Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Τελικά, τι είναι αυτό που έχει αξία;


Οι πολιτικές ιδεολογίες απογυμνώθηκαν, έχασαν τον στόχο τους και την αίγλη τους. 
Έπαψαν για πολλούς να είναι το στήριγμα και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 
Δεν φταίνε φυσικά αυτές αλλά οι πιστοί ακόλουθοί τους, που έβαλαν πάνω από εκείνες τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και παντός είδους αδυναμίες, αλλά πολύ περισσότερο την κοντόφθαλμη ματιά τους απέναντι σε όλα.
Οι ιδέες από μόνες τους δεν προδίδουν ποτέ και κανέναν, ίσως μόνο να αποδειχθούν αταίριαστες σε κάποιους και στον τρόπο σκέψης τους  ή ανεφάρμοστες για την αχόρταγη κι ανόητη πραγματικότητα του ανθρώπινου είδους.
Οι άνθρωποι όμως προδίδουν και συχνά χωρίς καμία αναστολή, ενοχή, με καθαρά υστερόβουλο τρόπο, διόλου τυχαία.

Ο άνθρωπος ζει έτσι κι αλλιώς το παράλογο από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του. Προσπαθεί να μην το βλέπει, όταν δεν το αγνοεί πλήρως. Σε αυτή την περίπτωση αποφασίζει να ζει στον μικρόκοσμό του, που έχει πιθανότητες να του προσφέρει μικρές στιγμές ευτυχίας, όμως μέχρι εκεί και παραπέρα δεν έχει. Στο τέλος της ζωής του θα αναρωτιέται ίσως για ποιο λόγο ήρθε στον κόσμο. Αν είχε κάποιο νόημα η πορεία του στη γη. Μπορεί και να μην αναρωτιέται καν, οπότε μακάριος μέσα στην πνευματική του φτώχεια θα αφήνει όλο το φορτίο της ανυπαρξίας του στο ότι πάντα κάποιος άλλος ή κάτι θα του έφταιγε. Εκείνος ήταν απών.
Στην περίπτωση που δείξει το σθένος να το αντικρίσει κατάματα, τότε η πορεία του είναι μονόδρομος και δεν είναι άλλος από την ατομική συνειδητοποίηση αυτού του παράλογου ακόμα και του θανάτου, οπότε θα επαναστατήσει μέσα από την ατομική του προσπάθεια, η οποία θα συμπεριλαμβάνεται και σε μία  συλλογική. Έτσι αποκτά νόημα η ζωή και ο κόσμος και έχει τη δυνατότητα να οδηγηθεί στην ευτυχία.

Δυστυχώς, ο άνθρωπος αποφασίζει να δράσει συλλογικά, πιθανόν αναλαμβάνοντας και την ατομική ευθύνη, όταν μια δοκιμασία που περνά φτάσει στην κορύφωσή της. 
Όμως, μέχρι τώρα έχει φανεί πως όταν τελειώσει κι αυτή του η ταλαιπωρία, έχοντας καταφέρει δυναμικά να την ξεπεράσει, θα χαρεί με την ψυχή του την σωτηρία του, θα πανηγυρίσει επιδιδόμενος σε υλικές απολαύσεις χωρίς μέτρο, λησμονώντας για ακόμη μία φορά ότι το κακό διατηρείται σε λανθάνουσα κατάσταση και κάποια στιγμή θα επανέλθει. Γι' αυτό είναι ανάγκη να επαγρυπνά.

Τελικά, τι είναι αυτό που έχει αξία στην ζωή μας και σε αυτό τον παράλογο κόσμο;
Θα απαντούσα μέσα από τη σκέψη και τον λόγο του Αλμπέρ Καμύ:
"Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να ζούμε και να πεθαίνουμε γι' αυτό που αγαπάμε".

Εννοείται ότι θα έχουμε βρει κατά τη διάρκεια της ζωής μας ποια είναι όλα αυτά που αγαπάμε αληθινά, ώστε να έχει κάποια αξία η ύπαρξή μας και το τέλος της.


Μουσική όπως πάντα, καθώς είναι μια διαχρονική αγάπη...






Ήρθα, έτσι, γιατί είχα κάτι να σας πω, κι ας πέσει χάμω...

Καλή συνέχεια στον προσωπικό μας αγώνα ο καθείς!
 Μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλη μια παρέα σε τούτο το πλοίο, που αξίζει να κάνει όνειρα για κάτι καλύτερο!



