Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Βόλτα σ' ένα χωριό του ελληνικού βορρά



Δρόμοι τόσο ήσυχοι που προκαλούν θλίψη και ελαφριά κύματα άγχους. Πού πήγαν τα ζωηρά παιδιά, οι νευρώδεις και φασαριόζοι έφηβοι; Μόνο μερικές γιαγιάδες με τα μπαστουνάκια τους ή άλλες λίγο περισσότερο κοτσονάτες κάνουν τον απογευματινό τους περίπατο στους παραμελημένους δρόμους, όπου πλέον τα σημάδια στην άσφαλτο έχουν πολλαπλασιαστεί, σε ορισμένα σημεία μάλιστα κάπως επικίνδυνα. Άραγε, ποιος θα τα νοιαστεί;

Οι γειτονιές σιώπησαν τα βράδια, όπου μέχρι πέρσι ξεσηκώνονταν στο πόδι – για πολύ μετά τα μεσάνυχτα – από τις φωνές, τα γέλια ακόμα και τις απίστευτες βρισιές. Οι νοικοκυρές έπαψαν να βγαίνουν έξαλλες για να μαλώσουν τους επιτήδειους μικρούς και μεγαλύτερους ακροβάτες, που σε κάθε ευκαιρία στη ντανταϊρα (παραδοσιακό κρυφτοκυνηγητό) σάλταραν σαν τον άνεμο πάνω στις στέγες των ετοιμόρροπων αποθηκών. Μπορούν πια μακάριες να παρακολουθούν ανενόχλητα τις πολυαγαπημένες τους τηλεοπτικές σειρές. Οι βεράντες, οι κήποι και οι αυλόπορτες δεν είναι φαίνεται πολύ της μόδας πια. Αραιά και που μπορεί κανείς να ανταλλάξει μια καλησπέρα σε μια νυχτερινή του βόλτα.

Στην πλατεία σε μία κλασική στάση για ανεφοδιασμό με εξαιρετικής ποιότητας και ποικιλίας γεύσεων χειροποίητου παγωτού (από τα ελάχιστα πράγματα που βαστούν ακόμα από τα παλιά χρόνια) ποτίζεται η ψυχή από τη δηλητηριώδη ερημιά. Λίγο πιο αργά το βραδάκι ίσως μαζευτούν νεόκοποι μηχανόβιοι να κάνουν το κομμάτι τους στα άγουρα κοριτσόπουλα, ντόπια ή κι εκείνα που έχουν έρθει για παραθερισμό. Στέκι όλων ο προαύλιος χώρος των Κ.Α.Π.Η., διότι διαθέτει WiFi!
Τα παλιά ταβερνάκια της πλατείας άφαντα, ένας χώρος γυμνός από τραπεζάκια, δυνατά φώτα, με σκοπό ή αδιάφορα πήγαινε-έλα, μουσική και το βουητό των ατέλειωτων συζητήσεων. Σώζεται κάπως η κατάσταση, δίνοντας λίγο οξυγόνο στον ασφυκτικό κλοιό της μοναξιάς, από τα μισά εμπορικά ή άλλα καταστήματα παροχής υπηρεσιών  και φαρμακεία, τα οποία αντέχουν ακόμα σαν ακρίτες που φρουρούν εδώ τα σύνορα μέσα από πολύ κόπο και καθημερινή αγωνία για το αύριο. Α, και δύο καφενεδάκια για τους ηλικιωμένους και ένα σουβλατζίδικο. Τίτλοι τέλους για το εστιατόριο και τα μπαρ της λεωφόρου.
Πού όλα αυτά;
Σ’ ένα χωριό που κάποτε είχε σε δραστήρια λειτουργία δύο κινηματογράφους...
Ας είναι καλά τα βιντεοκλάμπ της δεκαετίας του ’80 που ξεφύτρωσαν σαν τα εθιστικά μανιτάρια, τα οποία έδωσαν τώρα τη σκυτάλη στο διαδίκτυο!
Ευτυχώς που εξακολουθούν ενίοτε να γίνονται μουσικές εκδηλώσεις, πανηγύρια και γάμοι, ώστε να ταράσσεται λίγο η νεκρική σιγή.

