Όταν γεννιόσουν δεν ήξερες, αλλά ούτε μπορούσες να ρωτήσεις, αν θα ενοχλούσαν μέχρι θανάτου το φύλο σου, το όποιο σωματικό ή πνευματικό έλλειμμα έχεις, το χρώμα σου, η σεξουαλικότητα, η εθνικότητά σου, η εμφάνισή σου, οι αντιλήψεις σου, οι ιδέες σου και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου. Πώς τόλμησες να είσαι διαφορετικός; Δεν σκέφτηκες ότι θα ταράξεις τον κόσμο με το να έχεις την ατυχία να μην είσαι ίδιος με όλα τα "τέρατα ανθρωπιάς" που θα σε περιβάλλουν μόλις αντικρίσεις το φως της υπέροχης Γης μας; Στα μαθήματα "ανώδυνου τοκετού" παρέλειψε η μητέρα σου να σου κάνει ασκήσεις υποκρισίας, τόσο αυτής που θα υποδυθείς όσο κι εκείνης που θα δεχθείς. Δεν πρόκειται να περάσεις καμιά εξέταση ποτέ, αν δεν έχεις εμπεδώσει καλά αυτές τις ασκήσεις. Έρχεσαι σ' έναν κόσμο - βασίλειο υποκρισίας, όπου ο άνθρωπος που είναι "διαφορετικός" ή "αδύναμος" αντιμετωπίζεται στο τέλος ως αντικείμενο τιμωρίας.
Για να καταλάβεις είναι ένας κόσμος που μιλά για πολυπολιτισμικές, σύγχρονες, δημοκρατικές, ανεκτικές κοινωνίες, όπου ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, οι διακρίσεις έχουν περάσει σε συνταγματικές διατάξεις, νομοθεσίες και σε διοικητικές ρυθμίσεις. Τι Χάρτες δικαιωμάτων του ανθρώπου έχουν συνταχθεί, τι διεθνείς συμβάσεις έχουν υπογραφεί, τι προβολή θα δεις να γίνεται για τα θέματα της διαφορετικότητας και του ρατσισμού γύρω σου, δεν λέγεται. Α, και στο σχολείο που θα πας, εκεί να δεις προγράμματα με τεράστια ποικιλία δράσεων, στα οποία θα συμμετέχεις και δεν θα βαρεθείς, όμως μην παρεξηγηθείς, αν εντός κι εκτός τάξης σε προσβάλλουν συνεχώς ή σε θεωρούν σκουπίδι. Μην δίνεις σημασία, είναι γιατί σε βλέπουν κατώτερο, οπότε υποκρίσου ότι όλα είναι εντάξει. Μην αγχώνεσαι και όλα θα πάνε καλά, αφού πλέον το βασίλειο της υποκρισίας - κόσμος έχει εκσυγχρονιστεί τόσο, ώστε οι ρατσιστές δηλώνουν υπερασπιστές της διαφορετικότητας. Να είσαι προετοιμασμένος, καθώς θα τους συναντήσεις στο σχολείο, στη γειτονιά, στην εργασία σου αργότερα, στις συντροφιές σου, στο ίδιο σου το σπίτι..., στην χώρα σου από όσους έχουν εξουσία και δύναμη στα χέρια τους, θα δεις ολόκληρα έθνη ή επίσημα κράτη να δέχονται δημόσια ρατσιστικές επιθέσεις και την απόλυτη εκμετάλλευση από άλλα πιο δυνατά. Θα σου πω κάποια παραδείγματα, για να καταλάβεις κι έπειτα θα σου εξηγήσω, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, ενώ έχει εκσυγχρονιστεί ο κόσμος μας.