14 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. I Had A Dream...
      και δεν θα πρέπει να επιτρέπεται σε κανέναν να το σβήνει για προσωπικό του όφελος.
      Αξίες, ιδανικά και όνειρα είναι αυτά που μας κρατούν πραγματικά ζωντανούς.

      Διαγραφή
  2. Τα ιδανικά κι αξίες δεν πεθαίνουν
    ποτέ Γλαύκη μου
    Ανασυντασσόμαστε!!!

    Καλημέρα με φιλί ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ κι επαυξάνω!
      Η ανασύνταξη είναι αναγκαία, όμως σε πιο γερές βάσεις, ίσως κάποιες να είναι πλέον κι εντελώς καινούριες, διότι ο κόσμος τρέχει κι εμείς μάλλον δεν τον προλαβαίνουμε.
      Καλό σου απόγευμα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  3. θα ήθελα να πω με τρόπο εμφαντικό Γλαύκη μου ότι όσοι παίζουν με το θάνατο των ιδεολογιών και το δήθεν τέλος τους είναι εκφραστές μιας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογίας που τυλίγει τους λαούς όμηρους αυτής της αντίληψης.
    Θέλει μεγάλη προσοχή απέναντι σε τέτοιες αντιλήψεις που έχουν στείλει την ανθρωπότητα αιώνες πίσω.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχήν, Γιάννη μου, έκανα μία διόρθωση στο κείμενο μετά από τον σχολιασμό σου, γιατί ως βιαστική πάντα, δεν διευκρίνισα ότι το κείμενο αναφερόταν αρχικά στις πολιτικές ιδεολογίες και την απίστευτη φθορά, που έχουν υποστεί.
      Οι περισσότεροι - και ειδικά οι επίσημοι - ακόλουθοι-υποστηρικτές όλων των πολιτικών ιδεολογιών έχουν καπηλευτεί την αντίστοιχη ιδεολογική τους βάση στον βωμό των προσωπικών φιλοδοξιών και άλλων συμφερόντων. Αυτό είναι πλεόν αποδεδειγμένο παγκόσμια πολλάκις και δεν νομίζω ότι έχεις αντίρρηση. Με τέτοια στάση και συμπεριφορά εύλογα απομάκρυναν τους πολίτες, οι οποίοι αμφισβητούν πια τα πάντα. Κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος πολιτικά συστήματα, τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν ίσως μια καλύτερη ζωή και πιο δίκαιη στον άνθρωπο. Άλλα πάλι δεν θα μπορούσαν να σταθούν ποτέ με τον τρόπο που λειτουργούν τελικά οι άνθρωποι. Μοιάζουν ουτοπίες.
      Μια έξοδος από τον εγκλωβισμό και την απογοήτευση είναι η καλλιέργεια της ατομικής ευθύνης και βούλησης, της ατομικής προσπάθειας ενταγμένης μέσα σε μια συλλογική. Σε άλλη περιπτωση θα μείνουμε εντός κι επί τ' αυτά, η οποία θέση θα διαιωνίζεται.
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
    2. Γλαύκη μου μια ένσταση έχω:
      Μια ιδεολογία δεν κρίνεται μονάχα από αυτόν που την χρησιμοποιεί.
      Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλείται "αριστερά", το ΠΑΣΟΚ κάποτε "Σοσιαλιστές". Ήταν έτσι ;
      Μια ιδεολογία θα κριθεί από την επαλήθευσή της στην ίδια τη ζωή.
      Το αν για παράδειγμα το Κ.Κ. Κίνας είναι όντως κομμουνιστικό τη στιγμή που υιοθετεί τον πιο ακραίο και χυδαίο καπιταλισμό δεν θα με κάνει εμένα να γυρίσω την πλάτη στις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού.
      Το λέω αυτό γιατί μια τέτοια άποψη ξέρεις λειτουργεί σαν ξέπλυμα του φασισμού:
      "Έλα μωρέ όλοι πουλημένοι είναι" και τέτοια.
      Εκεί καταλήγει αυτό και οφείλουμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε τέτοια λογική.
      Τώρα, το αν κατέρρευσε π.χ. ο υπαρκτός σοσιαλισμός, αυτό δεν σηματοδοτεί την χρεοκοπία του Σοσιαλισμού.
      Η Επανάσταση και η Αντεπανάσταση Γλαύκη μου είναι μια διαρκής σύγκρουση στην εξέλιξη του κοινωνικού γίγνεσθαι. Τίποτα δεν είναι δεδομένο ή κατακτημένο.
      Το να καλλιεργήσουμε την ατομική ευθύνη και την ατομική προσπάθεια ενταγμένη στο ομαδικό πνεύμα δεν θα διαφωνήσει κανείς μήτε το αρνήθηκε ποτέ κανείς.
      Απλά, ο καπιταλισμός αποθέωσε την ατομικότητα και τον ανταγωνισμό, ο σοσιαλισμός την εντάσσει στη συλλογικότητα.
      Αυτά σαν σημείωση στο εξαίρετο θέμα σου Γλαύκη μου που ανοίγει μεγάλες κουβέντες και πολύ όμορφες. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
    3. Αυτή η διαρκής σύγκρουση, που αναφέρεις πολύ εύστοχα, για μένα θα πρέπει να διοχετευτεί σε άλλες διαδρομές, με βάση άλλες ιδέες που δεν έχουν έχουν υλοποιηθεί ακόμα, δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και ίσως είναι πιο κατάλληλες για τη σύγχρονη εποχή. Κι όλα αυτά ως απάντηση στην οποιαδήποτε μορφή φασισμού πάει να κυριαρχήσει στον κόσμο μας σήμερα, ως απάντηση στον καπιταλισμό ή τον νοθευμένο πλέον σοσιαλισμό.
      Δεν παύει η βάση να είναι η ατομική ευθύνη πάντα ενταγμένη σε μια συλλογική προσπάθεια.
      Το θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση και το μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο κόσμος εξελίσσεται κι εμείς έχοντας πάρει τα μαθήματα από το παρελθόν, να είμαστε σε ετοιμότητα να διακρίνουμε αυτές τις νέες διαδρομές ή να τις εφεύρουμε και να μην μένουμε ακίνητοι μόνο σε αυτά που ήδη γνωρίζουμε, διότι δεν θα μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί. Θα κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας και την Ιστορία.
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Εννοείται πως τα λόγια του Καμύ με βρίσκουν σύμφωνη!

