Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

"Περί σαλταρίσματος ο λόγος" και όχι μόνο!

Η εικόνα είναι επιλογή της φίλης Πέτρας.
Τα κείμενα που παραθέτω παρακάτω αποτελούν το κλείσιμο στην προσπάθεια να παρουσίασω εδώ τις συμμετοχές μου στα φιλικά μπλογκ, πριν αποκτήσω το δικό μου, μετά από πρόταση των αναγνωστών. Σε πρώτη φάση έγινε η ανάρτηση των ποιημάτων με παρόμοιο τρόπο, στην συνέχεια άλλων κειμένων και συνεργασιών και τώρα ακολουθούν τα δύο τελευταία κείμενα της "κονσέρβας"!
Αυτή την φορά παραθέτω το πρώτο κείμενο που έγραψα σε "ξένα χέρια" και το τελευταίο... Τα "ξένα χεράκια" είναι της Petra με τον "Πιο πιστό φίλο του σκύλου". Εξάλλου τα περισσότερα κείμενα από εκείνην έχουν φιλοξενηθεί και την ευχαριστώ θερμά! 
@ Πατώντας πάνω στους τίτλους των κειμένων θα μπορείτε να μεταφερθείτε στην ανάρτηση και να δείτε και τα σχόλια που είχαν γίνει. Συνήθως τα σχόλια έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και από το ίδιο το κείμενο!
 

ΠΕΡΙ...ΣΑΛΤΑΡΙΣΜΑΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ!... 

Απ’ ό,τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα όλοι γράφουμε, για να γλιτώσουμε το σοβαρό σαλτάρισμα!
Ποια πράγματα όμως μας οδηγούν στο σάλτο στη ζωή μας;
Πολλά μπορούν να το πετύχουν…
Από πού ν’ αρχίσω!
Δεν υπάρχει ακριβώς σειρά καθώς πολλά συμβαίνουν παράλληλα μες στην καθημερινότητά μας!
Τα γράφω, λοιπόν, όπως μου έρχονται…

Η κακή επικοινωνία με τους άλλους, όπου άλλα λες εσύ, άλλα φέρει πίσω ο άλλος, δηλαδή, «Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα». Πρωτότυπο για τη σύγχρονη εποχή!
Τι σε γλιτώνει;
Το «Αγρόν αγόραζε» ή ένα σφύριγμα, αλλιώς σαλτάρεις!

Επόμενο!
Η προδοσία απ’ όπου κι αν προέρχεται!!
Για να μη χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο από το σαλτάρισμα, παίρνεις το μάθημα και την επόμενη φορά χρησιμοποιείς το κόσκινο που έχει βγει σε αχρηστία, όπου εκεί διαχωρίζονται τα πίτουρα από το αλεύρι!!

Άλλο!
Η αιχμαλωσία από όποιους κι αν ασκείται, ισχυρούς με αξιώματα και μη!!!
Εκεί κι αν σαλτάρεις!
Τι κάνεις;
Αρχικά τον δούλο, έπειτα «τουμπεκί ψιλοκομμένο» και στο τέλος τραγουδάς το τραγούδι του Πινόκιο από την ταινία του Disney «Δε με κρατούν πια τα σκοινιά… ελεύθερος θα είμαι πια»!!!
Άμα το τραγουδήσεις, θα το πιστέψεις και θα γίνει πράξη…

Σοβαρό!
Ο έρωτας σε όλες του τις διαστάσεις, μορφές, παραλλαγές, επεκτάσεις, προεκτάσεις (Καλά πήρα φόρα!! Ό,τι να ‘ναι!).
Ο έρωτας σε όλο του το μεγαλείο, τέλος πάντων!!!!
Πώς τα καταφέρνεις;
Τραγουδάς το «Έρωτά μου αγιάτρευτε…» και έχεις δύο επιλογές ή τον ζεις απόλυτα, οπότε απολαμβάνεις το κάποιας χρονικής διάρκειας σαλτάρισμα και ησυχάζεις, ή το σκας (ηθελημένα ή αθέλητα), όπου εκεί σε συνεφέρνει το μελαγχολικό τραγούδι της γειτόνισσας, καθώς το ακούς από τη βεράντα του σπιτιού σου, ξέροντας πως εκείνη υποφέρει, αφού παλεύει για τη ζωή του παιδιού της από τότε που το γέννησε !!!!
Μελαγχολία και χαρά είναι ζευγάρι στη ζωή!


