Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Καλός, κακός ή αποτελεσματικός γονιός;


Στην προηγούμενη ανάρτηση ήμουν αρκετά σκληρή με όσους γονείς δεν σέβονται την ύπαρξη των παιδιών τους, κάτι το οποίο διακρινόταν έντονα μέσα από τον τίτλο της. Δεν μου άρεσε είναι η αλήθεια που εξέφρασα με τόσο έντονο τρόπο την θέση μου για εκείνους και ίσως δείχνει, για όσους δεν με γνωρίζουν, εμπάθεια ή μια αφ' υψηλού κριτική ή σνομπισμό. Φυσικά και δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Έχω συναντήσει τόσα πολλά βασανισμένα ή εγκαταλελειμμένα  παιδιά στην επαγγελματική μου πορεία, παιδιά μόνα, που δεν μπορώ να μην εξαγριώνομαι με τη συμπεριφορά κάποιων γονέων, οι οποίοι δεν έχουν συναίσθηση πόσο μεγάλο κακό μπορεί να προκαλούν στα παιδιά τους ή σε μερικές περιπτώσεις δεν τους ενδιαφέρει, επειδή εκείνοι δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους ή κουβαλούν απίστευτα απωθημένα ή προέρχονται από εξίσου επιβαρυμένο οικογενειακό περιβάλλον. 
Κι αυτό δεν είναι πάντα δικαιολογία για τις πράξεις τους, καθώς από προσωπική εμπειρία είδα ανθρώπους με πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, ταλαιπωρημένους ως παιδιά σε μεγάλο βαθμό, να ανατρέφουν με τεράστια αγάπη και σεβασμό τα δικά τους παιδιά. Στην περίπτωση αυτή όποια λάθη κι αν έκαναν μπορεί κανείς να τους τα συγχωρέσει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα έλεγε κανείς ότι έχουν να δώσουν από αυτό που δεν έλαβαν... Γιατί άραγε;

@ Τελικά, καλός γονιός γεννιέσαι ή γίνεσαι; Πάμε να δούμε μία άποψη από μία ακόμα ειδικό.




Καλός γονιός: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Υπάρχει μία άβολη αλλά συγχρόνως απλή αλήθεια. Γονιός δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι, «περνώντας» μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες και διλήμματα, και έχοντας σαν –κύριο- οδηγό το ένστικτο και όλα όσα βίωσες στην οικογένεια στην οποία μεγάλωσες. Δεν είναι καθόλου απλό, ούτε εύκολο να βρεις τα κατάλληλα βήματα που πρέπει να κάνεις για την ανατροφή ενός παιδιού. Και τα πράγματα φαίνονται ακόμη πιο δύσκολα, καθώς διαπιστώνεις ότι εκεί έξω δεν υπάρχει κανένα σχολείο να σε διδάξει πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί. Ωστόσο, υπάρχει μία πυξίδα που θα σε καθοδηγήσει. Παρότι δεν θα βρεις πουθενά αναλυτικές οδηγίες και καθολικούς ρητούς κανόνες για την ανατροφή των παιδιών, οι ειδικοί μπορούν να προτείνουν τρόπους αποτελεσματικούς για κάθε οικογένεια ξεχωριστά.

Γράφει η Δήμητρα Ξενάκη, Ψυχοθεραπεύτρια-Συστημική/Οικογενειακή Θεραπεύτρια, BSc(Hons)Psych(Open), μέλος της EFTA (European Family Therapy Association)


