Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Primavera


Όταν μπαίνει η Άνοιξη έχεις την αίσθηση ότι η ψυχή θα αισθανθεί την ανάταση, θ' ακολουθήσει την ροή της φύσης και θα παρασυρθεί σ' αυτή. Θ' ανοίξει κι εκείνη τα πορτοπαράθυρα να εισχωρήσουν οι θερμές ακτίνες του ζωοδότη ήλιου να κατακλυστεί από λαμπρό φως.
Όταν όμως δεν συμβαίνει αυτό, τι γίνεται; Όταν η φύση ξεκινά την μεγάλη της γιορτή, εσύ γιατί εξακολουθείς να διατηρείς πάση θυσία τον χειμώνα;
Μήπως δεν σ' αφήνουν; Μπορεί.
Μήπως βολεύεσαι; Κι αυτό μπορεί.
Μήπως περιμένεις κάποιος να βρεθεί και να σε απαλλάξει από την παγωνιά τού χειμώνα, χωρίς να κουνήσεις άλλο το δαχτυλάκι σου; Μμμ, ναι ίσως.




Έχεις μάθει στην ζωή ότι κανείς δεν σου οφείλει τίποτε. Γνωρίζεις ήδη από νωρίς ότι αν δεν δράσεις, δεν παλέψεις γι' αυτό που επιθυμείς κάθε φορά ή θέτεις ως στόχο, δεν θα σε βρει από μόνο του και δεν θα το έχεις. Εννοείται πως και να προσπαθήσεις δεν σημαίνει ότι θα το επιτύχεις, όμως έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου ότι δεν έχεις μείνει άπραγος. Έκανες ό,τι μπορούσες. Είχες την εμπειρία.




Υπάρχουν στιγμές ή χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες η παγωνιά του χειμώνα σε ακινητοποιεί. Αισθάνεσαι όπως οι πόες με όλο το φορτίο του χιονιού επάνω τους που ασφυκτιούν, δυσανασχετούν, πονούν και δεν αντέχουν αυτό το βάρος, το οποίο είναι δυσανάλογο της φυσικής τους κατασκευής. Μπορεί ν' αντέξουν, μπορεί όμως να παγώσουν οι χυμοί τους και να "καούν". Είναι θέμα κατασκευής, είναι θέμα τύχης (αν και δεν πιστεύω σ' αυτή).




Όλο το παραπάνω κάνει έντονα εμφανή την παρουσία του τις στιγμές που περνάς σε στοπ από το καθημερινό αέναο τρέξιμο και αναλογίζεσαι πόσα έχεις για να μάχεσαι. Νιώθεις το φορτίο τους λίγο παραπάνω σε βάρος από αυτό που θέλεις να σηκώσεις. Έπειτα από λίγο θα τα κλείσεις όλα εκείνα που αθροίζουν αυτό το βάρος στα "ντουλαπάκια" τους, ώστε να συνεχίσεις να πορεύεσαι όπως πριν.
Ένας τέλειος κύκλος με το ίδιο κέντρο, την ίδια ακτίνα και την ίδια περιφέρεια!



Εδώ και αρκετές ημέρες άλλα θέλω να γράψω, άλλα γράφω, διότι η διάθεση είναι κακή. Είναι όπως όταν χάνεις τη σειρά που είχες θέσει ως πορεία και πας όπου φυσήξει ο άνεμος. Δεν θα έγραφα δημόσια τις σκέψεις ετούτες, αν δεν γνώριζα ότι εκφράζω και πολλούς άλλους μέσα από τα λεγόμενά μου. Για να μην το πάω ακόμα πιο μακριά και συμπεριλάβω όλο το έθνος μας.
Μην μου δίνεται σημασία, αλλά να, είναι που μπαίνει η άνοιξη και δεν την ευχαριστιέσαι. Μια ανησυχία στο στομάχι, ένα κεφάλι πλήρες από σκέψεις που έχουν πάθει υπερκινητικότητα, υποχρεώσεις που απαιτούν την παρουσία σου (σώμα-πνεύμα), ε, και κάτι ιώσεις που χτυπάνε και φεύγουν - αλλά μην διανοηθείς να πέσεις...
Όλα αυτά, όταν μπαίνει η Άνοιξη...