Μια επίσκεψη στην πρωτεύουσα του νομού, η οποία είναι πολύ κοντά, αλλά και στις παραλίες του γειτονικού νομού, που επίσης είναι σε προσιτή απόσταση, κάνουν λίγο την ψυχή ν’ αναθαρρεί από το πλήθος του κόσμου.

Το σημερινό αναφέρεται σ’ ένα χωριό του ελληνικού βορρά, το οποίο μέχρι πριν την κρίση αριθμούσε τους 5.000 κατοίκους, ενώ τώρα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τον αριθμό όσων έχουν απομείνει παλεύοντας να το διατηρήσουν ζωντανό. Εξάλλου, στόχος μου δεν ήταν να δώσω στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη μετανάστευση που έλαβε χώρα σε τρελούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, αλλά να μεταφέρω την αίσθηση που με κατέκλυσε ήδη στις λίγες μέρες που βρίσκομαι εδώ. Τον Αύγουστο πιθανόν, όπως πάντα, θα γεμίσει ο τόπος από όσους επιστρέφουν να δουν τους δικούς τους και τον τόπο τους, να πάρουν άρωμα κι ανάσα πατρίδας κι αγαπημένων προσώπων.

Αφιερωμένο σε μια φίλη εδώ πάνω, η οποία αναγκάστηκε, όπως πολλοί άλλοι, ν’ αφήσει το καλοστημένο σπιτικό της κι ένα μέρος της προσωπικής της οικογένειας στην Ελλάδα και με τους υπόλοιπους να μεταναστεύσει στη Γερμανία, προκειμένου να σταθούν όλοι αξιοπρεπείς. Βλέπετε για ακόμη μία φορά στην ιστορία της χώρας μας η αξιοπρέπεια κερδίζεται με βαρύ αντίτιμο και πάλι μέσα από τα χέρια αυτού του ευρωπαϊκού κράτους που απορρόφησε για πολλά χρόνια πλήθος Ελλήνων.

Περιμένοντας, λοιπόν, τον Αύγουστο να ενωθούμε στα πεταχτά όσοι βαστάμε τον τόπο με νύχια και με δόντια κι εκείνοι που βγήκαν προς αναζήτηση της ελπίδας κάπου μακριά. Όλοι όμως κουβαλώντας τον δικό τους σταυρό. Να έρθει η ώρα να τον μοιραστούν από κοντά για τόσο δα, όσο πατάει η γάτα...

Τραγούδια κάπου από την εποχή των γονιών μου όταν ήταν πολύ νέοι, να μας θυμίζουν ότι η ιστoρία κάνει επαναλήψεις, για να μην ξεχνιόμαστε!





Υ.Γ.
Το κείμενο γράφτηκε με παρόμοια μουσική υπόκρουση από την ελληνική ραδιοφωνία. 


15 σχόλια:

  1. Είναι πολύ λυπηρό Γλαυκη μου τόποι και χωριά που έσφυζαν καποτε απο ζωή να ερημώνονται..σιγα σιγα.. οταν δεν προσφέρεται η ελπίδα και η προοπτική για τους νέους ανθρώπους..η μεταναστευση καλα θα κρατεί.
    Ευτυχως που υπαρχουν και οι ομορφες σχέσεις που περιμενουν το σμίξιμο...
    Και εγώ απο την εποχή των γονιών σου είμαι με τα ιδια ομορφα τραγουδια...μκρή μου..καλη ανταμωση με την φιλη σου καλό υπολοιπο καλοκαίρι...να περνας όμορφα ακομα και στα δυσκολα...φιλακιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φεύγουν αρκετοί νέοι κάτω των 30 ετών, όμως πολύ περισσότεροι (εδώ πάνω τουλάχιστον)από τα 35 και πάνω με οικογένειες ή αφήνοντας ένα μέρος των οικογενειών τους στην Ελλάδα. Μαραζώνει ο τόπος δυστυχώς καιόσοι μένουν δίνουν αγώνα, για να διατηρηθεί ζωντανός, προσπαθώντας ακόμα και με πρωτότυπες ιδέες, που άλλες φορές πιάνουν κι άλλες ναυαγούν, διότι οι συνθήκες δεν ευνοούν ή η στρατηγική που ακολουθήθηκε!
      Φιλιά πολλά, Ρούλα μου, και να χαίρεσαι τον ευλογημένο τόπο που ζεις και τους δικούς σου ανθρώπους!

