Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Αργοπορημένη δικαίωση


Πόσες φορές τυχαίνει η δικαίωση να μας συναντά σε στιγμές που δεν την περιμένουμε. Όταν είναι πια πολύ αργά για πανηγύρια, όταν η χαρά δεν βρίσκει κανένα νόημα, για να δηλώσει την παρουσία της. Η συσσωρευμένη ψυχική κόπωση πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος δεν αφήνει περιθώρια σε καμία προσωπική νίκη να πάρει την θέση που της αξίζει μέσα μας. Το χαμόγελο μένει μισό και παγωμένο, μια και το εμποδίζει να φωτίσει το πρόσωπο αυτή η άτιμη, πικρή γεύση στο στόμα.

Οι μέρες και οι νύχτες στενοχώριας και αγρύπνιας δεν αναπληρώνονται, ο χρόνος πίσω δεν γυρνά και σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε δικαίωση δεν αποτελεί υποκατάστατο της δικαιοσύνης.

Τότε είναι που μουδιάζει το κορμί και ο νους από τη σιωπηλή παραίτηση , που σαν το φάρμακο της νάρκωσης ρέει αθόρυβα και καταλαμβάνει κάθε κύτταρο. Χάνεται ο σκοπός κάθε αντίδρασης απέναντι σε  σιχαμένες δράσεις. Είναι τότε που ενώ θα επιθυμούσαμε ή θα επιβαλλόταν να πούμε πολλά και μάλιστα με τον πιο δηκτικό τρόπο, παραιτούμαστε στην αγκαλιά της σιωπής, καθώς το μόνο που θα ανακούφιζε είναι ένα γερό φτύσιμο της πικρής γεύσης. 
Τίποτε άλλο.

Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σ' έναν κόσμο άδικο, οπότε το δίκαιο είναι ο πρίγκιπας μεταμορφωμένος σε τέρας. Θέλει πολλή αγάπη κι ένα αληθινό φιλί, για να αλλάξει και πάλι όψη!




@ Η επόμενη ανάρτηση αφιερωμένη στον αυθεντικό καλλιτέχνη. Τον Ψαραντώνη.


20 σχόλια:

  1. Η Δικαίωση......θέμα δύσκολο.......όπως και η εκδίκηση......
    Νύμφες και οι δύο σε δύσκολα και αδιάβατα ταξίδια......
    Και εκεί ο Ψαραντώνης, αυθεντικά παραδοσιακός.
    Καλό βράδυ Κυριακής Γλαύκη, πάντα με τις ομορφιές σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εισαι ωραιος,και συμφωνω μαζι σου,ως συνηθως..

      Διαγραφή
    2. Ποιητική η απάντησή σου, Γιάννη!
      Με την εδίκηση δεν τα έχω καλά. Είναι κάτι πολύ ξένο σε μένα. Όποιος θέλει να εκδικηθεί δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να δει πέρα από τον εαυτό του. Δεν διαφέρει καθόλου από αυτόν που του προκάλεσε κακό.

      Μαχαίρη, ναι, είναι εύστοχος και συμφωνώ κι εγώ πολύ συχνά μαζί του!
      Καλό απόγευμα και στους δύο!

      Διαγραφή
  2. Αυτές οι αδικίες που καθημερινά μαζεύουμε είναι δηλητήριο...
    Κι όταν έρχεται η αργοπορημένη δικαίωση, ίσως πρέπει, παρά την απογοήτευση που μας καθηλώνει, τη δύναμη να σκεφτούμε πως και μόνο το να ακολουθείς το δίκιο, είναι κατόρθωμα!
    Καλή μας εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το δηλητήριο μπορεί να μας αρρωστήσει πριν καλά καλά το καταλάβουμε.
      Θέλει πολλή δύναμη να ακολουθείς το δίκιο σ' έναν κόσμο που βασιλεύει το άδικο. Κόντρα στον άνεμο, δηλαδή. Είναι όμως εκείνο που δεν αξίζει καμία έκπτωση. Με τη στάση αυτή αφήνεις τα περιθώρια να ακολουθήσουν κι άλλοι, ενώ σε διαφορετική περίπτωση σαπίζεις μαζί με όσους έχουν κάνει την αδικία τρόπο ζωής τους.
      Φυσικά όλοι μας έχουμε αδικήσει ακόμα και άθελά μας άλλους ανθρώπους, όμως δεν μιλάμε εδώ γι' αυτό. Λάθη κάνουμε και θα ήταν πολύ εγωιστικό να λέμε πως είμαστε αλάθητοι ή δεν δεχόμαστε τα λάθη των διπλανών μας.
      Κατόρθωμα είναι να ακολουθείς το δίκιο, αλλά κι όταν ξεφύγεις από αυτή την πορεία να έχεις το θάρρος να ζητήσεις συγνώμη επανορθώνοντας με κάποιο τρόπο.
      Καλό σου απόγευμα, Αλεξάνδρα!

