Κάποια κούραση
Δεν μου αρέσει να κουράζομαι μόνο εγώ
Θέλω μαζί μου και συ να κουράζεσαι
Είναι να μη νοιώθει κανείς κουρασμένος
Με κείνη τη στάχτη που πέφτει
το φθινόπωρο στις πολιτείες
με κάτι που δεν θέλει ν΄ ανάβει
και που λίγο - λίγο μαζεύεται πάνω στα ρούχα μας
και σιγά - σιγά πέφτει μέσα στις καρδιές
και τις ξεθωριάζει.
Νοιώθω κούραση απ΄ τις κακιές θάλασσες
Κι απ' τη μυστήρια γη.
Είμαι κουρασμένος με τις κότες:
Ποτέ δεν μπορέσαμε να μάθουμε
Τι σκέφτονται,
Και μας κοιτάζουν μ' αδιάφορα μάτια
Χωρίς καν να νοιάζονται για τους ανθρώπους.
Για μια φορά σε καλώ
Να κουραστούμε απ΄ τα τόσα αντικείμενα
Απ' τα σκάρτα φαγητά
Και την καλή ανατροφή.
Ας κουραστούμε με το να μη πηγαίνουμε στη Γαλλία,
Κι ας κουραστούμε δυο μέρες τη βδομάδα
Που έχουν πάντα το ίδιο όνομα
Και που μας ακουμπάνε σαν πιάτα στο τραπέζι
Χωρίς λόγο
Και μας ξεσηκώνουν άδοξα.
Τελικά ας πούμε την αλήθεια,
πως ποτέ δε συμφωνήσαμε
με κείνες τις νύχτες, που
μπορείς να τις συγκρίνεις
με καμήλες ή με μύγες.
Έτυχε να δω πολλά μνημεία
Που έστησαν για τους μεγάλους
Τους γαϊδάρους της ενεργητικότητας.
Στο ίδιο σημείο βρίσκονται, ακίνητοι
Με τα σπαθιά τους στα χέρια τους
Πάνω στα θλιβερά τους άλογα.
Κουράστηκα πια μ' αυτά τα αγάλματα
Δεν την αντέχω τόση πέτρα.
Αν συνεχίσουμε να γεμίζουμε τον κόσμο
Με ακίνητους
Πως θα ζήσουνε οι ζωντανοί;
Κουράστηκα με τις αναμνήσεις.
Θέλω μαζί μου και συ να κουράζεσαι
Είναι να μη νοιώθει κανείς κουρασμένος
Με κείνη τη στάχτη που πέφτει
το φθινόπωρο στις πολιτείες
με κάτι που δεν θέλει ν΄ ανάβει
και που λίγο - λίγο μαζεύεται πάνω στα ρούχα μας
και σιγά - σιγά πέφτει μέσα στις καρδιές
και τις ξεθωριάζει.
Νοιώθω κούραση απ΄ τις κακιές θάλασσες
Κι απ' τη μυστήρια γη.
Είμαι κουρασμένος με τις κότες:
Ποτέ δεν μπορέσαμε να μάθουμε
Τι σκέφτονται,
Και μας κοιτάζουν μ' αδιάφορα μάτια
Χωρίς καν να νοιάζονται για τους ανθρώπους.
Για μια φορά σε καλώ
Να κουραστούμε απ΄ τα τόσα αντικείμενα
Απ' τα σκάρτα φαγητά
Και την καλή ανατροφή.
Ας κουραστούμε με το να μη πηγαίνουμε στη Γαλλία,
Κι ας κουραστούμε δυο μέρες τη βδομάδα
Που έχουν πάντα το ίδιο όνομα
Και που μας ακουμπάνε σαν πιάτα στο τραπέζι
Χωρίς λόγο
Και μας ξεσηκώνουν άδοξα.
Τελικά ας πούμε την αλήθεια,
πως ποτέ δε συμφωνήσαμε
με κείνες τις νύχτες, που
μπορείς να τις συγκρίνεις
με καμήλες ή με μύγες.
