Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Ας βγάλουν τον σκασμό επιτέλους οι γονείς...


Στα χρόνια που διανύουμε, όπου η οικονομική κρίση, και πολύ περισσότερο η κρίση αξιών, πλήττει σοβαρά την οικογένεια και τις σχέσεις των μελών της, τα παιδιά είναι τα αιώνια θύματα της τραγικής κατάστασης. Από τη μία στον κόσμο χάνονται παιδικές ζωές - προσφυγιά, πόλεμοι, φτώχεια - από την άλλη χάνονται και παιδικές ψυχές, καθώς πολλές φορές στιγματίζονται ανεπανόρθωτα από την ανικανότητα των γονέων να σταθούν επάξια στον ρόλο που ανέλαβαν. Έναν ρόλο που κανείς δεν τους υποσχέθηκε εκ των προτέρων ότι θα κληθούν να τον παίξουν μέσα σε εύκολες συνθήκες. Έχουν όλη την ευθύνη και επιβάλλεται να το γνωρίζουν πριν αποφασίσουν να γίνουν γονείς. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο θα δοθεί ευκαιρία να το συζητήσουμε σε επόμενη σχετική ανάρτηση.

Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της κρίσης η ενδοοικογενειακή βία (ανάμεσα στα ζευγάρια αλλά και από τους γονείς προς τα παιδιά) έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από πριν και είναι φυσικό, όταν η υπομονή, η ανοχή και η αντοχή έχουν εξαντληθεί από τις πιέσεις που ασκούνται στους ενήλικες αυτή την περίοδο. Σε ενήλικες που έμαθαν να ζουν μαλθακά σε μια ψεύτικη ευδαιμονία και ίσως δεν μεγάλωσαν ποτέ... Αν όμως οι γονείς είναι ώριμες προσωπικότητες, τα πάντα αντιμετωπίζονται στο τέλος με ψυχραιμία και πιο ομαλή συμπεριφορά, ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν εντάσεις, οι οποίες δεν μπορούν συχνά να αποφευχθούν. 
Το σημαντικό για την εξέλιξη των παιδιών είναι αυτό που αφήνουν πίσω τους αυτές οι εντάσεις, που η παρουσία τους σε μια οικογένεια είναι πολύ φυσική στην γεμάτη ανασφάλεια και άγχος καθημερινότητα!

Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, ώστε να δούμε και από κάποια ειδικό τι είναι η ψυχολογική βία, για να μπορούμε να τη διακρίνουμε από άλλες συμπεριφορές.

@ Το κείμενο παρακάτω είναι ένα από τα άρθρα, που βρήκα και αφορούν τα παιδιά και τους γονείς. Στην πορεία θα ακολουθήσουν και κάποια άλλα προς ενημέρωση και πιθανόν να παρουσιάζουν ενδιαφέρον για συζήτηση.



Η ψυχολογική βία στα παιδιά

Είναι γνωστό πως υπάρχουν διάφορες μορφές βίας με πιο συχνές τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση. Ας δούμε γενικότερα τι ακριβώς είναι η βία. Η βία λοιπόν ορίζεται ως εξής: οποιαδήποτε παράνομη πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται άμεσα σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε άτομο από άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων και περιλαμβάνει και τη βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας του.

Μια μορφή της βίας είναι και η ψυχολογική. Όσον αφορά στα παιδιά η ψυχολογική βία αναφέρεται στο σύνολο συγκεκριμένων συμπεριφορών ενός γονέα προς το παιδί του αλλά μπορεί να αφορά και στη συμπεριφορά κάποιου άλλου προσώπου που συμμετέχει στην ανατροφή και στην ανάπτυξή του.

Μάλιστα η ψυχολογική βία στα παιδιά μπορεί κάποιες φορές να έχει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο σε σχέση με τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση, καθώς επηρεάζει τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, την ποιότητα των διαπροσωπικών τους σχέσεων και γενικότερα την εξέλιξη της ψυχικής τους υγείας ως ενήλικες.
Η ψυχολογική βία στα παιδιά εκτός από τους γονείς μπορεί να εκδηλωθεί από τη γιαγιά και τον παππού, τους καθηγητές, συμμαθητές ή ομάδες παιδιών-συμμορίες στον χώρο του σχολείου ή και σε εξωσχολικούς χώρους όπου κινείται το παιδί, τα μεγαλύτερα αδέρφια και άτομα που αναλαμβάνουν επί πληρωμή τη φροντίδα των παιδιών όταν οι γονείς απουσιάζουν από το σπίτι. 

