Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Με ένα "άβαταρ" ξεχνιέμαι κάμποση ώρα!


Ένα θέμα σήμερα με απίστευτη ελαφράδα, διότι αισθάνθηκα αρκετά άβολα με το προηγούμενο, που έφερε έντονη συναισθηματική φόρτιση και πιθανόν προκαλούσε την αμηχανία στους αναγνώστες. Το κείμενο εκείνο δεν γράφτηκε για να δεχτεί σχόλια αλλά μέσα από μια εσωτερική ανάγκη, το αποτέλεσμα της οποίας θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο ίσως σε κάποιο αναγνώστη, τώρα ή σε κάποια άλλη στιγμή. Αυτός είναι ο λόγος που το δημοσιοποίησα και δεν το κράτησα σε προσωπικό ημερολόγιο. Τα σχόλια επίσης δεν τα διατήρησα κλειστά, γιατί δεν μου αρέσει να αποκλείω όποιον θα ήθελε να εκφράσει οτιδήποτε, όπως και πολύ σπάνια το κάνω και το έχω ξαναπεί.
Ευχαριστώ όλους θερμότατα για όσα κατέθεσαν εκεί.

Σαν την ζωή, λοιπόν, που χαρακτηρίζεται από τα πάνω της και τα κάτω της, είπα να κάνω το κλίμα πολύ πιο ελαφρύ εδώ. Πιο ελαφρύ δε γίνεται...
"Φλέγον" θέμα τα γνωστά "αβαταράκια" της Google!
Έφτασε η ώρα να βαρεθώ το προηγούμενο "άβαταρ" που είχα από τον πίνακα του Waterhouse "Flora and the Zephyrs" και να το αντικαταστήσω με μια φωτογραφία που θα μπορούσα να είμαι εγώ, αλλά δεν είμαι...

Αποφεύγω να χρησιμοποιώ στο διαδίκτυο τα προσωπικά μου στοιχεία, όπως κάνει αρκετός κόσμος, και δεν δημοσιεύω ποτέ φωτογραφίες μου ή άλλων δικών μου προσώπων. Είναι μία αρχή που δεν την παραβιάζω καθαρά για λόγους ασφάλειας.  
Μια που έχω βρει εδώ και δύο χρόνια τη σωσία μου κι εκείνη τη δική της - αλλά δεν το ξέρει, αποφάσισα να  δημιουργήσω νέο "άβαταρ" με μία φωτογραφία της. Ο λόγος για τη γνωστή δημιουργό και τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ.
Γι' αυτή την ομοιότητα είχα κάνει σχετική χιουμοριστική ανάρτηση την περίοδο που είχα ανακαλύψει πόσο της μοιάζω. Ιδού:

Μια ανακάλυψη πίσω - πίσω...


Έτσι, ξεκίνησα να ψάχνω για κάποια φωτογραφία της που να μου αρέσει, αλλά, και το τονίζω αυτό το αλλά, να ταιριάζει στο μέγεθος, προκειμένου να τη δεχτεί το σύστημα του Blogger. Θεωρώντας για ακόμη μία φορά ότι πρόκειται για μια απλή και σύντομη διαδικασία, το έκανα με χαρά, έτσι για την ανανέωση θα λέγαμε. Έλα όμως που κατέληξε σε έναν μαραθώνιο προσπαθειών να εισάγω μία και μόνη εικόνα στο σύστημα! Είχα ξεχάσει από την προηγούμενη αλλαγή του πρώτου μου "άβαταρ" πόσο χρονοβόρα μπορεί να γίνει. Να μην ταιριάζουν αφενός εκείνες οι φωτογραφίες που είχα επιλέξει αρχικά και αφετέρου να μην καταλαβαίνω πού έχω κάνει λάθος. Όσο σχετική είμαι δε με άλλα πράγματα που αφορούν στους υπολογιστές τόσο άσχετη φαίνομαι σε τούτα ορισμένες φορές και κολλάω απίστευτα. Κάτι που προκαλεί γέλιο σε άλλους και εκνευρισμό σε μένα.
Κατάφερα μετά από ένα δίωρο να περάσω την παραπάνω εικόνα της κι ας είναι στα νεανικά της χρόνια. Παρόλα αυτά η ομοιότητα υπάρχει κι ας μην έχω καμία σχέση με το τραγούδι... Αγαπώ μόνο πολύ τη μουσική κι αυτό φτάνει!
Αυτό που μου στοίχισε πάνω απ' όλα και είναι ο λόγος που έκανα την σημερινή ανάρτηση, είναι ο χρόνος που διέθεσα για κάτι τέτοιο εντελώς επουσιώδες, από εκεί και ο τίτλος... Μια αφορμή να αναρωτηθούμε ξανά για τον χρόνο που μας απορροφούν τελικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι παράλογο, αν το καλοσκεφτεί κανείς. Πού να συζητήσουμε για την ενημέρωση, τις αναρτήσεις, τις επισκέψεις και τον σχολιασμό! Προσπαθώ να κρατώ κάποια απόσταση, γιατί ανησυχώ, όπως και από την αρχή, ότι δεν θέλει πολύ να σε καταπιεί κυριολεκτικά ο δαιδαλώδης κόσμος του διαδικτύου!
Αυτά. Και έδωσα κάποιες εξηγήσεις για το νέο "αβαταράκι", για να αποφευχθούν οι "παρεξηγήσεις"... είμαι εγώ, αλλά δεν είμαι! 


Ένα δικό της μουσικό κομμάτι...

 

 

Ένα του Leonard Cohen...