Θανατηφόρο!
Ο θάνατος, φυσικά, και πιο ειδικά η απώλεια του άλλου, όχι ο δικός σου!!!!!
Τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια του ανθρώπου…
Κανείς δεν εγγυάται ότι θα γλιτώσεις από το σαλτάρισμα. Εκεί τα βλέπεις όλα!
Τι μπορεί να σε σώσει;
Η συντροφιά του φίλου που στέκεται δίπλα σου σιωπηλός!!!!!
Τα παιδιά εντός και εκτός τάξης!!!!!
Ο σύντροφος ή άλλος που τρέχει για όλη τη «βρομοδουλειά» των πρακτικών θεμάτων και ο καλός του λόγος!!!!!
Η πίστη στη ζωή. Για να υπάρχεις, έχεις υποχρέωση να συνεχίσεις χωρίς περιστροφές και μουρμούρες.
«Σκας και κολυμπάς»!!!!!
Και δεν ξεχνάς πως έχεις πολλές δουλειές να κάνεις, δεν προλαβαίνεις, τόσες που η ημέρα θα ήταν καλό να είχε 48 ώρες κι όχι 24!!!!!
Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλα πολλά, πάρα πολλά, που μπορεί να μας σαλτάρουν …
Συμπληρώστε!
Εσάς τι σας σαλτάρει;






Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά (;) ...

