Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Μια "άριστη" πανσέληνος με έκλειψη


Έχω μια λατρεία στο φεγγάρι και ειδικά σ' εκείνο το ολόγιομο, κάτι που έχουν διαπιστώσει εδώ οι αναγνώστες τα λίγα χρόνια που υπάρχω διαδικτυακά!
Τώρα αν συνοδεύεται και από καμιά εκλειψούλα, ε, απολαμβάνω με την ψυχή μου το αξιοθαύμαστο φαινόμενο- από αυτά που μόνο η φύση δημιουργεί, η οποία κάτι παραπάνω γνωρίζει από εμάς...
Εμείς το πιο απλό που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε για λίγο ό,τι κάνουμε, να εκμεταλλευτούμε μαγικά τον χρόνο μας στρέφοντας τα μάτια προς τα επάνω, ώστε να αισθανθούμε το μεγαλείο που μας περιβάλλει, το οποίο συνήθως απαξιώνουμε ή το θεωρούμε δεδομένο. Τίποτα μα τίποτα δεν είναι δεδομένο και για κανέναν!
Ο χρόνος περνά χωρίς έλεος, οπότε γιατί να μην αρπάξουμε κάθε ευκαιρία να τον πασπαλίσουμε με λίγη μαγική χρυσόσκονη; Πόσο κοστίζει άραγε;

Μα μόνο για στιγμές μιλώ, καθώς εκεί που θα επιτρέψουμε και θα χαρούμε την σύντομη απογείωση κοντά στο φεγγάρι, είναι γνωστό τι μας περιμένει στη συνέχεια... Μια ανώμαλη προσγείωση τόσο μα τόσο μισητή!
Αυτή μάλιστα η πανσέληνος έχει πάρει ήδη την "αριστεία" και κορδώνεται από περηφάνια, με αποτέλεσμα να αξίζει να την καμαρώσουμε ακόμα περισσότερο!
Θα μου πει κανείς ότι λέω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι ή τα έχω πιει...
Όχι, δε συμβαίνει τίποτε από τα παραπάνω.
Απλά, μαζί με την ομορφιά της πανσελήνου και γενικότερα του διπλού φυσικού φαινομένου έχω κατακλυστεί από το ζήτημα της "αριστείας" μέσα από άρθρα που έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες, κάθε φορά που θέλω να ενημερωθώ διαδικτυακά για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Ειλικρινά, συχνά δεν θέλω καμία ενημέρωση, καθώς αηδιάζω και φουρκίζομαι! Άσε, που υποτίθεται ότι προσπαθώ να κάνω διακοπές, μα διακοπές από όλα όμως... αλλά πού να γίνει κάτι τέτοιο, αφού και να το αποφεύγεις, όλο και κάποιος θα έρθει να σου  μεταφέρει κάποιο νέο και θα επιθυμεί και συζήτηση!

Μέσα στον χαμό των άρθρων βρήκα ένα που τα λέει όπως θα ήθελα να τα πω, αδιαφορώντας ποιος τα γράφει και ποιες είναι οι πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτά που λέει είναι πικρές αλήθειες, στις οποίες έχω αναφερθεί κι εγώ με τον δικό μου τρόπο εδώ και σε συντροφιές μου. 
Όποιος θέλει να δει, θα δει και όποιος εθελοτυφλεί είναι και πάλι δικό του θέμα ή προσωπικών του συμφερόντων ζήτημα.

Το άρθρο ακολουθεί με τον τίτλο του (κλικ εκεί) 
Προσωπικά θα επέλεγα τη γείωση πρώτα βλέποντας την πραγματικότητα κι έπειτα την απογείωση μέσα από τις μικρές και μεγαλύτερες ομορφιές, γιατί ο χρόνος περνά και δεν μας χαρίζεται παρά τον κερδίζουμε...!
Έτσι, διαβάζουμε το άρθρο και στη συνέχεια κοιτάμε ψηλά...




Για τον χρόνο που αφήνουμε ανεκμετάλλευτο...



Για εκείνους που έχουν φύγει και θα τους θέλαμε κοντά μας...