Θα δεις να σε περιγελούν κάθε μέρα, αν κατά λάθος έχεις παραπάνω βάρος ή λιγότερο ύψος, αν έχεις στραβά δόντια ή μεγάλα αυτιά, αν φοράς ρούχα που δεν είναι in. Θα σε στριμώχνουν στη γωνία απειλώντας σε με μια ζωή κόλαση αν δεν αλλάξεις αθλητική ομάδα ή θα σε αποφεύγουν γιατί σκέφτεσαι αλλιώτικα, θα σε βασανίζουν αν είσαι ντροπαλός/η, θα σε ρεζιλεύουν στον παγκόσμιο ιστό, αν τύχει και σε ζηλέψουν οι ομόφυλές σου ή δεν κάνεις το χατίρι του άλλου φύλου. Θα σε εκμεταλλεύονται στην εργασία σου καταπατώντας τις εργασιακές συμβάσεις και τη νομοθεσία κι αν είσαι μετανάστης θα σε ξεζουμίσουν, θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα θέλουν να τους αδειάσεις τη γωνιά - θα είσαι ο υπαίτιος για όλα τα κακά. Αν πάλι είσαι φτωχός, είσαι καταδικασμένος από όλους τους άλλους, μια και κανείς δεν ενδιαφέρεται για σένα παρά μόνο να μείνεις εκεί που είσαι σιωπηρά και να μην τους ενοχλείς. Φυσικά αν τύχει κι έχεις φράγκα, τότε όλοι τυφλώνονται μπροστά σε όλα όσα τούς εξαγριώνουν πάνω σου... Έτσι είναι, το χρήμα παραμένει ιερό και προσπερνά τα πάντα με την ταχύτητα του φωτός!
Δεν συζητώ αν η σεξουαλικότητά σου εκφραστεί με τρόπους πέρα των συνηθισμένων συνδυασμών, τι έχει να γίνει. Εσύ μην τρομάξεις πάντως, αν σε ξυλοφορτώσουν, σε κακοποιήσουν μέχρι θανάτου, γιατί ο θάνατος θα λυτρώσει εσένα αλλά κι εκείνους από την παρουσία σου. Αν το χρωματάκι σου είναι λίγο διαφορετικό, τούς τρομάζει, οπότε πάρε κι εσύ τα μέτρα σου, βρε παιδάκι μου! Ξέρεις πόσα φτιασιδώματα μπορείς να κάνεις πια; Εδώ μεγαλώνουν στήθη, μικραίνουν και στρογγυλεύουν πισινούς, αλλάζουν μύτες κι αυτιά, τσιτώνουν ό,τι θέλεις (για να μην διαφέρουν)... ένα χρωματάκι δεν μπορείς ν' αλλάξεις! Αν τώρα βρεθείς πρόσφυγας να πλέεις σε πελάγη (όχι ευτυχίας), μην ανησυχείς, θα βουλιάξεις με παρέα κι όχι μόνος σου στον ωραιότατο βυθό και θα αποκτήσεις διασημότητα στα ΜΜΕ...
Νομίζω σου έδωσα αρκετά παραδείγματα και πήρες μια μικρή ιδέα τι μπορεί να συναντήσεις ως "ξένος" που προκαλεί φόβο ή ικανοποίηση λόγω της "κατωτερότητάς" σου σε κάποιους! Το σημαντικό είναι να γνωρίζεις, για να μην σου φαίνεται παράξενη η συμπεριφορά όλων αυτών απέναντί σου, τον λόγο που, ενώ είναι σύγχρονοι "νοικοκυραίοι" με υπογεγραμμένες χαρτούρες, τσιτάτα κλπ, δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη όσα διατυμπανίζουν με περηφάνια. Θα στο πω απλά. Είναι όπως οι μαθητές που έχουν μάθει την θεωρία απ' έξω κι ανακατωτά, αλλά δεν προπονήθηκαν ποτέ στην πράξη. Αυτό απαιτεί πολλή δουλειά και χρόνος δεν υπάρχει, μια και ο χρόνος είναι χρήμα!
Εσύ τώρα αν όλο αυτό το αποδέχεσαι, παραμένεις σε τούτο το βασίλειο κι ακολουθείς πιστά και τυφλά τους κανόνες του με όλες τις συνέπειες που έχει η τήρησή τους. Αν όμως δεν το αποδέχεσαι κι επιθυμείς ένα άλλο βασίλειο ειλικρίνειας, ανθρωπιάς, ισοτιμίας, να ξέρεις ότι είναι αναγκαίο να εντάξεις στην ζωή σου την ανεκτικότητα, δηλαδή τον σεβασμό, την αποδοχή και την εκτίμηση του πλούτου και της ποικιλίας των πολιτισμών του κόσμου μας, αλλά και τους διαφορετικούς τρόπους που εκφράζουμε την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Αυτό δεν έρχεται ουρανοκατέβατα ούτε προωθείται μέσα από χαρτιά με σφραγίδες, αλλά επιτυγχάνεται από πολύ νωρίς με τη γνώση, το ανοιχτό πνεύμα, την επικοινωνία, την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και των πεποιθήσεων. Απαίτησέ τα από τη μαμά και τον μπαμπά, τον δάσκαλο και τη δασκάλα. Αφού προσπαθήσεις να γνωρίσεις όσο καλύτερα μπορείς τον εαυτό σου και τον αγαπήσεις, δώσε αγάπη στους άλλους και μην ξεχνάς να διεκδικείς με πίστη τα δικαιώματά σου ως άνθρωπος, δίχως να καταπατάς των άλλων ή να προβάλλεις την όποια "αδυναμία" σου προς όφελός σου, εκμεταλλευόμενος την ανεκτικότητα των διπλανών σου!
Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου: "Βλέπεις κάποιον ίδιο με κάποιον άλλο;".
Καλώς σε βρήκα και στο blog σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση χαίρομαι πολύ που σε βρήκα!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρία, και θα χαρώ πολύ να σε ξαναδώ!
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και σε σένα!
Και τελικά βλέπω πως το κοινό χαρακτηριστικό όλων εκείνων των ανθρώπων που βρίσκουν κουσούρια σε όλους τους άλλους είναι απλά το θράσος και η επιθετικότητα. Το ταλέντο του να επιβάλλεσαι στους άλλους. Ακόμα και σαν ανάποδο γαμώτο να είσαι, ,αμα μπορείς να επιβάλλεσαι δίχως ενδοιασμούς είσαι πάντα ο από πάνω. Ο παρτάκιας τα παίρνει όλα κοινώς αλλά ευτυχώς υπάρχει και Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαινόμενα διαχρονικά που ευτυχώς αρχίζουν να μπαίνουν επί τάπητος. Καλή εβδομάδα Γλαύκη μου! Με δύναμη και αγάπη!
Ακριβώς, όταν έχεις το ταλέντο να επιβάλλεσαι χωρίς ενδοιασμούς, τότε είναι που τρομάζεις πραγματικά και αισθάνεσαι ότι έχεις ν' αντιμετωπίσεις τον Γολιάθ, εσύ ο μικροκαμωμένος Δαβίδ!
ΔιαγραφήΕπί τάπητος μπαίνουν , όμως ο δρόμος είναι πάρα πολύ μακρύς με αβέβαιο τον τερματισμό, δυστυχώς...
Καλή εβδομάδα και σε σένα με ό,τι καλύτερο!
Θα ελεγα οτι διαβασα εναν..ΠΛΗΡΗ ΟΔΗΓΟ για τα παιδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΚΑΡΙ να μοιραζοταν στα σχολεια..
Και νστο στρατο...
Σημαντικό που δίπλα στα σχολεία βάζεις και το στρατό! Τον έχουμε πια ξεχάσει, γιατί εκμοντερνίστηκε, αλλά εκεί μέσα χάνονται ψυχές...
ΔιαγραφήΕκμοντερνίστηκε ο στρατός;;; Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ Αλεξάνδρα μου, απλά ΚΑΙ στο στρατό, τα στόματα μένουν ερμητικά κλειστά..
Διαγραφή@ Μαχαίρη μου, αυτό είναι λίγο υπερβολικό που λες, όσο τιμητικό κι αν ακούγεται για μένα!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ όμως για τα καλά σου λόγια!
@ Αλεξάνδρα και Πέτρα, στον στρατό σίγουρα θα χρειαζόταν ένας οδηγός προστασίας από τα απίστευτα καψόνια... Ποιος θα τους τον προσφέρει όμως; Σίγουρα δεν είναι κακό να σκληραγωγούνται, όμως να μετατρέπονται σε άλλους ανθρώπους!!!
Γλαύκη, πώς παρουσίασες το θέμα! Υπέροχο κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο πολύ θαύμασα τον τρόπο: για τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες όλων έγραψες, αλλά με τρόπο δίκαιο.
Εξαιρετικό!!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ, Αλεξάνδρα για τα πολύ καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΤο θέμα είναι ό,τι για ν' αλλάξει οτιδήποτε, επιβάλλεται να ξεκινήσει με το καλημέρα που λέμε στον άλλον το πρωί, να είναι αληθινή ευχή και όχι μία ακόμα τυπικότητα. Τόσο απλά μπορούν ν' αρχίσουν όλα!