@ Θα επανέλθω με κάτι χαλαρό. Η πολλή σοβαρότητα βλάπτει ίσως αμετάκλητα την υγεία. Άργησα να το μάθω.



16 σχόλια:

  1. Μη στεναχωριέσαι Γλαύκη μου βάλε μουσικούλα και καφέ και σιγά σιγά θα ρθει και η ''άνοιξη''.. όλοι στα ίδια είμαστε με διάθεση κακή. Θα περάει κι αυτό. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Χριστίνα μου, όταν βλέπεις να βάζω παραπάνω μουσική είναι για θεραπευτικούς λόγους!
      Καφές, τσιγάρο και μουσική! Η καλή συντροφιά επίσης σώζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση κι ευτυχώς την έχω, οπότε δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Απλά κάποιες στιγμές έρχονται και σε πνίγουν πολλά μαζί.
      Σ' ευχαριστώ κι εύχομαι να περάσουν σε όλους μας τα ζόρια, μέχρι να έρθουν κάποια άλλα, γιατί από αυτά σίγουρα δεν γλιτώνουμε!
      Καλή εβδομάδα, κορίτσι!

      Διαγραφή
  2. Ίσως άσχετο:
    Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.
    Λάο Τσε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου άσχετο!!!
      Βρήκες τον στόχο, Πετρή μου!!!
      Για λίγο το ξεχνάς και παρασύρεσαι σε απαισιόδοξες σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα, μες στα οποία μπορεί να χαθείς.
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Τουλάχιστον έχουμε να λαβαίνουμε μια άνοιξη. Ότι κι αν σου χαλάει τη διάθεση, φτάνει μια ματιά σ' ένα χωράφι, για να στην απογειώσει. Πρασίνισε ο τόπος και τα αγριολούλουδα σκάσανε μύτη.
    Γλαύκη μου περαστικά με τις ιώσεις που σε ταλαιπωρούν και εύχομαι γρήγορα ν' αλλάξει κι η διάθεση!
    Υ.Γ. Τραγουδάρες μας έβαλες :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ μου άρεσε αυτό το "έχουμε να λαβαίνουμε"!
      Δεν έχουμε μόνο την Άνοιξη, αλλά και άλλα να λαβαίνουμε. Δεν είμαι αγνώμων και ποτέ δεν ήμουν, όμως υπάρχουν και κάποια "αγκάθια" που δεν σ' αφήνουν να ησυχάσεις.
      Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι όταν απολαμβάνεται τις μουσικές μου επιλογές, γιατί αντίστοιχα τις χαίρομαι κι εγώ!
      Σ' ευχαριστώ, Μαράκι, και καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Χρειάζεται και σοβαρότητα που και που........Όσο για τη διάθεση.......ε λίγο πολύ όλοι μας όπως λες στο ίδιο μήκος κύματος συναντιόμαστε...
    Πολλά πέφτουν στις πλάτες μας και χρειάζεται δύναμη για να στέκεσαι πολλές φορές ορθή. Όμως όπως είπες ήλθε η Άνοιξη αν και δεν την είδα ακόμη ούτε την ένιωσα αλλά πού θα μου πάει;;;;;;;;;
    Έχω καιρό να μπω και έχω χάσει βλέπω πολλά. Πάει ο υπολογιστής μου, μεγάλη ζημιά εξαιτίας μου, τώρα σε δανεικό βρίσκομαι και παλιός είναι και για πολύ δεν θα τον έχω ........άστα.
    Καλό βράδυ και θα μπαίνω όποτε προλαβαίνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμα από τότε που θυμάται κανείς τον εαυτό του ήταν σοβαρός, ε, κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι τόση σοβαρότητα κάνει κακό! Η ζωή η ίδια του το αποδεικνύει πολύ συχνά...
      Με την ησυχία σου για τις επισκέψεις παντού! Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Τα μόνα που δεν χάνονται είναι εδώ αυτά, τα πληκτρολογημένα...
      Υπομονή σε όλους, αντοχή και η Άνοιξη μάς έφτασε γοργά!
      Καλό σου βράδυ, Άννα!