19 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Γλαύκη μου και καλή σου βδομάδα.
    Πορεύεται το καλοκαίρι, τρώει αμείλικτα ο χρόνος τις στιγμές μας και οι παραμένοντες στο ..ελεεινό άστυ τρώνε τις σάρκες τους.
    Πανσέληνος θα μου πεις.... Ναι, δεν λέω, όμορφη, ονειρική.
    Αλήθεια όλη αυτή η παρακίνηση για την Πανσέληνο του Αυγούστου και τους έναστρους ουρανούς, ρε παιδιά, που απευθύνεται ; σε ποιον κόσμο ; έχετε αναρωτηθεί ;
    Εκείνους τους αποκλεισμένους των διαμερισμάτων κουτιών, των υπογείων και των στριμωγμένων περιοχών τους ρωτήσαμε ;
    Για ποια Πανσέληνο μιλάμε ; βγήκαμε να δούμε τι αντικρύζουν από το βρώμικο μπαλκόνι τους ;
    Μην μ αρχίσετε τώρα στις αναλύσεις τύπου "να βγουν, να περπατήσουν, να πάνε παραπέρα".
    Η Σημερινή μιζέρια και παραίτηση Γλαύκη δεν έχει σχέση με τη φτώχεια της δεκαετίας του 1960.
    Τότε ο κόσμος υπέφερε. Οι παράγκες όμως ήταν γεμάτες ζωή. Τα βραδάκια έπαιζαν τα μπουζουκάκια και οι κιθαρίτσες στην αλάνα, τα άστρα έλαμπαν από πάνω μαζί και η Πανσέληνος.
    Η Σημερινή μιζέρια είναι αρρώστια. Είναι καταδίκη. Δεν υπάρχει κανένας ουρανός, καμία αλάνα, καμία πανσέληνος σε ανθρώπους που ζούνε μανταλωμένοι στα κλουβιά τους κυνηγημένοι από κατσαρίδες, κλέφτες, φασαριόζους κάγκουρες, λογαριασμούς απλήρωτους.
    Δεν έχεις αντιληφθεί Γλαύκη μου.
    Είμαστε, ΚΑΠΟΙΟΙ, πεθάμένοι....! απλά δεν το έχουμε πάρει ακόμα χαμπάρι.
    Όσον αφορά τα αριστεία, ποιος νοιάζεται ; σοβαρά μιλάμε ;
    Οσοι είναι γατζωμένοι στις τηλεοράσεις και στα κουτιά ναι, οι άλλοι πέρα βρέχει.
    Η Ζωή είναι δίκοπη που έλεγε ο Μεράντζας....
    Η Ζωή των λαμπερών νησιών, των φώτων, των κλαμπ, των φουσκωτών, των θαλαμηγών, των διακοπών.
    Απ την άλλη η ζωή της καιόμενης ασφάλτου, της μοναξιάς, της τρύπιας εξάτμισης που ουρλιάζει, του ανεμιστήρα που παλεύει να ανακυκλώσει τον άρρωστο αέρα.
    Να περνάς καλά Γλαύκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιλαμβάνομαι τη στενοχώρια σου, Γιάννη μου, όμως έτσι θυμούμενοι τους παλιούς και πώς τα κατάφερναν να εργάζονται σκληρά, να ζουν δύσκολα, δεν ξεχνούσαν να απολαμβάνουν όσα τους πρόσφερε η φύση κι ας ζούσαν μέσα στην κακάσχημη πόλη!
      Δεν συμφωνώ με αυτό που λες ή καλύτερα δεν θα το ακολουθούσα ποτέ. Τη μιζέρια τη δημιουργεί μόνος του, της επιτρέπει να τον κατακλύσει. Μόνη της δεν κάνει κατάληψη σε κανέναν.
      Ναι, να πάει παραπέρα, άμα δεν του κάνει η γειτονιά που μένει. Έχει πολλά σημεία η ρημάδα η τσιμεντούπολη που μπορεί να πάει και να ξεδώσει το μυαλό και η ψυχή του!

      Οι άλλοι οι "λαμπεροί" δεν με αφορούν διόλου, καθώς έμαθαν να ζουν ψεύτικα και με ένα τεράστιο κενό μέσα τους!