Έτυχε να δω πολλά μνημεία
Που έστησαν για τους μεγάλους
Τους γαϊδάρους της ενεργητικότητας.
Στο ίδιο σημείο βρίσκονται, ακίνητοι
Με τα σπαθιά τους στα χέρια τους
Πάνω στα θλιβερά τους άλογα.
Κουράστηκα πια μ' αυτά τα αγάλματα
Δεν την αντέχω τόση πέτρα.
Αν συνεχίσουμε να γεμίζουμε τον κόσμο
Με ακίνητους
Πως θα ζήσουνε οι ζωντανοί;
Κουράστηκα με τις αναμνήσεις.
Θέλω, όταν γεννιέται ο άνθρωπος
Να μυρίζει τα λουλούδια και το φρέσκο χώμα,
Την άψογη φωτιά
Κι όχι αυτό που όλοι ανάσαιναν.
Αφήστε ήσυχους αυτούς που γεννιούνται!
Μεριάστε να μεγαλώσουν.
Μην τα 'χετε σκεφτεί όλα γι' αυτούς.
Μην τους διαβάζετε το ίδιο βιβλίο.
Αφήστε τους ν' ανακαλύψουν την αυγή
Και να δώσουν όνομα στα φιλιά τους.
Θέλω να κουραστείς μαζί μου
Για κάθε τι ωραίο
Για καθετί που μας γερνάει
Για καθετί που το' χουν έτοιμο
Για να κουράσουν τους άλλους.
Ας κουραστούμε μ' αυτό που σκοτώνει
Και μ΄ αυτό που δεν θέλει να πεθάνει.
"Αφήστε ήσυχους αυτούς που γεννιούνται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεριάστε να μεγαλώσουν"...
Κατακτήσαμε το σύμπαν, αλλά όχι το αυτονόητο.
Υπέροχα λόγια από έναν υπέροχο άνθρωπο!
Ίσως ό,τι πιο επίκαιρο αυτό που διάλεξες Γλαύκη μου.
Και ο νοών νοείτο!
Να είσαι καλά, Μαρία μου!
ΔιαγραφήΞεχνάμε πώς είναι ν' ανακαλύπτεις μόνος τον κόσμο.
Ξεχνάμε πώς είναι να ασχολούμαστε με την ουσία των πραγμάτων και αναλωνόμαστε στα ψεύτικα κι επιδερμικά.
Καλό σου βράδυ!
Η καλυτερο μαθημα για τα παιδια είναι το παιχνιδι και όχι η δοσολογία αχρηστων γνωσεων της σχολικης εκπαίδευσης. Αυτή που προετοιμάζει καταλληλα τους αυριανους, σκλαβους να υποδυθούν συγκεκριμενους ρολους και επαγγελματα. Διευθυντές, λογιστες, εργατες, παπαδες, συζυγους, μητερες, πατερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειμαστε τα εξαρτηματα μιας εργατομηχανης, δεν χωραμε στα κλουβια σας. Αυτά τα «αορατα» κλουβια (στο σπιτι, στη δουλεια) που μας περικλείουν και μας κρυβουν τους οριζοντες.
Ειμαστε ανθρωπινες υπαρξεις. Δεν θελουμε μονο να ζησουμε ελευθερα. Μα περισσοτερο θελουμε να γευτουμε τη ζωη.
«Αφήστε ήσυχους αυτούς που γεννιούνται!
Μεριάστε να μεγαλώσουν.
Μην τα 'χετε σκεφτεί όλα γι' αυτούς.
Μην τους διαβάζετε το ίδιο βιβλίο.
Αφήστε τους ν' ανακαλύψουν την αυγή
Και να δώσουν όνομα στα φιλιά τους.»
ΥΓ.
