Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

"Έχω σημαδέψει ένα νησί", ένα παραμύθι

Ως συνέχεια και εξέλιξη της προηγούμενης ανάρτησης είναι ετούτη, όμως με άλλη πορεία, γιατί είναι Μάης και δεν είναι μόνο ο μήνας της επανάστασης του '68. Θα μπορούσε να είναι κι αυτής της επανάστασης που γίνεται μέσα μας, όπως πολύ σωστά έγραψαν οι φίλοι στα σχόλιά τους εκεί. Κάτι το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη και από εκεί πρέπει να ξεκινά κανείς. 
Αρκεί οι πολλές πλευρές του εαυτού μας να τα βρίσκουν μεταξύ τους, να συνεργάζονται για έναν σκοπό κάθε φορά και να μην καταλήγουμε σαν την Αριστερά όπου πάντα "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη", με αποτέλεσμα να καταλήγει η όλη διαδικασία σε επανάσταση φιάσκο...

Συχνά αυτή η εσωτερκή επανάσταση προκύπτει ξαφνικά από μία και μοναδική αφορμή, η οποία μπορεί να είναι οτιδήποτε, καταστάσεις πολιτικές, κοινωνικές, ατομικές, ακόμα και σημαντικά για τον καθένα πρόσωπα και τόποι. Συνήθως η αφορμή έρχεται να συναντήσει μια έτοιμη από καιρό διάθεση κι από εκεί κι έπειτα ακολουθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις, που οδηγούν στην προσωπική διεκδίκηση της αλλαγής μέσω των ανάλογων συναισθημάτων, σκέψεων, συμπεριφορών και δράσεων.



Έτσι, όταν άνθρωπος και τόπος ταυτίζονται σ' ένα παραμύθι,  γίνεται να αποτελέσουν την αφορμή για τη δική μας επανάσταση.
Ένα νησί Απαράλλαχτο Εσύ 

Στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί 
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ΄ άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.
                                        Από το "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη
 

Στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ΄ άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr
Από έναν τοίχο με αρκετά πικρό χιούμορ για την επανάσταση γενικά (κοινωνική και προσωπική)...



Από το παρακάτω διαλέγει ο καθένας ό,τι του πάει περισσότερο...

Εγώ πάντως θα είμαι μέχρι το τέλος ερωτευμένη με ανθρώπους, τόπους και με ό,τι καταπιάνομαι ατομικά ή συλλογικά κι ας παν' να με πουν τρελή. Καλύτερα, μια και προλετάρια πάντα θα τους βολεύει να με έχουν!



Και η μουσική ποτέ να μην μας λείψει... 











 Τα λέμε πάλι κάποια στιγμή!

8 σχόλια:

  1. Πολλές και γλυκές καλησπέρες Γλαύκη μου σε μια εξαίρετη ανάρτησή σου όπως πάντα γεμάτη σκέψεις και ζητήματα.
    Καλή συνέχεια κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Γιάννη μου
      Να είσαι καλά κι εύχομαι η αναζήτηση μέσα μας να μη σταματήσει μέχρι το τέλος της διαδρομής.
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Σαν ντισκ-τζόκεϊ πάντως, με εκφράζεις απόλυτα!
    Και στα υπόλοιπα βέβαια, συμπορευόμαστε Γλαύκη μου.
    Δεν ξέρω πώς είναι το προφίλ ενός σημερινού επαναστάτη, αυτό θα το δείξει η μελλοντική ιστορία. Αυτό που ξέρω καλά κι επιδιώκω, είναι να μην κάνω τη ζωή μου καρναβάλι.
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον δέχομαι τον ρόλο με χαρά, καθώς δεν είναι λίγο να κάνεις τους άλλους να ξεκουράζονται μέσα από τη μουσική! Και την άλλη συμπόρευση την απολαμβάνω και είμαι ευτυχής...
      Έχω την εντύπωση ότι το προφίλ του σύγχρονου επαναστάτη τώρα δειλά δειλά διαμορφώνεται. Είναι σε πολύ πρώιμα στάδια ακόμα. Έχουμε μέλλον δηλαδή. Οι παγκόσμιες εξελίξεις θα συμβάλλουν καθοριστικά σε αυτό και θα προσθέσουν τα στοιχεία αυτού του προφίλ.
      Ναι, είναι μια διαρκής προσπάθεια το να προστατεύουμε τη ζωή μας από τα καρναβαλικά σημάδι, όμως θέλει εσωτερική δύναμη και καλή γνώση του εαυτού και του κόσμου.
      Σίγουρα τα έχεις σε μεγάλο βαθμό, οπότε δεν απορώ για το αποτέλεσμα...
      Σε φιλώ, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  3. Οταν θα ρθει η επανασταση...
    Η μεγαλη εκπληξη θα ειναι..Οπως παντα ειναι..
    ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝΕ...
    Που ΠΟΤΕ δεν ειναι..Εκεινοι που το..
    Ειχαν πει απο πριν..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί θα συμφωνήσω μαζί σου, Μαχαίρη μου;
      Μα η επανάσταση έχει το πρωτοποριακό και το φρέσκο ως βασικό συστατικό της, οπότε μόνο από εκείνους που βγαίνουν στην παγκόσμια σκηνή για πρώτη φορά μπορούμε να περιμένουμε το σύγχρονο βηματισμό. Οι άλλοι ακολουθούν την πεπατημένη, διότι είναι εγκλωβισμένοι σε αυτή.
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Υπέροχη μουσική!
      Όλα είναι ένας δρόμος, που καλείται κάποιος να τον διαβεί με τον δικό του τρόπο και μόνο.

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.