Αν με ρωτούσε κάποιος αυτή την εποχή πώς αισθάνομαι, θα του απαντούσα άμεσα και χωρίς περιστροφές ότι κουράστηκα!
Κουράστηκα να χαρίζω το χαμόγελο και την αισιοδοξία στους γύρω μου μέσα σε όλη αυτή την σκοτεινιά. Κουράστηκα να σπαταλώ φαιά ουσία, για να γυρίσω τον τροχό στα μυαλά κάποιων που με περιβάλλουν, να τους μεταδίδω ίχνη ελπίδας σ’ ένα δύσβατο, μοναχικό μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που μπορεί να μετατραπεί σε λεωφόρο, αρκεί αυτά τα ίχνη να γίνουν βήματα που θ’ ακουστούν.
Κουράστηκα να κατανοώ, να δείχνω ενσυναίσθηση σ’ εκείνους που διστάζουν, απογοητεύονται, φοβούνται, εγκαταλείπουν  κάθε προσπάθεια αντίστασης και αντίδρασης.
 Κουράστηκα να θυμώνω με όσους συμβιώνουν «καθέτως» και «οριζοντίως» σε τούτον τον τόπο μ’ εμένα, διότι αδιαφορούν για όλους κι επικεντρώνονται μόνο στο «Εγώ» τους. Ένα τεράστιο «Εγώ», που για εκείνους που βρίσκονται «καθέτως» ψηλότερα, εξωτερικεύεται χαιρέκακα με την κατάχρηση της εξουσίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των άλλων, την καταλήστευση των κεκτημένων πολλών χρόνων, την καταστολή κάθε αντίδρασης μέσα από το παγερό πρόσωπο  της βίας. Όσο για εκείνους που βιώνουν όλα αυτά «οριζοντίως» μαζί μου και τα αποδέχονται ως φυσικά ή ως αναγκαίο κακό, πιστεύω ότι το τεράστιο «Εγώ» τους ικανοποιείται με το να είναι με το μέρος των «δυνατών», λόγω οικτρής ανασφάλειας, ή επειδή η τσέπη τους παραμένει γεμάτη με αυτή τους την επιλογή, πουλώντας έτσι κάθε τι ιερό και όσιο σ’ αυτή την χώρα.
Κουράστηκα ν’ αηδιάζω με όλους όσους «ταξιδεύουν» σ’ άλλη γη και σ’ άλλα μέρη, όσους είναι χαμένοι αλλού και δεν έχουν αντιληφθεί τι διαδραματίζεται γύρω τους – ξέχασα, αυτοί είναι και θα είναι οι πιο ευτυχείς, πάντα σε βάρος όλων των υπολοίπων!
Κουράστηκα να νοιάζομαι…
Κοιτώντας όμως τα βλέμματα των παιδιών αισθάνομαι να με κολλάνε στον τοίχο, σαν να μου λένε: «Δεν έχεις το δικαίωμα να αισθάνεσαι κουρασμένη, όταν δεν έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό γι’ αυτό που έχεις υποχρέωση ως ενήλικος πολίτης»!
Αυτά τα βλέμματα, που ακόμα δεν έχουν γνωρίσει όλη την αγριάδα του κόσμου ετούτου, έχουν απόλυτο δίκιο. Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά! Οτιδήποτε ειπωθεί διαφορετικό είναι φτηνή δικαιολογία και δηλώνει άφθαστη υποκρισία.
Ποιος μου είπε ότι έχω ελαφρυντικά ομολογώντας την κούραση που με καταβάλλει και μένοντας επί της ουσίας άπραγη; Ποιος μου είπε ότι με τις υποτυπώδεις προσπάθειές μου, προσφορές από «ψίχουλα», συμβάλλω δραστικά στο να σωθεί η κατάσταση; Ποιος μου είπε τελικά ότι ζητώντας συγνώμη από τη γενιά που έρχεται, έχω ξεμπερδέψει και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη περιμένοντας από εκείνα να δράσουν, προκειμένου να καθαρίσει η «χαβούζα» που τους σέρβιρα;
Είναι χρέος μου ν’ αφήσω τις «σάπιες» δικαιολογίες (όπως έλεγε χαρακτηριστικά κι εύστοχα ένα πολύ αγαπημένο μου λαϊκό πρόσωπο), τα ψευδοδιλήμματα και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων ως υπεύθυνος άνθρωπος. Να μην ντρέπομαι για μένα, να μην ντρέπονται εξίσου το παιδί μου και οι μαθητές μου για το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Διατυπώνω τις σκέψεις μου σε πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί θεωρώ ότι εκεί πρέπει να έρθει πρώτα ο καθένας από μας. Να έρθει σ’ αυτό το «Εγώ» μέσα από την χρήσιμη διάστασή του, της αυτοκριτικής, της αφύπνισης και της αυτοδιάθεσης. Έπειτα να περάσει στο «Εμείς», με σκοπό αφενός να προσφέρει στον εαυτό του την αξιοπρέπεια κι αφετέρου να παραδώσει στο παιδί του, στη γενιά που ξεκινά τώρα και ακολούθως στα παιδιά που δεν ξέρουμε αν θα τους δοθεί η ευκαιρία να γεννηθούν, ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.
Όλο το παραπάνω εκφράζει μια βασανιστική, προσωπική ανησυχία (σίγουρα και πολλών άλλων) και μία έκκληση σε δράση πριν χαθεί κάθε ελπίδα!


 Ευχαριστώ για την υπομονή σας!

 


14 σχόλια:

  1. Γεια σου Γλαύκη μου! Προβληματισμοί που μας έχουν εξαντλήσει πραγματικά.
    Αν έχεις google plus προφίλ σε περιμένω στην κοινότητα Διαγαλιαξιακοί φίλοι. Έχω σύνδεσμο στην σημερινή ανάρτηση.
    Καλό απόγευμα Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Χριστίνα μου, θα το δω αργά το βράδυ.
      Να είσαι καλά!
      Καλό απόγευμα και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. Γλαύκη, και πάλι οι αναρτήσεις ανοίγουν στα σχόλια. Επίσης..my name is Petra. Mia Petra. Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διορθώσεις έγιναν!!!!
      Βρήκα και τι σφάλμα έκανα...
      Yes, Petra, my Petra... χε,χε!!!

