Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

"Hello, darkness, my old friend"


Ένα τραγούδι για ετούτες τις σκοτεινές ημέρες, που δεν σταμάτησαν και ποτέ άλλωστε..., και τον σκληρό και αδιάφορο κόσμο μας .
Οι λαοί πρέπει να σταματήσουν να σιωπούν! Η φωνή τους, και όχι ο ψίθυρός τους, να στραφεί προς εκείνους που ορίζουν τις τύχες τους!
Ας αδιαφορήσουμε για τις φανφάρες των ΜΜΕ και ας απομακρυνθούμε από τις ατέλειωτες χυδαίες συζητήσεις (που αναπτύσσονται ως συνήθως πάνω σε εύκολα δίπολα...) στα διαδικτυακά μέσα για κάθε νέο γεγονός που συμβαίνει γύρω μας, διότι το μόνο που αποδεικνύεται μέσα από αυτές είναι η μικρότητα  και η απόλυτη ανοησία όσων συμμετέχουν, οι οποίοι χάνουν την ουσία εμπλεκόμενοι σε κάτι τέτοιο! Ή μήπως δεν υπάρχει θέληση να ασχοληθεί κανείς τους με την ουσία, που.. καίει και θέλει αληθινό τσαγανό; Μήπως;
Οι μαριονοπαίχτες του κόσμου, λοιπόν, στους οποίους πρέπει να στραφούμε - σπάζοντας τη σιωπή μας - πολύ καλά κάνουν και συνεχίζουν, αφού βρίσκουν έδαφος! Εμείς, τι κάνουμε;





The Sound of Silence

Hello, darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision
That was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
Beneath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed
By the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share…
And no one dared
Disturb the sound of silence.
“Fools,” said I, “you do not know
Silence like a cancer grows.”
“Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.”
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence.
And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming.
And the signs said: “The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls,
And whisper’d in the sound of silence.”



 


10 σχόλια:

  1. Πάντα προβληματισμένη, πάντα διερευνητική στη σκέψη σου, πάντα "υποψιασμένη" για τα κρυφά ένοχα μυστικά της εξουσίας Γλαύκη μου.
    Καθώς βλέπεις τα όπλα χειραγώγησης είναι βουτηγμένα ακόμα και στο αίμα. Αναστολές δεν υπάρχουν. Όλα πισωγυρίζουν σε έναν αποκρουστικό Μεσαίωνα. Μια Ευρώπη που έχει υπαρξιακή της αγωνία του ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μηδενικά ελλειμματα, είναι καταδικασμένη να μας οδηγήσει πολύ βαθιά στα σκοτάδια.
    Αγρυπνούμε Γλαύκη μου και αρνούμαστε την χειραγώγηση.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον Μεσαίωνα μόνο με υγιή νου και ανθεκτική ψυχή μπορούμε να τον πολεμήσουμε και να τον νικήσουμε με το φως, που θα εκπέμπει η παρουσία μας σ΄αυτή τη ρημαγμένη γη!
      Καλό σου βράδυ, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  2. Σε μια Ευρώπη, που τον τελευταίο αιώνα μόνο πολιτισμό δεν δίδαξε, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, τους βομβαρδισμούς στη Γιουκοσλαβία, τα μνημόνια, τη λιτότητα, τα νεκρά παιδιά των προσφύγων και τόσα άλλα οδυνηρά, μόνο σιωπή των λαών δεν ταιριάζει, Γλαύκη!
    Ας ανοίξουμε μυαλό και καρδιά στην αλήθεια!
    Καλό σου βράδυ, φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει γενναιότητα, για να ανοίξουμε μυαλό και καρδιά σε μια αλήθεια που μπορεί και να πονάει ή να μας δυσκολεύει να την ακολουθήσουμε...
      Καλό βράδυ και σε σένα!

      Διαγραφή
  3. Προσπαθώ όσο μπορώ να απέχω από το έγκλημα που γίνεται. Ένα "μεταθανάτιο" έγκλημα, που μετά την πρώτη παγωμάρα (ως συνήθως) βγαίνει ο κάθε ηλίθιος/εγκάθετος/άσχετος/μικρόνοος να γράψει απίστευτες βλακείες που κινούνται μεταξύ θεωριών συνομωσίας και κους κους μεσημεριανάδικου.

    Ήταν πολύ εκκωφαντικό για να παριστάνουν οι μαριονοπαίχτες ότι δεν το άκουσαν. Αλλά ήταν και πολύ σαφές για να λαθεύουν στο μήνυμα που εξέπεμψε.

    Σιωπή.
    Και επαγρύπνηση.

    Με ανοιχτά μάτια και αυτιά (και μακριά από τις μουμουέδικες ανοησίες) θα καταλάβουμε πολύ γρήγορα ποιος σκότωσε αυτούς τους αθώους ανθρώπους.

    Για μένα δεν είναι ούτε ο Αλλάχ ούτε οι σαλταρισμένοι και διανοητικά καθυστερημένοι δολοφόνοι.
    Είναι αυτός που τους οπλίζει -και- τα χέρια -και- τη σκέψη.
    Είναι αυτός που "έκλαψε" περισσότερο.
    Είναι αυτός που θα τους ξαναοπλίσει για να ξανα"κλάψει".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο κουφοί δεν είναι, απλά κλείνουν τ' αυτιά τους, διότι ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι αυτός ο ήχος, οπότε αρνούνται να τον πάρουν πίσω...
      Κάποτε όμως θα κλάψει στα αλήθεια... πάντα έρχεται η ώρα του καθενός να θρηνήσει τον εαυτό του!!!

      Διαγραφή
  4. Αχ Γλαύκη μου, αυτός εδώ ο λαός έχει ένα τέτοιο ταμπεραμέντο εκρηκτικό (λάθος λέξη, λόγω των ημερών..) που μιλά πάντα πριν βουτήξει τη γλώσσα στο μυαλό. Βασική προϋπόθεση να διαθέτουμε το δεύτερο.. :)

    Υ.Γ Καλημέρα με την ευχή να κλείσει ειρηνικά η δική μας ημέρα στην Ελλάδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ κι επαυξάνω!!!!
      Θα τη γλιτώσουμε, διότι έχουμε το κοκακλάκι της νυχτερίδας...

      Διαγραφή
  5. Αρκεί να συνειδητοποιούμε ότι μας χειρίζονται με όποιο τρόπο μπορούν!
    Είναι κι αυτό μια αρχή...
    Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι επόμενο βήμα είναι να αρχίσουμε να βρίσκουμε τρόπους για τη δική τους χειραγώγηση...
      Την καλησπέρα μου και τη δική μου αγάπη ;-)

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.