 

 


10 σχόλια:

  1. Τελικα η επιλογη αβαταρ αλλα και ιντερνετικου ονοματος δεν είναι τυχαια πολλες φορες. Εγω γενικα ειμαι της συνηθειας και του συναισθηματικου δεσιματος, αν κατι δεν αλλαξει και δεν φθαρει από μονο του δυσκολα θα το αλλαξω. Το ιδιο συμβαινει με πραγματα και φιλους. Και καλα κανεις που διατηρεις την ανωνυμια σου και δεν βαζεις φωτο. Με τοσο ανηλεο ξεγυμνωμα που κανουμε στον εαυτο μας ιδιαίτερα μεσα από τα κειμενα μας, ας κρατήσουμε και κατι αποκλειστικα για τους αγαπημενους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φίλοι δεν είναι πουκάμισα, για να τους αλλάζουμε έτσι εύκολα και δεν αποτελεί θέμα συνήθειας για μένα. Αν και για πολλούς είναι.
      Όσο για το ξεγύμνωνμα εδώ, νομίζω ότι καμιά φορά είναι πιο εύκολο να βγάλει αλήθειες κανείς μέσα στην ανωνυμία, αν και όχι απαραίτητα σωστό. Προσωπικά δεν με απασχολεί να εκτεθώ ως προσωπικότητα, αφού με διαβάζουν πολύ καλοί μου φίλοι και γνωστοί, αλλά με ενδιαφέρει κυρίως για επαγγελματικούς λόγους. Δίνουμε πολλά προσωπικά μας στοιχεία παντού από ανάγκη πολύ συχνά, οπότε ας κρατήσουμε και κάτι όταν δεν μας ζητείται. Έχουμε έτσι κι αλλιώς τον μεγάλο αδελφό από πάνω μας...
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Ο καθένας δικαιούται να βάζει όρια!!

    Σε φιλώ πολύ Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και επιβάλλεται θα έλεγα, μια και συχνά ζούμε γύρω μας το εκτός ορίων...
      Φιλιά και σε σένα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  3. Ειδικά στην τελευταία έχετε θεαματική ομοιότητα. Κι έλεγα τόσο καιρό που έβλεπα το νέο σου άβαταρ, σαν τον θείο της Ελενίτσας που είδε τον κύριο Μπεϊζάνη στην ταινία "Θα σε κάνω βασίλισσα": Μωρέ πού σε ξέρω, πού σε ξέρω;;;
    Γλαύκη μου συμφωνώ μέχρι κεραίας με όσα γράφεις. Και σου εύχομαι να διατηρήσεις το διακριτικό σου ύφος και την ψύχραιμη ματιά σου σ' ότι γράφεις κι ότι σχολιάζεις. Είσαι καλλιεργημένο άτομο κι είμαι σίγουρη ότι το ελέγχεις απόλυτα και επιβάλεις τα δικά σου όρια στον αδηφάγο χώρο του ίντερνετ.
    Καλό σαββατοκύριακο να περάσεις, πάω ν' ακούσω την ορίτζιναλ Τζόαν και τ' αγαπημένα μας τραγούδια που διάλεξες♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, στην τελευταία υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ομοιότητα...
      Δεν το έχω αλλάξει πολύ καιρό, είναι μόνο λίγες μέρες.
      Να είσαι καλά, Μαρία μου, και θα προσπαθήσω να κρατήσω τις ισορροπίες μέσα μου όπως πάντα. Απόλυτα δεν ελέγχονται όλα, αλλά το μαζεύω όταν πάει να ξεφύγει, διότι δεν συμφωνώ με τέτοια τακτική, αλλά άνθρωποι είμαστε και αδυναμίες έχουμε...;-)
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Καλή εβδομάδα πια!

      Διαγραφή
  4. Θα βρείτε και μένα σύμφωνο με την ανάλογη σημειολογία που έχει ένα Άβαταρ.
    Εννοείται ότι συμμερίζομαι μεγάλος μέρος της τακτικής σου Γλαύκη για τα προσωπικά σου στοιχεία και είναι απόλυτα σεβαστή.
    Όσο για την Joan Baez, ε τι να λέμε τώρα, συντροφιά, αναπόλησης νεανικών μας χρόνων. Ξέρεις ότι λατρεύω το Diamonds and rusts όσο τίποτα.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Αβαταράκια" και λοιπά εδώ μέσα είναι για να περνά η ώρα και να χαιρόμαστε με μερικά ακόμα μικροπράγματα, όπως και με ένα σωρό άλλα που απολαμβάνουμε καθημερινά στην εξωδιαδικτυακή ζωή μας.
      Χαίρομαι πολύ που σου έκανα ένα μικρό δώρο από το τίποτα...
      Φιλιά κι από μένα, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  5. Θέλει η καθημερινότητα και τις χαλαρές στιγμές της, το παιχνίδι της. Και το καινούριο άβαταρ -με γεια!!!- ένα παιχνίδι είναι.
    Παντού, και στη γειτονιά και στο ίντερνετ, μπορεί να διαθέσεις το χρόνο σου σε πράγματα που δεν αξίζουν. Είναι να μην το ' χεις!!!
    Καλημέρες, Τζόαν... ε, Γλαύκη ήθελα να γράψω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα παιχνίδια όποια κι αν είναι αυτά, δίνουν χαρά κι εκείνη με τη σειρά της δίνει υγεία. Γιατί θα πρέπει να τη στερούμαστε, λοιπόν;
      Αυτό για τον χρόνο που διατίθεται σε αηδίες, ξαναπέστο...!
      Χαχαχα! Καλησπέρες, παιδί - "κουμπί στο φεγγάρι"... (έτσι παίζοντας με τις λέξεις και τα πειράγματα που λατρεύω)!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.