      Όσο για την αριστεία το άρθρο έχει ενδιαφέρον όχι ακριβώς γι' αυτήν, αλλά για όλους εκείνους που την υποστηρίζουν με εντελώς υποκριτικό τρόπο και έφαγαν κυριολεκτικά την ζωή μας με τον τρόπο που λειτουργούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και δε σταματούν να έχουν θράσος και να κορδώνονται μέσα στην ξετσιπωσιά τους...!
      Όχι, σε αυτούς δεν χαρίζομαι, γιατι αποτέλεσαν και αποτελούν θηλιά στον λαιμό των υπόλοιπων και μάλιστα με το έτσι θέλω και τη γλωσσάρα μέχρι απέναντι. Να σε θεωρούν και ηλίθιο και να στο ρίχνουν και μέσα στη μούρη!

      Άρα, δεν ήταν καθόλου ρομαντική η ανάρτηση, ίσα-ίσα έφερα αυτά τα δύο σε αντιδιαστολή, για να ειρωνευτώ την κατάσταση.
      Παρόλα αυτά δεν πτοούμαι... και ναι θα απολαύσω τη φεγγαράδα. Γιατί όχι;

      Να κάνεις κι εσύ το ίδιο με λίγη αγαπημένη μουσική και να δώσεις μια κλοτσιά στην γκρίνια :Ρ

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    2. "Έτσι θυμούμενοι..."
      Συμπληρώνω γιατί το παρέλειψα...
      "θα μπορούσαμε να αλλάξουμε πολλά"

      Διαγραφή
  2. Λόγω ζέστης κι άνευ κλιματιστικού να σου πω πολύ γρήγορα ότι συμφωνώ μαζί σου ! Σε ευχαριστώ πολύ για το άρθρο, το αναδημοσίευσα στο ΦΒ !
    Πολλά ζεστά ( και το εννοώ☺) φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, βρε παραζεσταμένο Αριστάκι μου!
      Το άρθρο αναφέρει άμεσα όσα κάποιοι θελουν να κουκουλώσουν, για να συνεχίσουν ανεμπόδιστοι όλο το κακό που ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά, το κουκούλωμα γίνεται με επίθεση και με ψεύτικα λογίδρια περί αριστείας, την οποία λάσπωσαν με το παραπάνω κι έτσι έχασε κι εκείνη το πραγματικό της νόημα και τη χρησιμότητά της στην κοινωνία.
      Φιλιά δροσερά, μήπως και αλλάξω την ατμόσφαιρα;-)

      Υ.Γ.
      Άντε, και περιμένουμε πώς και πώς το συμπόσιο...!

      Διαγραφή
    2. Ξέχασα...
      Συμπόσιο εσύ, παιχνίδι εγώ, για να περάσουμε όμορφα συνδυάζοντας το παιχνίδι και τη δημιουργικότητα! Το καλύτερο για περίοδο διακοπών και την ανάταση της ψυχής1
      Δε συμφωνείς;

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετικό άρθρο! Πικρές ξεπικρές, αυτές είναι οι αλήθειες μας. Είναι και η αναχώρηση της αγαπημένης μας Αρλέτας απόψε, που βαραίνει ακόμα περισσότερο τη φεγγαράδα... Φτωχαίνουμε από άξιους ανθρώπους ή ιδέα μου είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Μαράκι μου, αλλά κάποιοι κάνουν πως δεν τις βλέπουν κι έχω πολλά παραδείγματα γύρω μου. Έχουν τυφλωθεί από την εμπάθεια και την έλλειψη ψυχραιμίας. Δεν ξέρω!
      Πάλι εκείνοι που προκάλεσαν αυτές τις πικρές αλήθειες συνεχίζουν οι περισσότεροι απτόητα να κραυγάζουν και να διεκδικούν σαν τις κάργιες το μερίδιό τους, καθώς μόνο η πάρτη τους τους ενδιαφέρει κι όλα τα άλλα που προτάσσουν είναι απλά ο φερετζές αυτού που έχει λερωμένη την φωλιά του. Με αυτό τον τρόπο ρίχνει τις ευθύνες αλλού και γλιτώνει το τομάρι του. Ακόμα!
      Φτωχαίνουμε, φτωχαίνουμε που να μας πάρει, αλλά και σύγχυση την κουβαλάνε πολλοί!