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι η ψυχολογική βία απέναντι στα παιδιά ας δούμε παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντίστοιχης κακοποίησης:
• Αρνητική κριτική και σύγκριση με άλλα παιδιά (π.χ. "ο Γιώργος τα πάει περίφημα στο σχολείο, ενώ οι δικοί σου βαθμοί πιάνουν πάτο μόνιμα").
• Οι έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ των γονέων που περιλαμβάνουν ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ενώπιον των παιδιών.
• Η τιμωρία χωρίς αυτή να ακολουθείται από κάποια λογική εξήγηση.
• Ο έντονος τόνος της φωνής και οι υστερίες.
• Η γελοιοποίηση και τα κοροϊδευτικά σχόλια απέναντι στα παιδιά.
• Η συμπεριφορά απαξίωσης (π.χ. "δεν περιμένω από σένα ποτέ να κάνεις κάτι σωστά").
• Η περιφρόνηση (π.χ. "από πότε τολμάς να έχεις άποψη εσύ").
• Ο χλευασμός για τα συναισθήματά του (π.χ. "γιατί κλαψουρίζεις, τα μωρά μόνο κάνουν έτσι").
• Τα διπλά μηνύματα (π.χ. "βγες με τους φίλους σου αφού εμένα δε με λογαριάζεις που θα μείνω μόνη μου").
• Η απομόνωση.
• Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου και τα αρνητικά σχόλια και οι κατηγορίες για τον γονέα που δεν είναι παρών στη ζωή του παιδιού.
• Η στέρηση της τροφής.
• Οι ακραίες τιμωρίες (π.χ. το κλείσιμο του παιδιού σε ένα σκοτεινό δωμάτιο).
• Η παραμέληση των αναγκών του (π.χ. η άρνηση της αγκαλιάς).
• Οι προσβολές για το φύλο του παιδιού (π.χ. "τι άντρας είσαι εσύ που ακούς τέτοια μουσική και φοράς σκουλαρίκια").

Η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να σημαδέψει σημαντικά ένα παιδί, να τραυματίσει σε βάθος την ευάλωτη και αθώα ψυχή του και να προκαλέσει κατ' επέκταση ορισμένες από τις ακόλουθες συνέπειες:
• Δυσκολίες συγκέντρωσης και χαμηλή σχολική επίδοση.
• Διαταραχές ύπνου και συχνούς εφιάλτες.
• Διατροφικές διαταραχές (ψυχογενή βουλιμία ή ανορεξία).
• Κατάθλιψη και αυξημένο άγχος.
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Παραβατική και βίαιη συμπεριφορά.
• Τάσεις αυτοκαταστροφής και αυτοτραυματισμού.
• Χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.

Αξίζει να τονίσουμε πως η ψυχολογική κακοποίηση αναφέρεται στο σύνολο των συμπεριφορών που αναφέρθηκαν παραπάνω και όχι σε μεμονωμένα περιστατικά που μπορεί να συμβούν σε κάθε οικογένεια όταν οι γονείς είναι κάποια στιγμή ιδιαίτερα φορτισμένοι συναισθηματικά.
Και επειδή ως γνωστό δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για ιδανικούς γονείς, όταν κάνουν κάποιο λάθος χειρισμό μπορούν να το παραδεχτούν, να ζητήσουν συγνώμη από το παιδί, να συζητήσουν μαζί του και να προσπαθήσουν να του εξηγήσουν τους λόγους που φέρθηκαν άσχημα και να του δείξουν πως ειλικρινά μετάνιωσαν με μια μεγάλη αγκαλιά γεμάτη στοργή, αγάπη και αποδοχή. Οι συγκρούσεις και οι διαφορές ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς είναι αναπόφευκτες, το σημαντικό είναι ωστόσο να καταλήγουν σε συμμαχία και όχι σε πόλεμο. 

Μαρίνα Κόντζηλα 
Συμβουλευτική Ψυχολόγος - Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων





Ας βγάλουν, λοιπόν, τον σκασμό οι γονείς θα έλεγα εγώ και ας προσφέρουν καθημερινά με όλη τους την καρδιά μια μεγάλη αγκαλιά στα παιδιά τους μαζί με τα όρια που θα τους θέτουν κάθε φορά, προκειμένου εκείνα να νιώθουν ασφαλή και χαρούμενα.
Δεν θέλουν λεφτά, δεν θέλουν μεγαλεία ούτε... ψυχολόγο! Αγάπη θέλουν!