Η αυθόρμητη διαδρομή
Ποιο δρόμο πρέπει επομένως, να ακολουθήσεις για την ανατροφή των παιδιών σου; Ο πρώτος αυθόρμητος τρόπος που ακολουθούν η μεγάλη πλειοψηφία των γονιών, τόσοι όσοι είχαν ισορροπημένη παιδική ηλικία, αλλά και εκείνοι που αντιμετώπισαν προβλήματα όταν ήταν παιδιά, είναι να ακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν. Έχουν «αντιγράψει» και αναπαραγάγουν ό,τι έχουν ζήσει οι ίδιοι σαν παιδιά και τους είναι οικείο και ασφαλές, έστω κι αν, αρκετές φορές δεν το θεωρούν απόλυτα «σωστό» και προσπαθούν να το ταιριάξουν στις σημερινές συνθήκες ζωής και κοινωνικής πραγματικότητας. Αγνοώντας κάποιον άλλον τρόπο ανατροφής, πράττουν εκείνο που γνωρίζουν. Κι αυτό είναι απόλυτα σεβαστό και εκτιμητέο, γιατί προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και δεν διστάζουν να κοπιάσουν πολύ γι’ αυτό. Υπάρχουν ωστόσο, και οι περιπτώσεις που ακολουθούν ακριβώς αντίθετο δρόμο. Πρόκειται για εκείνες – τις περιπτώσεις- που τα παιδικά τους βιώματα είναι αρνητικά και επώδυνα. Ακόμη όμως και σε αυτές, σαν αφετηρία παραμένει ο τρόπος που έχουν βιώσει στη δική τους πατρική οικογένεια.


Μέσα από τα μάτια των παιδιών
Τα παιδιά έρχονται στον κόσμο ως «άγραφα χαρτιά» και κάνουν μια ιδιαίτερα δύσκολη πορεία ανάπτυξης και επιβίωσης, που δεν είναι και τόσο ορατή στα δικά μας ενήλικα μάτια. Σκέψου ότι ξεκινούν με μηδενική εμπειρία, γεγονός που είναι σχεδόν αδύνατο να το αντιληφθείς. Τα παιδιά, από βρέφη, δίνουν το δικό τους μοναχικό και μοναδικό αγώνα για να σταθούν στα πόδια τους, μεταφορικά και κυριολεκτικά, να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν, να συμβιώσουν, να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και να επιβιώσουν στον κόσμο που τους περιβάλλει, είτε είναι σε γνωστό (στο σπίτι) είτε σε άγνωστο πλαίσιο (πχ στο σχολείο). Αυτές και πολλές άλλες απόλυτα αναγκαίες, είναι οι δεξιότητες που χτίζουν στο δρόμο προς την ενηλικίωση τους.


Κάθε οικογένεια είναι μοναδική
Κάθε παιδί, όπως και κάθε γονιός έχει τη δική του μοναδική ιδιαιτερότητα. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν υπάρχουν άκαμπτες «συνταγές» και οδηγίες από τους ειδικούς. Υπάρχουν, όμως, τρόποι που είναι αποτελεσματικοί για την κάθε οικογένεια. Επομένως και για την οικογένειά σου. Για παράδειγμα, υπάρχουν τρόποι ή – καλύτερα – βοηθητικές προτάσεις για τις οικογένειες με στόχο να βελτιώσουν την επικοινωνία των μελών τους. Προτάσεις που ανοίγουν «χώρο» για να εκφραστούν οι δυσκολίες των παιδιών με τους γονείς τους, αλλά και των γονιών με τα παιδιά τους, έτσι ώστε να «χτιστεί» μια αμφίδρομη σχέση. Οι καλύτεροι τρόποι επικοινωνίας στην οικογένεια ενδυναμώνουν επιπλέον την αυτοεκτίμηση των μελών της. Κάθε παιδί ή ενήλικας γονιός με χαμηλή αυτοεκτίμηση, παρουσιάζει δυσκολίες στην επικοινωνία μέσα στο οικογενειακό σύστημα ή στην ευρύτερη κοινωνική ζωή του/της και η οικογένεια είναι ένας χώρος που μπορεί να εκπαιδευτεί και να βελτιώσει αυτές τις δυσκολίες. Επιπρόσθετα, σ’ αυτό το νοητό «χώρο» είναι σημαντικό να μπορούν να εκφράζονται και να αντιμετωπίζονται οι εντάσεις και οι συγκρούσεις της οικογένειας και όχι μόνο, να υπάρχει μοίρασμα και συζήτηση και για τις καλές στιγμές της οικογένειας. Αυτό προτείνεται να γίνεται σε σταθερή βάση όταν υπάρχει δυνατότητα να είναι μαζεμένα όλα τα μέλη.