      Διαγραφή
    2. Κάποιοι άξιοι χάνονται μέρα με τη μέρα...

      Διαγραφή
  4. Εγω από το σχολειο αυτό ηξερα: Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων -μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν (Ομήρου Ιλιάς, Ζ 208-209).
    (Να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγονων σου)
    Δεν περιμενω βεβαια κατι καλυτερο από μια κοινωνια που επιβραβευει την μετριοτητα, το λαμογιο, τον τεμπελη, τον αμορφωτο και όχι τον εργατικο δηλαδη εκεινον που προσπαθει να διακριθει και να γινει καλυτερος για τον εαυτο του και για το κοινωνικο συνολο. Τι να κανουμε μπορει ολοι οι ανθρωποι γεννιομαστε ισοι αλλα δεν εχουμε τις ιδιες ικανοτητες.
    Για ορισμενους οι καταληψεις ειναι καλυτερες απο το διαβασμα. Η καριερα είναι χολερα κλπ. Απαιδευτος λαος, ηλιθιος ψηφοφορος. Διαφορετικα πως θα διατηρουνται οι ανικανοι στην εξουσια?.

    Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Η συνωμοσία των μετρίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ οι αρχαίοι μια χαρά και πολύ σοφά τα έλεγαν και όλοι μας τα μάθαμε στα σχολειά, όμως στην πράξη τι γίνεται;
      Οι αδυναμίες του ανθρώπου είναι πολλές, με αποτέλεσμα να έχει να παλεύει καθημερινά με αυτές ή εν τέλει επιτρέπει να τον παρασύρουν και ίσως να το καταπιούν.
      Η αριστεία στη σημερινή εποχή έχει χάσει το νόημά της, το έχουν διαστρεβλώσει πρώτα εκείνοι που θεωρούνται άριστοι με βάση κάποια αντικειμενικά - ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά κριτήρια. Θεωρώ ότι άριστος είναι εκείνος που πράττει το καλύτερο στον τομέα του και στο αντικείμενό του, δίνοντας στην ανθρωπότητα ή την κοινωνία που ζει ένα βήμα παρακάτω για να πορευτεί με μεγαλύτερη άνεση, σοφία και αποτελεσματικότητα. Όμως, και το τονίζω αυτό, θα πρέπει αυτή του η ικανότητα να συνοδεύεται απαρέγκλιτα και από το ανάλογο ήθος και την ανθρωπιά, ειδάλλως είναι έτοιμος ή υποψήφιος για να φέρει το κακό γύρω του και να εργαστεί μόνο για τον εαυτό του με τα πολύ στενά πλαίσια του όρου, πατώντας ακόμα και επί πτωμάτων ή εκμεταλλευόμενος όλους τους άλλους προς όφελός του πάντα. Τέτοιοι "άριστοι", που είναι δυστυχώς πάρα πολλοί σήμερα βλάπτουν σοβαρά την κοινωνία πηγαίνοντάς την πίσω.

      Είμαι της άποψης, όπως λες κι εσύ, ότι κάθε άνθρωπος έχει να προσφέρει στην κοινωνία πραγματικά, όταν δίνει τον καλύτερό του εαυτό πάνω στο δικό του τομέα γιατί το αγαπά αυτό που κάνει και θέλει με κάποιο τρόπο να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο κάτι σημαντικό, οπότε τότε θα πρέπει να έρχεται η διάκριση ως αυτονόητη κίνηση και όχι να αναγκάζεται να την κυνηγά, διότι τότε χάνει τον αληθινό σκοπό του.
      Σίγουρα δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ικανότητες, αλίμονο, αλλά το ιδανικό και σπουδαίο παράλληλα είναι να αξιοποιεί στο μέγιστο όποια ικανότητα έχει και να περνά συχνά σε κινήσεις βελτίωσης, αφού τότε δείχνει ότι νοιάζεται και δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσφέρει κάτι χρήσιμο στο κοινωνικό σύνολο.
      Όλων οι προσφορές θα πρέπει να αναγνωρίζονται από την κοινωνία, όμως ακόμα περισσότερο εκείνων οι οποίοι την πηγαίνουν ακόμα παραπέρα μέσα από το σύνολο των πράξεων τους και της στάσης τους. Αυτοί είναι για μένα οι άριστοι.