12 σχόλια:

  1. Καλά, πειράζει που η ιστορία αυτή είναι ένα ατελείωτο γαϊτανάκι και πάει από γενιά σε γενιά κι από τους γονείς στα παιδιά, που κάνουν δικά τους παιδιά και ζήτω που καήκαμε; Ο κόσμος μας γενικώς θα ήταν καλύτερος, αν δεν υπήρχε η ψυχολογική/σωματική βία στη ζωή των παιδιών ανά τον κόσμο. Τόσοι παρανοϊκοί κομπλεξικοί ψυχάκηδες κυβερνούν κι ελέγχουν τον πλανήτη, λες να είχαν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια;.. Άσε που μετά το κάθε παιδί βγαίνει στο σχολείο, στην κοινωνία, στον κόσμο και συναντά κι άλλους ψυχάκηδες, έτοιμους να το κατασπαράξουν.. Μην περιμένεις πόρισμα, δεν έχω βγάλει ακόμα, όσα όμως ζει ένα παιδί, συνήθως τα αναπαράγει ως γονιός, συνεπώς..γαϊτανακίου συνέχεια.. Καλή εβδομάδα, ωραίο θέμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω αρχίσει να πιστεύω πλέον ότι οι περισσότεροι ψυχάκηδες όπως λες είναι έξω και κυκλοφορούν ελεύθεροι και άλλοι τόσοι παίρνουν ουσίες, οπότε ερχόμαστε σχεδόν στα ίδια...
      Ευτυχώς, δεν αναπαράγουν όλοι ό,τι έμαθαν από τους δικούς τους γονείς!!! Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που έκαναν εντελώς τα αντίθετα από αυτά που βίωσαν.
      Σ' ευχαριστώ, Πετράδι μου!