      Διαγραφή
  3. Αχ αυτη η δικαιοσύνη!!! Πόσο υπέροχο θα ήταν να ζούμε σε ένα κόσμο δίκαιο................μμμμ όνειρο που ποτέ δεν θα γίνει. Και κοίτα...ζητάμε όλοι τη δικαίωση, μόνο που όταν έλθει η σειρά μας να την προσφέρουμε ξεχνάμε τι σημαίνει.. Δεν ξέρω αν ο πρίγκιπας τελικά με πολλή αγάπη και μεγάλο φιλί θα μεταμορφωθεί αλλά είμαι διατεθειμένη, προσωπικά, να του το δώσω...
    Καλή εβδομάδα Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, συχνά συμβαίνει να ζητιέται η δικαίωση χωρίς να αποδίδεται από τα ίδια άτομα που τη διεκδικούν.
      Κι εγώ θα του το έδινα, Άννα μου!
      Ας κάνουμε εμείς πραγματικότητα το όνειρο που θέλουμε να μας συμβεί. Μόνο εμάς μπορούμε να αλλάξουμε και κανέναν άλλο. Αν υπάρξει αλλαγή σ' εμάς ίσως αλλάξει η συμπεριφορά των άλλων.
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. καλημέρα καλή εβδομάδα αλλά τώρα και η συμπεριφορά του.... δεν ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αkrat, σίγουρα η συμπεριφορά του ανθρώπου που ζητά τη δικαίωση έχει μέρος της ευθύνης αν δεν είναι πολύ σαφής, οπότε μπορεί ν' αφήσει περιθώρια για αδικίες. Όμως μην ξεχνάμε πως και οι άλλοι έχουν τα προσωπικά τους κίνητρα, τα οποία τους αφήνουν να βολεύονται πίσω από αυτή την ασάφεια και τη μεταφορά της ευθύνης σε κάποιον άλλο.

      Διαγραφή
  5. Έχω πάψει να διεκδικώ δικαίωση στη ζωή μου και νιώθω όμορφα με αυτό.
    Μου αρκεί που είμαι δικαιωμένη εγώ στο μυαλό μου!
    Μάλλον η αυτάρκεια μου έχει απλώσει κι εκεί τα φτερά της.
    Κάποτε με έπνιγε και με μένα το δίκιο ξέρεις...Αλλά τελικά είδα ότι η γαλήνη είναι κάτι που εξαρτάται από μας, όχι από τους άλλους!
    Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα Γλαύκη μου!♥

    (χτες άκουγα κι εγώ Ψαραντώνη με ένα "φίλο" διαδικτυακά και μιλούσαμε για αυτό! Κόλλησα στην Τίγρη.Στους στίχους)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν γνωρίζει κάποιος καλά τον εαυτό του, τις δυνατότητές του και τον τρόπο που συμπεριφέρεται έχει βρει τη δικαίωση μέσα του, όμως είναι παρακινδυνευμένο να μένουμε πάντα σ' αυτό, γιατί έτσι επιτρέπουμε στους άλλους να αλωνίζουν τις ζωές μας και παύουμε να διεκδικούμε το καλύτερο σε ό,τι μας συμβαίνει.

      Είχα υποσχεθεί η επομένη ανάρτηση θα είναι αφιερωμένη στον Ψαραντώνη, οπότε το έκανα. Η Τίγρη είναι εκπληκτικό τραγούδι! Οι στίχοι της ποίηση και βουτιά στην ψυχή.

      Φιλια πολλά και μην με παρεξηγείται που δεν έχω έρθει σε κανέναν σας. Θα επανέλθω πολύ σύντομα ελπίζω.

      Διαγραφή
  6. Ποτε δεν περιμενω οποια προσωπικη δικαιωση, ουτε με ενδιαφερει
    Επειτα με ποιο δικαιωμα να επιβαλλεις στον αλλο τη δικη σου αποψη
    Λυπαμαι μονο που δεν προσπαθησα οσο επρεπε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι επιλογή του καθενός.
      Δεν μιλώ για την επιβολή της άποψής μας στους άλλους, αλλά για για τη δυνατότητα να βλέπει ο άλλος ότι υπάρχει και άλλη όψη από αυτή που έχει εμπρός στα μάτια του ή θέλει να έχει και να μην επιμένει ότι έτσι έχουν τα πράγματα που αφορούν εμάς χωρίς να έχει ρωτήσει ή έχει παρατηρήσει προσεχτικά.
      Δεν είμαστε κακομαθημένα παιδιά όταν ζητάμε κάτι τέτοιο προσπαθώντας να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τα πυρά επιπόλαιων και βιαστικών ανθρώπων ή υστερόβουλων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας.

      Μην ξεχνάς ότι πράγματι κάποιες στιγμές παρασυρόμαστε και προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας στον άλλο όταν παθιαζόμαστε με κάτι ακόμα και όταν δε είναι συνήθειά μας αυτό. Το έχεις κάνει κι εσύ και δεν εξαιρείται κανείς από αυτό. Εδώ στο κείμενο όμως δεν αναφέρομαι σε κάτι τέτοιο.