Χωρις παρεξηγηση για κανενα και για τιποτα. Ηταν μερικες σκεψεις που εκανα διαβαζοντας το ποιημα του Νερουντα
Ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι ελεύθερος, όμως ο κόσμος, που πλάσαμε ή βρήκαμε και συνεχίζουμε να τον διατηρούμε ως έχει, μόνο σκλάβο μπορεί να τον έχει.
ΔιαγραφήΕλεύθεροι είμαστε αληθινά μόνο στην φαντασία μας.
Ακριβώς γι' αυτή την τελευταία στροφή επέλεξα αυτό το συγκεκριμένο ποίημα του Neruda. Μια άλλη ζωή ονειρευόμαστε και για εμάς και για τα παιδιά, όμως δεν το τολμήσαμε. Μικρά και δειλά βήματα καταφέραμε προς έναν κόσμο αλλιώτικο. Υποψίες του μόνο. Με στενοχωρεί πολύ αυτό, καθώς αισθάνομαι εγκλωβισμένη.
Δεν υπάρχει παρεξήγηση στις σκέψεις...
Αχ βρε Γλαύκη τι πας και αναρτάς τώρα.......! μιλάμε για έναν ποιητή που αναδείκνυε τη δύναμη και τη θετική δημιουργία του ανθρώπου μέσα σε ένα κλίμα αλληλεγγύης και όχι ανταγωνισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την παράθεση, να είσαι καλά.
Μου αρέσει πολύ που ο καθένας σας εδώ σήμερα έπιασε και μια άλλη πλευρά της ποίησης του Pablo!
ΔιαγραφήΑκριβώς ο άνθρωπος μόνος τους είναι ικανός για έργα πολύ μικρότερα ή ακόμα και αισχρά, ενώ όταν στέκει στον κόσμο αλληλέγγυος και συνεργάσιμος εμφανίζει την εικόνα που του αναλογεί ως Ανθρώπου!
Καλό βράδυ να έχεις κι εγώ ευχαριστώ!
Μμμ δεν έχω διαβάσει ποτέ με προσοχή Νερούδα και νιώθω άσχημα που τον έχω παραμελήσει. Έχει πολύ καθαρή σκέψη και μ αρέσει! Καλό ξημέρωμα Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χαίρομαι, Χριστίνα μου, που έβαλα ένα πολύ μικρό λιθαράκι στο μυαλουδάκι σου μέσα από την ποίηση του Neruda!
ΔιαγραφήΌ,τι έγραψε είχε την σοφία μέσα από την απλότητα!
Καλό βράδυ!
"Αν συνεχίσουμε να γεμίζουμε τον κόσμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ακίνητους
Πως θα ζήσουνε οι ζωντανοί;"...
συγκλονιστικός Νερούντα, από εκείνους τους ποιητές, που μας κάνουν λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα...
Υ.Γ Σου έστειλα μέιλ, ελπίζω να το είδες :)
Κράτησες από τους καλύτερους στίχους του και την ουσία του ποιήματος, Πετράδι μου!
ΔιαγραφήΑς έρχονται οι ποιητές τουλάχιστον να μας θυμίζουν όσα ξεχνάμε σε τούτη την ζωή!
Δυστυχώς τους διαβάζουν λίγοι και ίσως αυτοί που ήδη κάτι γνωρίζουν...
Καλή σου μέρα!
υ.γ.
Μέιλ ελήφθη και απαντήθηκε!
Νερούδα - Λόρκα. Οι δύο λόγοι για τους οποίους θέλω να μάθω Ισπανικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή" Θέλω να κουραστείς μαζί μου
Για κάθε τι ωραίο "!!!
Αννούλα, πάντα χαίρομαι όταν σε βλέπω εδώ!!!
ΔιαγραφήΌταν μοιράζεται κανείς είναι παράδεισος, πόσο όταν μοιράζεται την κούραση για οτιδήποτε ωραίο...
Είναι από τους λόγους της ύπαρξης του ανθρώπου!
Φιλιά πολλά και καλή σου μέρα!