      Διαγραφή
  2. Αλλάζουν οι καιροί κι άνθρωποι
    κλείνονται σε γυάλινες οθόνες

    Καλημέρα Γλαύκη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχω την εντύπωση ότι τώρα πια καταπίνουν την κατάθλιψη με τη βοήθεια της οθόνης δυστυχώς, ενώ υπάρχουν άνθρωποι γύρω που μπορούν να ανταλλάξουν πολλά κι εδώ είναι πολύ περισσότερο αναγκαία η παρουσία και η συναναστροφή τους!
      Να είσαι καλά, ΕΛένη μου!

      Διαγραφή
  3. Παντού η ίδια εικόνα Γλαύκη μου. Τα χωριά ερήμωσαν και όπως πάμε ερημώνει και η Ελλάδα όλη. Κι εγώ εξοχή είμαι και βλέπω παρόμοιες εικόνες....
    Να περνάς καλά
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα μιλάμε να ερημώνουν πολύ μεγάλα χωριά τώρα πλεόν, καθώς τα μικρά έχουν ήδη αφαιθεί στη μοίρα τους εδώ και πάρα πολλά χρονια, λόγω της αστυφιλίας!
      Τι να πω πια;
      Νομίζω προτιμήσαν πολλοί το φευγιό τελικά και όχι την ομαδική και οργανωμένη προσπάθεια εδώ. Όμως κι αυτό διακαιολογείται, γιατί η νοοτροπία τόσων χρόνων δεν είναι δυνατόν να αλλάξει μέσα σε λίγο διάστημα. Το λέω αυτό, γιατί μόνο μέσα από την ένωση, τον κατάλληλο σχεδιασμό και την οργάνωση μπορούν να ανατραπεί η πορεία και το μέλλον της χώρας. Πίσω από όλα πρέπει να υπάρξει πρώτα ισχυρή θέληση.
      Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω λάθος, όμως έχω αυτή την αίσθηση.
      Να είσαι καλά και να περνάς επίσης όμορφα όπου κι αν βρίσκεσαι, Άννα μου!

      Διαγραφή
  4. Δύσκολα Γλαύκη μου.
    Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές και αντιφατικές εικόνες.
    Υπάρχει η εικόνα που περιγράφεις, ερήμωση, ξερριζωμός, ανέχεια.
    Όμως από την άλλη, στην περίοδο της κρίσης, υπάρχει και η "άλλη" εικόνα. Πλούτος, χλιδή, Μύκονος, Σαντορίνη, Λαγανάς, Φαληράκι κλπ κλπ. Εκεί που το χρήμα ρέει άφθονο με τον εφτελισμό των πάντων. Εκεί που η κρίση δεν ακούμπησε ποτέ και δεν θα το κάνει.
    Οι δύο "Ελλάδες", όπως λέμε οι ταξικές ανισότητες που βαθαίνουν και οξύνονται αλλά και εμείς τις αποδεχόμαστε ως λογικές, αναγκαίες, ρεαλιστικές και πορευόμαστε αγκαλιά με αυτές σαν να μην τρέχει τίποτα.
    Να περνάς όμορφα Γλαύκη μου, το δικαιούσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα αυτός ήταν ο στόχος παγκόσμια μέσα από αυτή την κρίση! Να υπάρξουν τέτοιου είδους ανισότητες, όπως παλιά! Να δημιουργηθούν εκ νέου χάσματα ανάμεσα στα κοινωνικά στρώματα, ώστε να έχουμε φτηνά και αναλώσιμα εργατικά χέρια και όσο το δυνατόν καλούς "σκουπιδοάγους" και "σκουπιδοκαταναλωτές", οι οποίοι δεν θα είναι σε θέση να αντιδράσουν από την ανέχεια και την υπεραπασχόληση για την επιβίωση, οπότε άλλοι θα πλουτίζουν και θα ασκούν εξουσία αποτελεσματικότερα πάνω τους!
      Τα μεσαία κοινωνικά στρώματα είναι ανάγκη να εξαφανιστούν από τον κοινωνικό χάρτη, διότι σήκωσαν πολλή παντιέρα...!
      Επιβάλλεται να περνάμε όλοι με κάποιον τρόπο όμορφα, για να μην μαραζώσουμε από την αηδία που μας περιβάλλει...!