Απλά εμπιστευτείτε τα…
Κίνηση κλειδί είναι να συνειδητοποιήσεις τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκεσαι στα προβλήματα του παιδιού σου. Αν δηλαδή, συνηθίζεις να παίρνεις στους ώμους σου το πρόβλημα του και να το διεκπεραιώνεις πιστεύοντας ότι αυτό οφείλεις να κάνεις, ότι αυτός είναι ο ρόλος σου ως γονιός, ενώ θα ήταν καλύτερα να το βοηθούσες μέσα από την ενεργητική ακρόαση να αποφασίσει το ίδιο και να πάρει την ευθύνη της επιλογής του, στο βαθμό – πάντα – που αντιστοιχεί στην ηλικία του. Μην ξεχνάς ότι ασφαλώς το παιδί μπορεί και πρέπει να αποφασίσει για τις σχέσεις του στο σχολείο. Βεβαίως και είναι το πιο κατάλληλο να αποφασίσει με ποιο παιδί θέλει να παίζει στο διάλειμμα ή με ποιο συμμαθητή του θέλει να κάτσει στο ίδιο θρανίο. Τα παιδιά αξίζουν την εμπιστοσύνη μας, κάτω από προϋποθέσεις που αφορούν στους γονείς και τη δυνατότητα τους να είναι όχι σωστοί γονείς ούτε λάθος γονείς αλλά αποτελεσματικοί.


Αποτελεσματικός γονιός
‘Ένας αλάνθαστος οδηγός για να αποσαφηνίσεις αν είσαι αποτελεσματικός γονιός, είναι τα συναισθήματα που έχεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, και αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα συναισθήματα που αναδύονται με το παιδί σου. Αν είσαι αγχωμένος και πιεσμένος από την εργασιακή του καθημερινότητα, τότε θα γίνεις νευρικός και απότομος εντός του σπιτιού, όταν το παιδί σου σε πιέσει να ασχοληθείς μαζί του. Είναι αναγκαίο λοιπόν να βρεθεί ο χρόνος, μαζί και η διάθεση, να δείξεις ενδιαφέρον στις ανάγκες του παιδιού για παιγνίδι ή για βοήθεια στο διάβασμα ή στις εξωσχολικές δραστηριότητες που αναπτύσσει τον ελεύθερο του χρόνο. Είναι απόλυτα κατανοητό και αναγκαίο ότι και εσύ ως γονιός, οφείλεις να διαθέτεις στον εαυτό σου τη δυνατότητα ξεκούρασης και ηρεμίας για να μπορείς να ανταπεξέλθεις πιο αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις που έχει ο γονεϊκός σου ρόλος.


Όλοι μπορούν να μάθουν
Τα μέλη μιας οικογένειας πρέπει να εκπαιδευτούν έτσι ώστε να ακούγονται οι ανάγκες όλων και να γίνεται διαχείριση αυτών των αναγκών με κριτήριο την προτεραιότητα κάθε ανάγκης στην παρούσα χρονική στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει διάλογος μεταξύ του ζευγαριού για τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις της οικογένειας, δηλαδή, εσύ και ο (η) σύντροφός σου να συν-αποφασίζετε. Είναι επίσης σημαντικό να ακούγεται η γνώμη του παιδιού, όχι απαραίτητα να ακολουθείται, αλλά να εκφράζεται και να συζητιέται με ηρεμία και πραγματική προσοχή στα λεγόμενα του και κυρίως όχι με κρυφό στόχο να του αλλάξεις γνώμη και να το πείσεις ότι εσύ έχεις τη σωστή λύση για τις ανάγκες του. Τα συναισθήματα των παιδιών είναι ένας πολύτιμος οδηγός για το γονιό, όταν εκείνος καταφέρνει να τα ακούει με σοβαρότητα και θετική διάθεση. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί προαπαιτεί ότι ο γονιός μπορεί να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί πρώτα τα δικά του συναισθήματα. Δεν γίνεται εύκολα ούτε αυτόματα κάτι τέτοιο: θέλει προσπάθεια και εκπαίδευση και σε κάποιες περιπτώσεις πιο ιδιαίτερη και συγκεκριμένη βοήθεια από τους ειδικούς όχι μόνο για να γίνει αποτελεσματικός γονέας αλλά για να νιώθει πιο ισορροπημένα με τον εαυτό του στις όποιες σχέσεις χτίζει και διαμορφώνει. Άλλωστε ο γονεϊκός ρόλος μάς αναγκάζει πιο πιεστικά να διαχειριστούμε αποτελεσματικά ότι αφορά τις σχέσεις μας με τους άλλους και η σχέση μας με τους άλλους είναι η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό.