Κι εγω αυτά τα «τερατα ανθρωπιας» φοβαμαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα «τερατα» υποκρισιας
Που ενώ λιθοβολουν ομαδικα λογο αγνοιας και με ρατσιστικό μενος τον διαφορετικο
Την επομενη υποδύονται με την ιδια ευκολια τους ευαισθητους
ΥΓ.
Εξαιρετικο κειμενο μπραβο
Την ευαισθησία δεν την υποκρίνεσαι, γιατί ό,τι και να συμβεί αυτή θα αποδεικνύεται άπειρες φορές όταν υπάρχει με πηγαίο τρόπο. Αυτός που δεν την έχει, αλλά την υποκρίνεται φαίνεται από το βλέμμα του, αν μπορείς να τον δεις. Αλλιώς το διακρίνεις από λεπτά σημεία στον λόγο του.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ.
Πάντα τρώω κολλήματα με αγαπημένα τραγούδια, αυτό εδώ είναι ένα από αυτά... Ίσως επειδή έχει τόσα πολλά να πει.. Αυτό που με ανησυχεί είναι πως, κάθε φορά που συζητάμε όλοι μας ένα θέμα, ξέρουμε τόσο καλά τι πρέπει να κάνουμε γαμώτο, μετά που κολλάει το πράγμα; Ναι, σωστά, στην πράξη, αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια, ε;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι είναι ένα ποίημα με πολύ όμορφους στίχους!
ΔιαγραφήΌλα ξεκινούν από μια ειλικρινή καλημέρα σε όποιον συναντάμε το πρωί. Πολύ απλό, ε; Για σκέψου όμως καλύτερα και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Ένα μανιφέστο για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Έντιμο και κατανοητό. Τι καλά να ήταν αυτός ο μπούσουλας μας στην ανθρώπινη εξέλιξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Γλαύκη μου!... πόσο άγρια θα γίνουν ακόμα τα πράγματα;
Τα πράγματα δεν σταμάτησαν να είναι ποτέ άγρια. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί και συνεχίζει να έχει τις ίδιες αδυναμίες, οπότε ας μην περιμνένουμε πολλά!
ΔιαγραφήΛυπάμαι που το λέω!
Και απαντωντας στο τελευταιο ερωτημα που εβαλες
ΑπάντησηΔιαγραφήαν «βλεπεις καποιον ιδιο με καποιον αλλον»
Θα ελεγα ότι ολοι γίνονται «ιδιοι» όταν ακολουθουνε τα κοπαδια
Κοπάδια πολλών λογιών δυστυχώς, όμως κι εκεί υποκρίνονται τους ίδιους, γιατί δεν μπορούν να είναι, όπως δεν μπορούν να σταθούν και μόνοι.
ΔιαγραφήΚαλή η παρατήρησή σου.
Γλαύκη μου, εξέθεσα τις απόψεις μου, για το θέμα και στην Πέτρα, θα κάνω τις παρατηρήσεις μου και εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κοινωνίες στην Ευρώπη πάνε προς τα πίσω....! αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ.
Γίνονται συντηρητικές, αντιδραστικές και εν τέλει ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ.....!
Κοίτα τα αντανακλαστικά της Γαλλικής κοινωνίας μετά τα γεγονότα με το περιοδικό.
Διανοείσαι τέτοια αντίδραση της Γαλλικής κοινής γνώμης το ...Μαή του 1968 ; μήτε κατά διάνοια.....!
Άρα όλα τούτα τα άρρωστα φαινόμενα που αναφέρεις, είναι έκφραση της φασιστικοποίησης της ζωής μας. Και να περιμένουμε και χειρότερα όταν οι κοινωνίες κάνουνε βήματα πίσω.
Αυτά σε πρώτη ανάγνωση, καλό βράδυ.
Αυτό είναι που φοβάμαι κι εγώ, χωρίς να σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες για κάτι αλλιώτικο!
ΔιαγραφήΑισθάνομαι την κοινωνία τόσο βαριά άρρωστη, που φοβάμαι ότι η ίασή της αποτελεί πολύ μακρινό όνειρο, όσο κι προσπαθούμε να ελπίζουμε!
Να είσαι καλά, Γιάννη μου!