      Διαγραφή
  5. «Εγω θα ξαναγεννηθώ
    την ανοιξη ελαφι
    η γλαρος σ΄ένα βραχο
    χωρις τιποτα να ξεχνω
    χωρις τιποτα άλλο να ρωτω
    μονο ένα χωρο να πιαστω»

    «Και θα ξαναγεννηθώ
    χωρις προβληματα και απογοητευσεις
    και φιλε μου θα ακουω
    τις συμφωνιες των εποχων
    σε ένα άλλο ρόλο διαφορετικο
    ευτυχισμενος που γεννήθηκα
    αναμεσα στ’ απέραντο, γης και ουρανο»

    υγ.
    Υπαρχουν εκεινες οι στιγμες
    που όταν ο κοσμος μας τρομαζει
    φορας τ΄ ακουστικά, πατας το πλευ
    κι η μουσικη ζεσταινει τη κάθε παγωμενη μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι στίχοι που δεν έβρισκα...
      Υπέροχη μουσική και φοβερά αισιόδοξοι στίχοι!
      Πώς καταφέρνεις να είσαι εκεί που είναι απαραίτητο, δεν ξέρω.
      Αυτό το μουσικό κομμάτι το έχω συνδυάσει με την ημέρα των γενεθλίων μου, αν και ακόμα θέλουμε λίγες μέρες, δεν μπορούσα να μην το προσθέσω σ' αυτή την ανάρτηση. Με κάνει και βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά.
      Σ' ευχαριστώ, τι να πω!

      υ.γ.
      Αυτό κάνω, όταν ο κόσμος με τρομάζει...

      Διαγραφή
  6. Primavera !!!!!Μια λέξη που σε χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν γνωρίζαμε τι σημαίνει.. Δεν άνθιζαν τα λουλούδια , δεν γινόταν άνοιξη γιατί ένα τροπικό κλίμα απλά είναι όλον τον καιρό το ίδιο!!! Εδώ τοπυλάχιστον βλέπω το λουλουδάκι της άνοιξης και περιμένω όπως όλοι μας ότι θα φύγει το κρύο και η παγωνιά !!!
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Νικόλ μου, κάθε κρύο και παγωνιά!
      Μόνο γι' αυτό το λουλουδάκι θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς!
      Σ' ευχαριστώ και καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  7. Επίσης: "την άνοιξη κι αν δε τη βρεις, τη φτιάχνεις"... Οδυσσέα Ελύτης. Καλημερούδια και φιλιά κι ελπίζω να πέρασε η ίωση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις μέσα από αυτή την ανάρτηση άκουσα όσα προτείνω συνήθως εγώ στους άλλους! Όμως είναι αυτό που λένε για τους δασκάλους και κάπου-κάπου επιβεβαιώνουμε τη ρήση: "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις"!!!
      Οι συναντήσεις μας για παράδειγμα είναι η προσπάθεια να φτιάχνουμε την Άνοιξη και δεν την περιμένουμε να μας βρει!!!
      Μιλώ ορθά;
      Φιλιά πολλά, φιλενάδα κι ελπίζω να είναι ίωση αυτό που με τριγυρίζει κι όχι προάγγελοι κατάρρευσης...

      Διαγραφή
  8. Τουλάχιστον έχουμε να λαβαίνουμε μια άνοιξη.
    Εξαιρετικό το σχόλιο της Μαρίας!
    Αυτό εξάλλου μας κρατάει...
    Αν και την νιώθω την άνοιξη κρατώ λίγο ακόμα μέσα στην χειμερία μου νάρκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμ, εγώ θέλω να βγω από την χειμερία νάρκη και να προχωρήσω με τον βηματισμό της Άνοιξης, όμως μια μικρή σωματική κατάρρευση και λίγη ψυχολογική μαυρίλα δεν μου επιτρέπουν να κουνηθώ, όπως θα ήθελα!
      Άντε, κάνε την αρχή και βγες από τη φωλιά της σιωπής και της χειμερίας νάρκης! Είσαι πολύ λουλουδένια, για να είσαι εκεί...

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.