 

 

18 σχόλια:

  1. Διάβασα προσεχτικά το άρθρο Γλαύκη μου, αν και πολλά λόγω σπουδών μου είναι τόσο οικεία.
    Καταρχάς να σου πω ότι δεν πιστεύω στο ένστικτο! Πως ο καθένας δηλαδή θα βρει το δρόμο του όταν γίνει γονιός! Δεν αρκεί. Τότε όλοι όσοι γεννούν θα ήταν υπέροχοι γονείς. Είναι όμως; ☺

    Επίσης δεν υπάρχει αλάνθαστος γονιός. Είμαστε άνθρωποι και θα κάνουμε λάθη. Για μένα σωστός γονιός είναι αυτός που προσπαθεί , αφουγκράζεται, μπορεί να κουμαντάρει τα εγωκεντρικά του συναισθήματα, αναγνωρίζει τα λάθη του και φροντίζει να μην τα επαναλαμβάνει, μπορεί να βάζει όρια, διδάσκει το σεβασμό και τον κερδίζει επίσης επάξια.

    Παρ' όλο που δεν υπάρχει Σχολείο για γονείς, μπορεί να προσφέρει πολλά στον εαυτό του και στο παιδί του όταν ενημερώνεται γύρω από παιδαγωγικά θέματα και δεν μένει στάσιμος πιστεύοντας ότι γνωρίζει όλα όσα χρειάζεται.
    Μου αρέσουν οι δεκτικοί γονείς στο να (σε) ακούσουν, να μάθουν νέους ίσως τρόπους αντιμετώπισης προβλημάτων, που δεν το παίζουν ξερόλες.

    Δυστυχώς δεν είναι οι περισσότεροι έτσι. Κι έχω κουραστεί να ακούω απόψεις σαν κι αυτή : έτσι μεγάλωσα κι εγώ. Μια χαρά δεν βγήκα;
    Δεν μπορούμε να ρίχνουμε για πάντα το φταίξιμο στην έλλειψη Παιδείας και να εννοούμε το κράτος. Γιατί το κράτος είμαστε εμείς.
    Γνωρίζω αγράμματους γονιούς που υπήρξαν εξαιρετικοί γονείς κι αντίστροφα άλλους που διάβαζαν και τα ψυχολογικά τους βιβλία και σε διαλέξεις πήγαιναν αλλά έκαναν σοβαρά σφάλματα!

    Ας κοιτάξουμε να είμαστε σωστοί άνθρωποι, πριν γίνουμε σωστοί γονείς. Ο σεβασμός για μένα είναι η λέξη (και συμπεριφορά) κλειδί! :))

    Ελπίζω να μην κούρασα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν κούρασες καθόλου, Αριστέα μου, ίσα-ίσα είναι πολύ χρήσιμα όσα αναφέρεις μέσα από την εμπειρία σου!
      Μακάρι να προσπαθούσαν όλοι οι γονείς να ενημερωθούν ή να πάρουν βοήθεια, ώστε να γίνουν καλύτεροι στον ρόλο που ανέλαβαν! Όμως δυστυχώς ο εγωισμός δεν τους αφήνει... Όταν αποφασίσεις να φέρεις παιδιά στον κόσμο το πρώτο πράγμα που επιβάλλεται να βάλεις στην άκρη είναι ο εγωισμός, όπως συμβαίνει και σε μια αληθινή σχέση αγάπης! Πόσο δύσκολο είναι τελικά αυτό;;;
      Είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε βαθιά, ειλικρινά και χωρίς όρια;;; Αυτό είναι το μυστικό για μένα. Αν είμαστε έτοιμοι, θα κινηθούμε με τέτοιους τρόπους, με αποτέλεσμα να καλύψουμε όσο μπορούμε τις αδυναμίες μας ή την άγνοια. Στόχος τότε είναι μόνο να προσφέρουμε το καλύτερο σ' αυτές τις ψυχές, που περιμένουν πρώτα και μόνο από εμάς τα πάντα, την ζωή τους, την προσωπικότητά τους το άνοιγμα της διαδρομής που θα διαβούν... Τεράστια η ευθύνη!
      Και για μένα δεν λέει τίποτα αυτό "έτσι μεγάλωσα εγώ. Μια χαρά δεν βγήκα;". Σε αυτό το ερώτημα μπορούν να απαντήσουν τα παιδιά τους και οι άλλοι γύρω τους και ποτέ οι ίδιοι...!!! Ένα μεγάλο εγωισμό και βόλεμα κρύβει όλο αυτό!!! Το παιδί αποτελεί μια ακόμα ιδιοκτησία τους!!!