      Διαγραφή
  2. Γλαύκη μου καλησπέρα σου. Πραγματικά τα πράγματα δεν είναι καλά μέσα στη λαϊκή οικογένεια που υφίσταται τις επιδράσεις της άγριας κρίσης. Ένας ολάκερος κόσμος στον οποίο πατούσαμε με μια ενδεικτική πολλές φορές νιρβάνα, γκρεμίζεται με πάταγο, παρασύροντας κάθε ανθρώπινη σχέση και συνοχή.
    Δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά.
    Καλό βράδυ και βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ψυχική ισορροπία είναι πολύτιμη και η βάση για μια υγιή ζωή. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό και είναι για μένα άκρως ανησυχητικό για την πορεία μας! Εύχομαι να βρούμε τη δύναμη να σταθούμε στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων και συνθηκών, τις οποίες βιώνουμε και άλλων που θα ζήσουμε στη συνέχεια, γιατί όλο αυτό θα έχει συνέπειες στις επόμενες γενιές.
      Καλό σου βράδυ, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  3. Φαύλος κύκλος Γλαύκη μου. Βία ζούμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και βία μαθαίνουμε και στα παιδιά. Είναι τόσο συνυφασμένη πλέον με την καθημερινότητά μας η λεκτική βία και η επιθετικότητα, που υποσυνείδητα λειτουργούμε ως αναμεταδότες της έντασης και της υστερίας. Και θα ήθελα να δώσω και μια άλλη διάσταση σ' αυτό το θέμα. Πως έχουν και οι γονείς δικαιώματα. Δεν δικαιολογώ σε καμιά περίπτωση τις ακραίες μορφές βίαιης συμπεριφοράς στο σπίτι. Μιλάω για μια μέση οικογένεια που πασχίζει να δώσει το καλύτερο στα παιδιά της & συχνά στοχοποιείται απ' τους καθηγητές, για οποιοδήποτε "παράπτωμα" γίνεται στο χώρο του σχολείου. Ίσως αν υπήρχε αυτή η περιβόητη συνεργασία σχολείου-γονιών, να είχαμε γλυτώσει πολλά στραβά. Αλλά πώς γίνεται στην πράξη αυτό, όταν οι συγκεντρώσεις & οι ενημερώσεις που κάνουν στα σχολεία, γίνονται πάντα στη μέση της ημέρας και είναι σχεδόν αδύνατον να παρευρεθούν οι γονείς που εργάζονται;
    Νομίζω πως είμαστε όλοι θύματα της νέας τάξης πραγμάτων. Τα παιδιά κυρίως που εξασκούνται με το πρωτόγαλά τους στα βίαια παιχνίδια και στην ανταγωνιστικότητα. Και οι γονείς που έχουν να αντιμετωπίσουν τα επακόλουθα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης & με ένα υποτυπώδες σύστημα παιδείας που δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα, αν δεν συνυπάρχει μ' ένα φροντιστήριο.
    Πολύ καλό το άρθρο της ψυχολόγου! Μακάρι να νιώθαμε εμείς αρχικά ασφαλείς, ώστε να το προσφέρουμε και στα παιδιά μας. Μακάρι!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' αυτό που λες, Μαράκι, για την στοχοποίηση των οικογενειών από το σχολείο. Γίνεται συνήθως εύκολα χωρίς να έχει προηγηθεί μια οργανωμένη προσπάθεια για εξέταση της κατάστασης του μαθητή, του οικογενειακού περιβάλλοντος ή άλλων παραμέτρων πριν βγει το όποιο συμπέρασμα. Δυστυχώς, δεν ασχολούνται πολλοί εκπαιδευτικοί ουσιαστκά με προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά ή οι γονείς τους. Πρώτα φυσικά θα πρέπει να έχουν αποκλείσει οποιοδήποτε παράγοντα που έχει να κάνει με το σχολικό περιβάλλον, ότι δηλαδή δεν έχει προκληθεί από εκεί το πρόβλημα...
      Αν δεν μπορούν να πάρουν γονική άδεια οι γονείς από τον χώρο εργασίας τους, πάντα υπάρχει λύση αν φυσικά το επιθυμεί και ο εκπαιδευτικός... Έχει χρειαστεί να επικοινωνήσω αρκετές φορές τηλεφωνικά από το σπίτι μου και να στηρίξω τους γονείς που το είχαν μεγάλη ανάγκη.
      Τα χρόνια της κρίσης πάντως πολλοί γονείς έρχονται να μιλήσουν περισσότερο για τις προσωπικές και επαγγελματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν παρά για την επίδοση των παιδιών τους. Με συγκίνησε απίστευτα πατέρας που έκλαιγε μπροστά μου, γιατί ήταν άνεργος και δεν ήξερε αν την επόμενη μέρα θα είχε να μαγειρέψει κάτι στα παιδιά του!
      Θα κάτσεις και θα μιλήσεις, θα συμπονέσεις, θα δώσεις ζεστασιά και βοήθεια άλλου τύπου αν χρειαστεί... Για μένα έτσι είναι! Ευτυχώς, και για άλλους συναδέλφους!
      Το θέμα των φροντιστηρίων και όλων των δραστηριοτήτων που συμμετέχουν τα παιδιά και πληρώνουν οι γονείς είναι τεράστιο και ίσως θα έπρεπε να γράψω ένα κείμενο προς συζήτηση γι' αυτό.
      Μπορούμε να τους μεταφέρουμε την ασφάλεια μέσα από την άπλετη αγάπη μας και όλα τα άλλα δεν είναι απαραίτητα σε μεγάλο βαθμό, διότι δεν είναι κακό να ξέρουν τα παιδιά ότι τα πράγματα στην ζωή αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και ότι μπορούν παράλληλα να ζουν με λιγότερα από αυτά που είχαν μέχρι τώρα...!
      Σ' ευχαριστώ, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  4. Ένας απίστευτος φαύλος κύκλος... που τρέφεται εντέχνως από κακοποιημένα μυαλά...
    Χρειάζονται πολλά κουράγια από τους γονείς για να μεγαλώσουν με αγάπη... και όσα αυτή μπορεί να σημαίνει στη λεπτομέρειά της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα, η αγάπη δεν θέλει προσπάθεια, καθώς βγαίνει αβίαστα και δεν την κρατά κανείς ούτε την εμποδίζει πουθενά. Η δυσκολία βρίσκεται στους χειρισμούς που θα κάνουν οι γονείς πάνω σε θέματα που προκύπτουν με τα παιδιά, ώστε εκείνα να μαθαίνουν χωρίς να βιάζεται ή να αλλοτριώνεται η προσωπικότητά τους. Επίσης, είναι αναγκαία η αφοσίωση που θα δείξουν οι γονείς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και δεν θα επιλέξουν τις εύκολες διαδρομές, για να μην ζοριστούν ούτε εκείνοι ούτε τα παιδιά. Αν κοιτούν μόνο τις προσωπικές τους φιλοδοξίες ή να τους αφήνουν ήσυχους οι μικροί μας φίλοι, τότε το παιχνίδι έχει χαθεί. Δεν συζητώ φυσικά για τις περιπτώσεις γονέων που για λόγους επιβίωσης αναγκάζονται να απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι, αν και εκεί διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, αφού έχω δει γονείς να λείπουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας και τα παιδιά τους έμαθαν να είναι ακόμα πιο υπεύθυνα και ώριμα από άλλα της ηλικίας τους και μάλιστα απόλυτα ισορροπημένα και χαρούμενα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Φυσικά και είναι φαύλος κύκλος!
    Αν δεν πάρεις αγάπη πολλές φορές δεν ξέρεις και να τη δώσεις! Ευτυχώς πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις! Τα μάτια μου έχουν δει πολλά λόγω επαγγέλματος! Έχω δουλέψει με γονείς , έχω κάνει ομάδα γονέων κι εξακολουθώ να παρατηρώ και να ασχολούμαι με τα θέματα γιατί με πονάει στην κυριολεξία!
    Σαν παιδί δέχτηκα αρκετή ψυχολογική βία. κι έπρεπε να κάνω τη δική μου ψυχανάλυση για να μπορέσω να προχωρήσω! Δυστυχώς δεν είναι καλές οι προγνώσεις παρ όλη την ενημέρωση και την πρόοδο που έχει ο πολιτισμός μας τυπικά!
    Θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα της Αγάπης στο σχολειό Γλαύκη μου!
    Γιατί με τον όρο Αγάπη δεν εννοούμε τελικά όλοι το ίδιο πράγμα!
    Σταματώ εδώ για να δω και τη συνέχεια του θέματος στην επόμενη ανάρτηση :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο και τα δικά μου μάτια, οπότε καταλαβαινόμαστε απόλυτα. Πολλές φορές πονάς τόσο σαν είναι δικό σου παιδί και θα πρέπει να το υπερβείς αυτό, για να μπορέσεις να προσφέρεις ουσιαστικά ό,τι μπορείς στην κάθε περίπτωση!
      Είναι προς τιμήν σου ότι κατάφερες να εργαστείς πάνω στον εαυτό σου, για να ξεπεράσεις ό,τι σε εμπόδιζε να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Να ξέρεις ότι λίγοι το κάνουν. Οι περισσότεροι αγνοούν την κατάστασή τους ή δεν θέλουν ακόμα να την παραδεχτούν!

