύ το θέμα από το να στηλιτεύουμε απλά την τηλεόραση. [Στην τελική έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει!]
      Το παράδειγμα που έφερες με την κόρη σου για μένα είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα της νεολαίας μας και της κοινωνίας γενικότερα.
      Αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου: Πόσοι το κάνουν αυτό από τους ενήλικες προς τα παιδιά;

      Τέλος, αυτό που κάνει τρομακτικότερο τώρα το παιχνίδι απ΄ό,τι στο παρελθόν δεν είναι αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση- όσοι το βλέπουν. Είναι αυτό που διαδραματίζεται στα socila media κυρίως από τους νέους. Για αυτό και η ευθύνη των γονιών για μένα είναι τεράστια. Μην εξηγώ το γιατί...αυτονόητο το θεωρώ.


      Διαγραφή
    10. Οι γονείς, Αριστέα μου, θα έχουν πάντα τη μεγαλύτερη ευθύνη. Από την εμπειρία μου όμως μέσα στα σχολεία όλα αυτά τα χρόνια διαπιστώνω και επιβεβαιώνομαι συνεχώς πώς και οι γονείς μάς έχουν μεγάλη ανάγκη τελικά. Με καλή γνώση, αρκετή ευαισθησία, ανθρωπιά και αποφασιστκή προσέγγιση μπορούν να πάρουν τη γραμμή που είναι απαραίτητη για να λειτουργούν αποτελεσματικά απέναντι στα παιδιά τους. Το σημαντικό είναι οι εκπαιδευτικοί να έχουν αυτά τα στοιχεία και να μην αδιαφορούν. Τότε είναι δυνατό να αλλάξουν πολλά, πάρα πολλά!
      Θα μου πεις, ότι θα πρέπει να κάνουμε τους στηλοβάτες της κοινωνίας; Ναι, αν το αντέχουμε... Η ανάγκη είναι υπαρκτή και τεράστια!
      Η συζήτηση δεν εξαντλείται εδώ, αλλά σταματώ, διότι τι να πρωτοπείς για ένα τόσο φλέγον θέμα!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  3. Αλίμονό μας !!!!!!1!!


    Καλή εβδομάδα με φιλάκι γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, οι κακομοίρες οι παίχτριες ανησυχούν και γκρινιάζουν για το μαλλί τζίβα, το πρόσωπο χωρίς μπογιάτισμα, ενώ βγαίνουν στον φακό σχεδόν αψεγάδιαστες... Μας έπεισαν!
      Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!
      Μόνο που πίσω από όλο αυτό υπάρχει μια ολόκληρη φιλοσοφία πλήσης εγκεφάλου!
      Καλή εβδομάδα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  4. Το θέμα είναι πραγματικά σημαντικό.
    Δεν έχω να διαφωνήσω σε τίποτα με την ανακοίνωση της Γ' ΕΛΜΕ, η οποία με καλύπτει απόλυτα στο 100%.
    Το ότι τυχόν επαγγελματικοί χώροι δεν έχουν αντιδράσει ανάλογα και σε άλλα δρώμενα ή φαινόμενα δεν μειώνει την αλήθεια των θέσεών τους.
    Επίσης θέλω να επισημάνω ότι η δαιμονοποίηση δεν βοηθάει σε κάτι, ειδικά στα μάτια νεαρών παιδιών που είτε δεν θέλουν είτε γιατί δεν έχουν την υποδομή, να δουν πίσω από το περιτύλιγμα.
    Εκείνο που πρέπει να προαχθεί είναι οι ιδεολογικές "αξίες" που προάγει το παιχνίδι αυτό, να αποκαλυφθούν, με σαφήνεια, να καταγγελθούν, να εξηγηθούν.
    Ειδικά σε αυτό το βρώμικο σκουπιδοκάναλο του ΣΚΑϊ, του κυριότερου πολέμιου κάθε σκέψης για αντίσταση του Ελληνικού λαού απέναντι στην κατάστασή του.
    Συνεχίζουμε λοιπό και εύχομαι να μεγαλώσει η κουβέντα γύρω από αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα, Γιάννη μου, πάνω σε αυτό αναφέρεται το κάλεσμα των συγκεκριμένων καθηγητών απέναντι σε όλους τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν την όλη πρσπάθεια μέσα από δράσεις καθαρά παιδαγωγικού χαρακτήρα στις ομάδες μαθητών, για τις οποίες είναι υπεύθυνοι. προσφέροντάς τους ερεθίσματα που προάγουν εντελώς διαφορετικές αξίες από εκείνες του τηλεπαιχνιδιού. Δεν βγήκαν να δώσουν απλά αφορισμούς! Μια αφύπνιση προκαλούν μέσα από τη συγκεκριμένη καταγγελία τους στους άλλους εκπαιδευτικούς!
      Όσο για το ΣΚΑΪ, ασχολίαστο...!
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  5. Αν δεν είχαν πάρει θέση κάποιοι καθηγητές (είναι κι άλλες καταγγελίες που δεν δημοσιεύονται, αλλά γίνονται στο μικρό κύκλο των σχολείων), θα γκρινιάζαμε πως οι καθηγητές αδιαφόρησαν.
    Γλαύκη τις απόψεις μου τις ξέρεις, μπράβο στους καθηγητές αυτούς και μπράβο και σε σένα που το διαδίδεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Μαράκι μου!
      Το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις μέσα από τους προβληματισμούς που δημιουργεί και ξυπνά έντονα την ανάγκη να συζητηθεί και πάλι το ζήτημα των αξιών που περνούν στη νέα γενιά.
      Πώς να το εξαντλήσουμε εδώ.

      Οι καθηγητές πολύ έκαναν και το πρόβαλαν κι ας λένε όλοι οι άλλοι. Η σιωπή είναι συνενοχή. Είναι τεράστια ανάγκη να προβάλλονται από τους εκπροσώπους της εκπαίδευσης πολλά θέματα και να υπάρχει διαρκής και στοχευμένη κινητικότητα, μάλιστα επί της ουσίας και όχι για τους τύπους και μόνο!
      Σε φιλώ και το νέο αβαταράκι σου είναι πολύ καλό!!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.