      Είπες το καλύτερο, το οποίο λέω κι εγώ και το πιστεύω απόλυτα:
      "Ας κοιτάξουμε να είμαστε σωστοί άνθρωποι, πριν γίνουμε σωστοί γονείς", καθώς το πρώτο θα οδηγήσει σίγουρα στο δεύτερο!

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Θα συμφωνησω απολυτα με την Αριστεα μας απο πανω Γλαυκη μου.. ο γονιος δεν τα ξερει όλα και δεν ειναι αλανθαστος... αρκει να μαθενει και αυτός συχρώνως με το παιδι του..και να μαθει να ακουει.. πως να συμπεριφερεται..δεν ειναι κακό να μαθενουμε ακομα και σε μεγαλη ηλικια.. τα παιδια μας πρεπει να μαθουν να ειναι ανεξαρτητα ατομα.. δεν θα είναι παντα διπλα τους εκείνοι που μεγαλωσαν δικα τους παιδια η τα παιδια της καρδιάς...τους !! σεβασμος και μετρο..θα συμπληρωσω κι ας μαθένω ακομα φιλώ σε..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, συμφωνώ σε όσα λες.
      Τα λάθη είναι ανθρώπινα και ίσως αναγκαία, για ν μαθαίνουμε μέσα από αυτά, να γινόμαστε καλύτεροι. Αρκεί να έχουμε το θάρρος να ζητάμε συγνώμη και να αποκαθιστούμε με κάποιο τρόπο τα σφάλματα μας. Έτσι μαθαίνουν και τα παιδιά να απενοχοποιούν το λάθος και να αισθάνονται την ανθρώπινη φύση τους, για να μπορούν κι αυτά να συγχωρούν, αλλά και να μην φοβούνται να τολμούν. Μάθημα ζωής είναι και αυτό!
      Το κακό ξεκινά από την στιγμή που πιστεύουμε ότι τα παιδιά είναι ιδιοκτησία μας κι εμείς θεοί ή αφεντικά τους!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Γλαύκη μου. Πολύ μεγάλο αυτό το θέμα της παιδαγωγικής. Και του ρόλου μας σαν γονιοί.
    Αν θέλεις την προσωπική μου γνώμη, καλός γονιός γίνεσαι. Αυτό το πιστεύω σε όλες τις ανθρώπινες λειτουργίες. Η Ζωή είναι εκείνη που διαμορφώνει τελικά τους ρόλους μας. Φυσικά υπάρχουν προσωπικές υποκειμενικές πινελιές αλλά το βασικό στάδιο διαμορφώνεται.
    Άρα για το ρόλο μας ως γονιοί σημασία έχει η παιδεία μας σαν άνθρωποι και οι αξίες μας.
    Αυτές θα συμβάλλουν στην ανατροφή των παιδιών μας.
    Σε φιλώ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι σημαντικό, καθώς το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί την ουσιαστική βάση γι' αυτό που θα οικοδομήσει ο καθένας στην πορεία του.
      Γονιός γίνεσαι στηριζόμενος στις αξίες σου και στην προσωπικότητά σου, αλλά είναι πάντα απαραίτητη η ερώτηση μέσα μας αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να βελτιώσουμε, για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί σ' αυτό που έχουμε αναλάβει...
      Φιλιά και καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Γλαύκη μου. Έχασα το προηγούμενο θέμα τα διάβασα όμως και τα δυο σήμερα.
    Ναι πιστεύω ότι δεν ήσουν καθόλου σκληρή στην αναφορά σου στους γονείς που ασκουν βία και μάλιστα ψυχολογική. Νομίζω ότι κάθε είδους βίας έχει και ψυχολογικές συνέπειες για το παιδι.