      Μάθημα αγάπης πρώτα στους εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας κι έπειτα εκείνοι με τη σειρά τους και μέσα από την στάση και τον λόγο τους να το μεταδώσουν σε μαθητές και γονείς! Όταν λέω μάθημα αγάπης εννοώ ότι θα έπρεπε να επιβάλλεται μια χρονική περίοδος την οποία θα αφιερώνουν στην προσωπική τους βελτίωση πριν αρχίσουν να ασκούν το επάγγελμα... Κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό και οργανωμένο κατάλληλα από το κράτος, γιατί τώρα όλα στηρίζονται καθαρά στην προσωπικότητα του κάθε εκπαιδευτικού και την προσωπική δουλειά που έχει κάνει ο καθένας κάπου οργανωμένα ή από μόνος του!
      Το θέμα είναι ανεξάντλητο, αλλά πολύ ενδιαφέρον!

      Διαγραφή
  6. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Τα παιδιά μας χρειάζονται την αγάπη και το σεβασμό μας. Πρέπει να τους αναγνωρίζουμε δικαιώματα μεσα στην οικογενεια και να τους επιτρέπουμε να τα διεκδικούν. Ας θυμηθούμε τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια και ας αποφύγουμε τα λάθη των γονιών μας.
    Φιλιά
    Αρσινόη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι πρέπει να κάνουμε, Αρσινόη μου, αλλά πόσοι το καταφέρνουμε τελικά; Συχνά θέλουμε να γίνεται με αυτό τον τρόπο, όμως κάποιες στιγμές ξεφεύγουμε από τον στόχο και το αποτέλεσμα είναι μια σαλάτα!
      Πολλοί δε λειτουργούν εντελώς αυθόρμητα και δεν τα σκέφτονται αυτά που λες καν!!!
      Μακάρι να θυμούνταν όλοι τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια και πιο συγκεκριμένα όσα αισθάνονταν ή τον τρόπο που σκέφτονταν!
      Τότε πολλά θα ήταν διαφορετικά...
      Να είσαι καλά και καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.