      Διαγραφή
    2. Γενικα συμφωνω μαζι σου. Η κοινωνια μας θα πρεπει να βοηθησει τους μετριους να βελτιωθουν και όχι να ισοπεδωνει οποιους ξεχωριζουν. Ας μην ξεχναμε ότι όλα τα θαυμασια εργα του πολιτισμου μας, εργα ξεχωριστων και αριστων ηταν και ολοι επεφωληθηκαμε από αυτά. Για να χτιστει ο Παρθενωνας χρειαζομαστε καλους εργατες αλλα προπαντος και αξιους αρχιτεκτονες.

      Διαγραφή
    3. Με καλύπτει απόλυτα αυτό που λες.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. ΕΚΑΤΗΣ ΠΑΘΗ

    Απόψε πρόβαλε γυμνή, σαν τέρας, η Σελήνη,
    κι άβυσσος πόθου τη δονεί:
    την είδαν όλοι, από νωρίς, τις πόρτες τις να λύνει,
    σα να διψούσεν ηδονή…

    Τι να 'δε, ξάφνου, εδώ, στη γη, και τόσο το λυμπίστη,
    που έχουν με πάθος κρεμαστεί,
    σα να 'θελαν να λυτρωθούν, απ' την παλιά την πίστη,
    κι οι δυο της νεκροί μαστοί;…

    Παρθένα στείρα και βουβή, κι όμοια με σαλκαμάντρα,
    στα βαθιά βράδια τ΄αττικά,
    πώς έτσι, απόψε, φρένιασε να σμίξει τρελά, μ' άντρα,
    και φλογερά, κι εκστατικά;…

    Τι κι αν η νύχτα γέρνει αργά, μες στα πυκνά τα ερέβη,
    κι αλλόκοτα μεθούν οι ανθοί;
    στη δύση, εκείνη, μοναχή, που κείτεται και ρεύει,
    ζητεί του κάκου να ευφρανθεί…
    Ν. ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

    υγ.
    Για τις ευγενης ψυχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αισθησιακό και σκοτεινό και οι ευγενείς ψυχές ξέρουν να το απολαμβάνουν!
      Σ' ευχαριστώ και καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  6. Αυτό που φάνηκε πάλι και με παραξένευσε, είναι το μίσος και η λύσσα κάποιων φίλων και γνωστών που παλιά κάπως συμφωνούσαμε και τώρα μόλις σε δουν σε πιάνουν απ' τα μούτρα και σε ρωτάνε τι έχεις να πεις για την αριστεία. Τα αίτια της αλλαγής τους είναι για άλλη ώρα. Δυστυχώς, όμως, αν βγεις έξω από όλο αυτό και δεις "πανοραμικά" τη συμπεριφορά τους, θα διαπιστώσεις ότι το ίδιο ανόητα που φέρονται τώρα, φέρονταν και τότε. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα λένε και μλκίες. Καλές βουτιές και υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις άδικο!
      Απλά, κάποιες φορές δεν βλέπουμε ορισμένες συμπεριφορές καθαρά από την αρχή, διότι ίσως εστιάζουμε σε κάπιιες άλλες τους.
      Ναι, τώρα γράφονται και λέγονται πολλές μαλακίες, δυστυχώς!
      Τα αίτια θα είχε ενδιαφέρν να τα συζητήσουμε κάποια στιγμή και πιθανόν να το θέσω ως ερώτημα προς σχολιασμό, κατάθεση απόψεων και συζήτηση γενικά, για να δούμε τι λένε οι φίλοι κι εδώ...
      Να είσαι καλά κι εύχομαι και για σένα τα καλύτερα!

      Διαγραφή
  7. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με το άρθρο και με σένα!
    Κι έχεις βάλει και αγαπημένα τραγούδια!!
    Το wish you were here το λατρεύω κυριολεκτικά και το ακούω με κάθε ευκαιρία...όπως τώρα καλή ώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Μαρία μου!
      Το θέμα είναι ότι και που τα συζητάμε και συμφωνούμε, άλλοι κάνουν τη δουλειά τους...

      Έλα να παίξεις και να λάβεις κι άλλα τραγούδια;-)

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.