    Όμως επειδή δεν υπάρχει σίγουρα σχολείο για γονείς, όμως επειδή η ανατροφή, το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι μεγάλη υπόθεση και δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα είναι σαν γονιός κάποιος πριν γίνει, μόνο η αληθινή αγάπη μπορεί να κατευθύνει ένα γονιό. Η αγάπη που θέλει ένα παιδί ήρεμο, ψυχολογικά ισορροπημένο, πνευματικά κατηρτησμένο ώστε να διαμορφώσει σωστή προσωπικότητα. Ξέρεις, θα γίνω λίγο πιο σκληρή από σένα. Δεν δέχομαι ότι οι γονείς μεγάλωσαν άσχημα και τα περνάνε αυτά στα παιδιά τους. Γνωρίζουμε ως ενήλικες τι άσχημο συντελέστηκε στη δική μας ανατροφή. Αρα ξέρουμε να το απομονώσουμε. Όσο και αγράμματοι και αν είμαστε. Δεν δέχομαι το ''έτσι μεγάλωσα και εγώ''. Μόνο επικίνδυνα ανώριμοι και διαταραγμένοι ψυχολογικά γονείς μπορεί να γίνουν κακοί γονείς. Αλλιώς θέλουν να είναι κακοί! Τελεία και παύλα.
    Το παιδί αξίζει και πρέπει να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με ασφάλεια, ζεστασιά, σωστές κατευθύνσεις, αγάπη για όνομα του Θεού,αγάπη, αγάπη αληθινή αυτή που σου δείχνει τι χρειάζεται για να γίνει το παιδί ένας ενήλικας με αρχές, ήρεμος και χαρούμενος.
    Και εγώ γνωρίζω αγράμματους γονείς που ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Επίσης γνωρίζω μορφωμένους γονείς που θεωρούσαν ως πρωταρχικό τους μέλημα το να γίνει ένα παιδί αυτάρκες με χρήματα και επιτυχίες επαγγελματικές. Σκέψου ότι στερούσαν αυτοί οι γονείς ακόμη και το χάδι και την αγκαλιά από το παιδί τους κατόπιν επιλογής για να μην γίνει ευαίσθητο σε μια κοινωνία που επιπλέουν οι ισχυροί. Αν είναι δυνατόν!!!
    Ωραίο θέμα και τα δυο σου θέματα είναι πολυ σοβαρά γιατί αφορούν παιδιά. Η κρίση η οικονομική νομίζω ότι δεν είναι λόγος για να δημιουργηθεί κρίση και στις αξίες μιας οικογένειας. Θες να είσαι βίαιος αλλιώς δεν γίνεσαι στο παιδί σου.
    Αυτά τα πολλά και συγνώμη για το ''σεντόνι''
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνυπογράφω όσα αναφέρεις πιο πάνω!
      Στέκομαι σ' αυτό: "Αλλιώς θέλουν να είναι κακοί! " Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, έχουν συναισθήματα ανεπάρκειας, κατωτερότητας ή άλλα που τους εμποδίζουν να λειτουργήσουν με ανοιχτό πνεύμα και καρδιά, τότε βρίσκουν να δείξουν τη δύναμη τους, για να αισθανθούν ικανοί, στον πιο αδύναμο κρίκο, που φυσικά σε κάθε σπιτικό είναι τα παιδιά, λόγω της σωματικής, πνευματικής και ηθικής τους ανάπτυξης, η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη. Δεν είναι σε θέση ακόμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους επαρκώς, με αποτέλεσμα γίνονται υποχείρια του γονέα, που βολεύεται να επιβάλλεται με αυταρχικό, παράλογο έως και καταστροφικό τρόπο!
      Σ' ευχαριστώ πολύ!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Το θέμα δεν είναι να μην κάνεις λάθη ως γονιός, το θέμα είναι να μαθαίνεις. Πάντα διδάσκεσαι. Και η ζωή προχωρά ανεβάζοντας επίπεδο και στα παιδιά και στους γονείς τους.

