Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Δίχως τίτλο..., έτσι, για το απρόβλεπτο


Λένε ότι τα κεφάλαια της ζωής – ειδικά τα πιο σπουδαία -  δε χρειάζονται τίτλους, μια και η ουσία φυλάσσεται στο περιεχόμενο και την κατακλείδα τους. Ίσως έχουν δίκιο.


Ιδού, λοιπόν, μια άτιτλη δημιουργική απόπειρα...



Την βαθιά πρωτόγνωρη αλήθεια μου έφερα στο φως
μα δε με πίστεψες
Το «λάθος» χωρίς επιστροφή πρόωρα διέκρινες
μα δε σε άκουσα

Με το ένα πόδι στη γη και τ’ άλλο στ’ άστρα ήμουν
θαύμασες και τρόμαξες
Στο κάστρο σου ταμπουρώθηκες να προστατευτείς
χάθηκα στον στρόβιλο του συναισθήματος

Παράλογη η βουτιά μου στον χείμαρρο ενός ξένου εαυτού
άλλον επιθύμησες κι όχι αυτόν
Ξεσηκώθηκες μοναχά για εκείνον που ονειρεύτηκες
τον θόλωνα σαν πρόχειρα σβησμένη κιμωλία

Μέσα στη σκόνη του μαυροπίνακα ήταν εκεί παρέα
μα πια δε θέλησες να τον βρεις
Σιχτίρισες την ώρα και τη στιγμή, εμένα κι εσένα μαζί
μα ήσουν εσύ, ήμουν εγώ κι έτσι ήταν γραφτό να γίνει

Σου έδωσα χαρά και στην πήρα πίσω, τα χάλασα όλα, είπες
μα τα δανεικά δε σου ταιριάζουν
Μου έδωσες το σπάνιο και το πήρες πίσω
μα τα ημίμετρα δε μου ταιριάζουν

Πήρα θησαυρό ανεκτίμητης αξίας, φυλαχτό και δύναμη ζωής
μου τον πρόσφερες ηθελημένα κι αθέλητα
Πήρες πολλή αγάπη, τέτοια μοναδική, σαν των παραμυθιών
στην πρόσφερα μ’ απλοχεριά κι ανιδιοτέλεια

Είδα τις ομοιότητες, ίσως και σε απόσταση αναπνοής
ανησύχησες και μέσα σου συγχύστηκες
Είδες τις διαφορές να γεννούν το χάος και στάθηκες σ’ αυτές
δεν τις φοβήθηκα, γιατί ήσουν εσύ






Να πω δυο λόγια κι εγώ στους παραπάνω ταλαίπωρους φίλους, γιατί αλλιώς θα πάει μακριά η βαλίτσα και θ’ αρχίσουμε να βαριόμαστε...

Ας έχετε κατά νου, φίλοι μου, πως από τις αντιθέσεις πλάθονται οι πληρέστερες συνθέσεις. Μια τέτοια ένωση είναι αυτή που οδηγεί αλματωδώς στην εξέλιξη και των δύο μερών - το καθένα στον δικό του χρόνο. Είναι η ένωση που αλλάζει τον κόσμο τον δικό τους αλλά και των γύρω τους.

Και όπως λένε «Δεν υπάρχουν ομώνυμοι και ετερώνυμοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν ποτέ».

Ειδικά, αν αγαπήσει κανείς, είναι τότε που γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

Όλα τα άλλα είναι... (μπα, δε θα την πω τη λέξη).







8 σχόλια:

  1. Κουβέντες γεμάτες σκέψη, περισυλλογή. Κουβέντες που συγκινούν που ταράζουν.
    Πάντα δια χειρός σου Γλαύκη.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ζωή μάς ταράζει συχνά. Μας παίρνει και μας σηκώνει ο άνεμος σαν φύλλα κι εμείς απλά ακολουθούμε την πορεία του απρόβλεπτου. Κάπου θα ακουμπήσουμε στο τέλος.
      Να είσαι καλά, Γιάννη μου.

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ με τη λέξη που δεν είπες.
    Βάσανο και ευλογία η αγάπη. Μα τι αξία έχει η ζωή αν δεν εκτεθείς στις αντιθέσεις της;
    Την προβληματισμένη καλησπέρα μου Γλαύκη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς, Μαρία μου.
      Χωρίς τις αντιθέσεις ίσως θα μαθαίναμε πολύ λιγότερα σε τούτο τον κόσμο. Εξάλλου, τα πάντα ρει, λόγω αυτού του πολέμου των αντιθέτων. Με την ελπίδα πάντα να επέλθει η αρμονία, έστω και αργά.
      Ίσως θα έπρεπε να είχα κλείσει τα σχόλια, γιατί εδώ πρόκειται για μια προσωπική καταγραφή σκέψεων και προβληματισμών, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να σας φορτώνω...
      Λειτούργησα και πάλι λίγο αυθόρμητα.
      Είναι όμως τελικά χρήσιμες οι δικές σας σκέψεις...
      Να είσαι καλά, κοριτσι μου.

      Διαγραφή
  3. Οι αντιθέσεις δεν είναι απαραίτητα πόλεμος. Είναι δρόμος στον οποίο μαθαίνουμε ακούγοντας τον άλλον και τον εαυτό μας.
    Για την αγάπη πόσα έχουμε να μάθουμε...
    Καλό βραδάκι! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Αλεξάνδρα μου, υπάρχει και αυτή η όψη, που ακολουθεί μετά τη σύγκρουση - με όποια μορφή της, διότι αν δεν είναι εξωτερική, θα είναι εσωτερική. Κάτι παλιό μέσα μας θα πεθάνει (απόψεις, ιδέες πολλά από όσα ήταν για χρόνια εγκατεστημένα εκεί, προκειμένου να αντικατασταθούν από κάτι νέο, που θα μας οδηγήσει σε άλλες διαδρομές, ίσως πιο ώριμες και πιο ουσιαστικές.
      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  4. κι έτσι ήταν γραφτό να γίνει...λες Γλαυκη μου και θα σταθω σ αυτό..!!
    Με τις αντιθεσεις της η ζωή ..ετσι για να μην βαριόμαστε..
    ΠΟλύ μου αρεσε αυτο που γραψες.. τι να τον κανεις τον τίτλο όταν η ουσία ειναι στην μέση φιλη μου!!! να είσαι καλα και να περνας ακομα καλύτερα... φιλακιαααα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Ρούλα μου!
      Ναι, πιστεύω στο γραφτό, πως ότι όλα γίνονται επίσης για κάποιο λόγο και θα γίνουν έτσι κι αλλιώς.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.