      Διαγραφή
    2. Πάντως εκείνο που με...σαλτάρει είναι πως, ενάμιση χρόνο μετά από το κείμενο σου περί σαλταρίσματος, είμαστε στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση...Η εποχή μας άλλη κούραση..σιγά μην τη χωρά! :))

      Διαγραφή
    3. Υπομονή γαϊδάρου απαιτείται!!!
      Είμαστε κάτι κουρασμένα παλικάρια, που λέμε: "... και μη χειρότερα, Θεούλη μου!"
      Ή σαν τον Υιό του:"Πάρε το ποτήριον τούτο..."
      Σιγά που θα μας ακούσει κανείς... είμαστε μόνοι!

      Διαγραφή
  3. Γλαύκη πάντα παρακολουθούσα διακριτικά τις αναρτήσεις σου, μέσω τρίτου μπλογκ.
    Όταν είδα ότι δημιούργησες και το δικό σου σπίτι χάρηκα ιδιαίτερα για το λόγο ότι πλέον θα σε χαιρόμαστε και απολαμβάνουμε πιο συχνά όπως και είναι.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι με το σχόλιό σου, Γιάννη μου, όμως θα δείτε και αρκετές γκάφες ή αδιάφορα θέματα από εμένα.
      Δεν υπάρχει πάντα έμπνευση ούτε διάθεση να γράψω κάτι σημαντικό.
      Σ' ευχαριστώ πάντως!

      Διαγραφή
  4. Tα είχα δει σε παγκόσμια Α' προβολή στο Petra's Cinema, αλλά με μεγάλη μου χαρά τα ξαναδιαβάζω Γλαύκη μου.
    Με σαλτάρει η υποκρισία και με ξεσαλτράει ένα μουσικό κομμάτι σαν κι αυτό που έβαλες απόψε στο τζουκ-μποξ σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την υποκρισία δεν την αντέχω ούτε εγώ. Υποκρίνομαι σημαίνει ότι πρώτα κοροϊδεύω τον εαυτό κι έπειτα τους άλλους.
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου, που αντέχεις την επανάληψη...!

      Διαγραφή
  5. Το είχες για εύκολο;
    Η κούραση είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι η ψυχική φθορά. Εκείνο το πριόνι που παλεύει να κόψει κάθε νέο κλαδί που φυτρώνει. Εκείνη η απογοήτευση του μοναχικού και γραφικού.
    Δεν έχεις να παλέψεις με τους άλλους.
    Μόνο με σένα.
    Κανόνισε λοιπόν να μη νικηθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι μου φαίνεται... το είχα για εύκολο!
      Ξεγελάστηκα και με πρόλαβε η κόπωση. Δεν ήξερα, δεν ρώταγα;
      Αυτό είναι το θέμα ότι έχω να παλέψω μ' εμένα, διότι οι άλλοι παίρνουν την θέση που τους επιτρέπουμε τελικά...
      ΦΙλιά, Πετρή!

      Διαγραφή
  6. Κι εγώ θυμήθηκα την παγκόσμια πρώτη των κειμένων σου ☺
    Για την κούραση εγώ το βρήκα το φάρμακο.... αλλά θα μου πουν πάλι ότι παίρνω μπλε χαπάκια!
    Δόξα τω θεώ, μετά από ένα μήνα και βάλε που κλείστηκα στη χώρα της σιωπής περνάω καλύτερα από ποτέ! ☺
    Φιλούρες!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ με σαλτάρισμα ξεκίνησε η πρώτη μου φορά...
      Λες να σημαίνει κάτι αυτό;;;

      Νομίζω ότι έκανες το καλύτερο μετά από τόσο καιρό συνεχούς προσφοράς... Οι ανάσες είναι απαραίτητες, αλλιώς χάνεσαι και χάνεις τον εαυτό σου!!!
      Πολύ χαίρομαι που περνάς τόσο όμορφα και λυπάμαι που δεν έχω προλάβει να μάθω περισσότερα νέα σου:(((

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.