    ΥΓ! Υπέροχη επιλογή. Ό,τι καλύτερο διάβασα τελευταία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Πέτρο μου!
      Είναι μεγάλη ανάγκη να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με ανοιχτά μάτια, πνεύμα και πάνω απ' όλα καρδιά!
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  6. Συμφωνώ με το συνοπτικό σχόλιο του Πέτρου, Γλαύκη μου.
    Χανόμαστε στις αναλύσεις και στις γνώμες των ειδικών (που αρκετές φορές είναι αντικρουόμενες). Το βασικό συστατικό της γονεϊκής συνταγής, είναι η αγάπη.
    Συγχαρητήρια για την επιλογή σου ν' ανοίξεις αυτό το θέμα.
    Καλό βράδυ και καλά κουράγια να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτα η αγάπη και πάνω απ' όλα, αυτή η άνευ όρων, κι έπειτα, αν είναι ανάγκη, αυτή θα καθοδηγήσει τα βήματά μας σε κάποιον ειδικό για επιπλέον και στοχευμένη δράση, προκειμένου να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στο έργο που έχουμε κληθεί να φέρουμε σε πέρας με τις λιγότερες το δυνατόν απώλειες!
      Να είσαι καλά, Μαρία μου, και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Το δυσκολότερο επάγγελμα! Η αγάπη δεν αρκεί. Πρέπει να λύσεις μέσα σου το ερώτημα, "Τι δεν πήγε καλά στη δική μου ανατροφή", για να αποδομήσεις και μετά να χτίσεις.
    Μια διαδικασία επίπονη κι επώδυνη. Θέλει πολύ θάρρος και υπομονή.
    Όσο για τα λάθη, πάρα πολλά. Όσο κι αν προσπαθήσεις να τα αποφύγεις, είναι αδύνατο.
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δυσκολότερο έργο που μπορεί να αναλάβει κανείς στην ζωή του!!!
      Πολύ σωστά, αποδόμηση και χτίσιμο από την αρχή, αυτό δείχνει ωριμότητα και ότι κάποιος είναι έτοιμος να προσπαθήσει να γίνει γονιός με όλη τη σημασία της λέξης!
      Τα λάθη είναι αναγκαία και αναπόφευκτα, αρκεί να βρίσκουμε τρόπους να τα διαχειριζόμαστε, ώστε να έχουμε τις λιγότερες απώλειες!
      Καλό απόγευμα, Λωτοφάγε μου!

      Διαγραφή
  8. Αγαπημένοι μου φίλοι, συγνώμη που δεν έχω απαντήσει ακόμα στα σχόλιά σας, και δεν προλαβαίνω ούτε τώρα, ενώ απάντησα ήδη στην προηγούμενη ανάρτηση.
    Θα το κάνω αύριο με ησυχία.
    Σας ευχαριστώ για τη θερμή ανταπόκρισή σας πάνω και στα δύο θέματα!
    Καλό Σαββατόβραδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επιτέλους κατάφερα να απαντήσω!

      Εύχομαι σε όλους όσοι είμαστε γονείς ή πρόκειται να γίνουν καλή δύναμη και ψυχραιμία!!!
      Κάθε κίνηση απέναντι στα παιδιά να είναι συνειδητή και αφού πρώτα έχουμε βάλει τον εαυτό μας στην θέση τους και πώς θα θέλαμε να μας αντιμετώπιζαν οι δικοί μας γονείς!!!

      Διαγραφή
  9. Μπραβο!σ ευχαριστουμε απο καρδιας!οτι διαβαζουμε ανοιγει τους οριζοντες μας !!!!!συνεχισε, ετσι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα σχόλιο που δεν το είδα ποτέ...
      Έπεσε τώρα στην αντίληψή μου, έπειτα από τρία χρόνια!
      Λυπάμαι!
      Όπως και να έχει, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.