    Και όπως πολύ σωστά λες κι εσύ οι ιδέες δεν προδίδουν, οι άνθρωποι προδίδουν!

    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι κι αν αποφασίσει ο άνθρωπος να κάνει, απαιτεί πολλή δουλειά, σοφία και δύναμη.
      Να είσαι καλά, Μαρία, και καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  5. Συνειδητοποίηση, Γλαύκη! Λέξη πολύτιμη για μένα. Ένας καθημερινός εσωτερικός αγώνας που θεμελιώνει τον κοινό αγώνα: να επανατοποθετείς τον εαυτό σου στον κόσμο, να βλέπεις καθαρά τον κόσμο...
    Συμπορεύονται οι σκέψεις μας.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι, Αλεξάνδρα μου, όμως πόσο δύσκολο φαντάζει να υπάρχει αυτή η καθαρή ματιά;
      Ας αρχίσει η αναμετάδοση θα έλεγα από όποιον μπορεί να το κάνει...
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Τι τραγουδάρες θυμήθηκες Γλαύκη μου!...
    Κι ας μας πρόδωσαν οι πολιτικοί, εμείς μένουμε πιστοί στις αξίες μας. Με κάλυψε απόλυτα ο Γιάννης. Συνυπογράφω μέχρι κεραίας το σχόλιο του.
    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε Μαρία, πόσο χαίρομαι όταν απολαμβάνεις τη μουσική εδώ μέσα! Αισθάνομαι ότι σου προσφέρω ένα δωράκι κάθε φορά.
      Σχετικά με όσα λέει πιο πάνω ο Γιάννης, έχω δώσει ξανά μια απάντηση, που ίσως θα σε ενδιέφερε να τη δεις. Αν και για το θέμα έχω πει αρκετές φορές την άποψή μου με κάποιες προτάσεις, έστω λίγο θεωρητικές, είτε σε αναρτήσεις είτε σε σχόλια εδώ ή σε φίλους.
      Γνώση, σοφία και ευρηματικότητα πρέπει να συμπορευτούν από εδώ και κάτω, μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτό που ζούμε, πάντα προς το καλύτερο!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.