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνήσω Γλαύκη μου.
      Από την άλλη θα ήθελα να θυμίσω την τεράστια ευθύνη των λεγόμενων μεσαίων στρωμάτων που ιστορικά ουδέποτε έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον στο τι συμβαίνει κάτω από τα πόδια τους. Μοναδική τους απασχόληση ήταν να αναρριχηθούν στο χαλιφάτο όσοι χωρέσουν με τρόπο άναρχο και ανίερο.
      Αποτέλεσμα είναι να πυροβολούν τα πόδια τους.

      Διαγραφή
  5. Κρίμα να έχουν ερημώσει τόσο ωραίοι τόποι. Αν υπήρχε η θέληση θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε την κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά. Να ξαναρχίσουν οι καλλιέργειες, να προσελκύσουμε τουρισμό για τις ορεινές περιοχές, να στηθούν υποδομές και πολλά άλλα. Την καλησπέρα μου Γλαύκη μου και μια ευχή να έρθουν καλύτερες μέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει τσαγανό και ωριμότητα όλο αυτό, όμως ο σύγχρονος Έλληνας σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν έχει τίποτε από αυτά! Προς το παρόν τουλάχιστον...
      Το ανησυχητικό είναι ότι γίνομαι όλο και πιο συχνά μάρτυρας συμπεριφορών και στάσεων που θυμίζουν μεσαίωνα, δηλ. πράξεις και λόγια που μας πάνε πίσω μέσα στην ταραχώδη περίοδο που βιώνουμε!
      Σε κάποια ανάρτηση θα κάνει ίσως λόγο...
      Μακάρι, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  6. Τα χωρια εχουν ερημωθει και οι γειτονιες σιωπουν από χρονια και δεν είναι λογο κρισης. Οι αιτιες ηταν η αστυφυλια των προηγουμενων ετων. Οι λιγοστοι κατοικοι ειναι πια οι γεροντες και αλλοδαποι. Οι εποχες που αναφερεις δεν θα ξαναρθουν πια. Όλα αυτά που περιγραφεις τα εχω ζησει και προσωπικα δεν μου λειπουν. Ουτε οι ανθρωποι ουτε οι συνηθειες τους. Μοναχα οι μυρωδιες και ο αερας. Οσο και αν τα ωραιοποιιυμε η ζωη στο χωριο ηταν παντα δυσκολη. Κανεις δεν επιθυμει να επιστρεψει. Ισως τωρα αναγκαστικα καποιοι το επιχειρουν λογο ανεχειας.

    Ωραιο κειμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω ζήσει σε χωριό, αφού είμαι παιδί γέννημα-θρέμμα της πόλης, οπότε δεν μπορώ να πω ότι ήταν ιδανικά στα χωριά. Υπήρχαν σίγουρα και υπάρχουν ακόμα πολλά άσχημα που ζουν οι κάτοικοί τους. Δεν μιλώ μόνο φυσικά για τα μικρά χωριά που έχουν ερημώσει τελείως, αλλά κάνω αναφορά για τα πολύ μεγάλα χωριά, που τώρα με την κρίση άρχισαν να αδειάζουν, ενώ πριν την κρίση διατηρούσαν τον κόσμο τους όλο!
      Σ' ευχαριστώ! Να περνάς όμορφα!

      Διαγραφή
  7. Φίλοι μου να με συγχωρείτε, αλλά θα απαντήσω αύριο με ησυχία και καλύτερη σύνδεση στα σχόλιά σας!
    Ευχαριστώ για την υπομονή σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.