      Προσπαθούμε με έναν άλλο πιο αποτελεσματικό τρόπο θα πρόσθετα σ' αυτό που λες, αλλά μπορεί τη στιγμή που είναι αναγκαίο να μην τον βρούμε...

      Διαγραφή
  7. Επειδή "κανείς δε μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές", όπως αναγράφεται στην αρχή της σελίδας σου, την αργοπορημένη δικαίωση τη γεύεται ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που αρχικά αδικήθηκε, αλλαγμένος στο χρόνο που έχει μεσολαβήσει. Οπότε, εκείνος που αδικήθηκε δε δικαιώνεται ποτέ, όταν δικαιώνεται αργοπορημένα. Κι αν δικαιωθεί αργοπορημένα, ίσως δε φανεί δικαίωση πραγματική αυτό στον άνθρωπο που θα έχει γίνει.
    Ακόμη κι έτσι, όμως, προτιμώ την εκ των υστέρων δικαίωση από τη μη-δικαίωση. Κι αυτό, επειδή είναι αυτή που συντηρεί την πίστη μας ότι στο τέλος, κάπως, το καλό θριαμβεύει. Μπορεί να φαίνεται αφελές και ρομαντικό αυτό, σίγουρα όμως δίνει κίνητρο για διεκδικήσεις. Κι αποτελεί έναν μπούσουλα ζωής: η αργοπορημένη δικαίωση είναι δικαίωση κι αυτή. Μπορεί να μη σου δίνει πίσω όσα σου πήρε, αλλά ας μη γίνει αυτό αφορμή για ισοπεδώσεις.
    Άλλωστε, και τα λάθη σού στερούν το δίκαιο: που δε γίνονται κακοπροαίρετα - και οι άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν πολύ χρόνο για να τα αντιληφθούν και να τα διορθώσουν. Όταν, ωστόσο, το κάνουν επιτέλους, θα χαρακτηρίσουμε ανούσια την επανόρθωση; Και τι γίνεται με την ηθική ικανοποίηση (που δε συνδέεται απαραίτητα με τον χρόνο που περνάει από το αδίκημα που διεπράχθη), είναι ασήμαντη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!
      Σωστή , σωστότατη η παρατήρησή σου!
      Προτιμώ κι εγώ την αργοπορημένη δικαίωση από την παντελή απουσία της. Ακριβώς επειδή διατηρεί την πίστη μας ότι το καλό κάποια στιγμή θριαμβεύει και μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε!
      Το κείμενο παραπάνω γράφτηκε σε στιγμή κακής διάθεσης και αφορά σε πολλά, όπου ένα από αυτά αποκαταστάθηκε με το παραπάνω και ένα μέρος της πικρής γεύσης υποχώρησε θεαματικά.
      Τα λάθη είναι μέσα στη ζωή μας, όμως να μην επιμένουμε σ' αυτά προκαλώντας κακό στους άλλους.
      Κάποιες φορές βρίσκουμε δικαίωση μέσα από κάτι άλλο (που δεν ευθύνεται για τίποτα), το οποίο πορεύεται παράλληλα με αυτό που θα θέλαμε να επανορθώσει. Πιο πολύ σ' αυτό αναφέρεται το κείμενο θα έλεγα. Εκεί θα μιλούσαμε για ηθική ικανοποίηση.
      Αν δεν είμαστε οι ίδιοι δίκαιοι πάντως δεν έχουμε το δικαίωμα να αποζητούμε τη δικαιοσύνη ή έστω τη δικαίωση από τους άλλους. Να μην είμαστε μονοφαγάδες!

      Διαγραφή
  8. Ίσως γιατί το δίκιο είναι υλικό ζωής, αργής καύσεως. Χρειάζεται να ωριμάσει στο χρόνο για να βρει την αξία του. Αλλιώς είναι ένα πρόσκαιρο πυροτέχνημα. Κάνει φασαρία αλλά δεν έχει ένταση και διάρκεια.
    Γλαύκη μου νομίζω πως πάντα έρχεται η δικαίωση, ακόμα και τότε που δεν την περιμένεις (πια).
    Καλό σου βραδάκι!
    Υ.Γ. Μιλ μερσί για τον Ψαραντώνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Μαρία μου, έρχεται και το γνωρίζω χρόνια τώρα.
      Απλά το κείμενο γράφτηκε μέσα σε συναισθηματική φόρτιση και νομίζω ότι φαίνεται.
      Την επόμενη μέρα κιόλας ανέλπιστα ήρθε η δικαίωση με εντυπωσιακό τρόπο σε ένα μέρος όσων με απασχολούν, αλλά δεν έρχεται μόνη της. Ο τρόπος που λειτουργούμε την βοηθά.
      Να είσαι καλά και καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.