Πολύ όμορφο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν έχεις παιδιά σε σχολική ηλικία, Γλαύκη. Αν ναι, τότε έχεις πολλή δουλειά ακόμα μπροστά σου. Διότι ο Βαγγέλης δεν πρέπει να ξεχαστεί. Και τα παιδιά γίνονται διαρκώς σκληρότερα.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν ήμουν σε συλλόγους γονέων, τα κρούσματα ήταν σχεδόν αθώα, σε σύγκριση με αυτά που ακούω σήμερα από συναδέλφους: σπρωξίματα, φάπες, χλεύη, βρισιές, άντε και πάλη σώμα με σώμα (και κοριτσιών). Μέχρι εκεί.
Σήμερα υπάρχει το ίντερνετ, όμως. Τα βρίσκει παντού. Και τα τρομοκρατεί διαρκώς.
Να είσαι καλά.
Σ' ευχαριστώ, Λωτοφάγε!
ΔιαγραφήΈχω ένα παιδί στην Α΄ Γυμνασίου και πολλά που συναναστρέφομαι καθημερινά στην έκτη δημοτικού! Αγωνία καθημερινή για το γυμνασιόπαιδό μου, αλλά παράλληλα και για εκείνα που έχω για αρκετές ώρες κάθε μέρα την ευθύνη τους! Φοβάμαι, γιατί και γνωρίζω πολλά και βλέπω άλλα τόσα!
Προσπαθώ με όποιο τρόπο μπορώ να προλαμβάνω και να επαναφέρω καταστάσεις σε ισορροπία, όμως δεν είναι εύκολο. Είναι ένας αγώνας συνεχής, που δεν σου επιτρέπει να ησυχάσεις!
Καλό ξημέρωμα!
(θα περάσω μαζεμένα...να ξέρεις δε σε ξεχνώ και δε σε χάνω ! σλ)
ΑπάντησηΔιαγραφή☺
Γιατί κολλάμε στην πράξη αφού όλοι συμφωνούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό πρέπει να επιμείνουμε...
Οι διαπιστώσεις έχουν γίνει και παραγίνει!
Αγάπη πρώτα, σχολεία μετά και μόλις μου έδωσα πάσα για την αυριανή μου ανάρτηση !
Φιλιά!
Α σε ευχαριστώ ...ξέρω τι λέω εγώ ☺
Το κομμάτι το γνώρισα πρόσφατα μέσα από την ανάρτηση μιας φίλης μπλόγκερ και κόλλησα πραγματικά! Πέρα από υπέροχο κομμάτι τα μηνύματα του ...καταπληκτικά!
Φιλί έδωσα; ☺
Κολλάμε, γιατί δεν έχουμε μάθει από παιδιά να βάζουμε στην άκρη τον εαυτό μας και να πλησιάζουμε με ειλικρινές ενδιαφέρον τους άλλους. Δεν χρειάζεται καμιά επιστήμη, για να είσαι Άνθρωπος. Είναι απαραίτητο να μεγαλώνει κανείς με πολλή αγάπη χωρίς ανταλλάγματα και με ανοιχτούς ορίζοντες. Φροντίδα, συζήτηση, προσωπική στάση απέναντι στην ζωή από τους γονείς που θα δώσουν το παράδειγμα άμεσα! Αυτά είναι τα βασικά υλικά κι έπειτα ακολουθεί το σχολείο στο ίδιο μοτίβο και λίγο πιο οργανωμένα!
ΔιαγραφήΦιλί πάρε κι από μένα! Χαίρομαι που σου έδωσα έμπνευση (μ' αρέσει να εμπνέω τα πλήθη - ψώνιο...) κι έρχομαι να δω τι έχεις γράψει!!!
Καλησπέρα, ωραίες σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι κι εγώ σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία, όσων τις τελευταίες μέρες δακρύζουν για τα θύματα, στην πραγματικότητα δεν αποδέχεται το διαφορετικό. πχ. καμιά από αυτές τις μάνες δεν θα δέχονταν για σύντροφο του παιδιού τους κάποιον με ιδιαιτερότητα-διαφορετικότητα. Η δομή της κοινωνίας μας είναι έτσι. Βασισμένη στην άγνοια, στο φόβο, στην ανασφάλεια. Απέχουμε πολύ ακόμη από την ανθρώπινη κοινωνία. Και ο πιο υποδόριος ρατσισμός είναι αυτός απέναντι στα φτωχούς. Διότι η διαφορετικότητα σέρνει πίσω της και τη φτώχεια, ως δυσκολία προσαρμογής σε ένα "κανονικό" περιβάλλον. πχ. οι ίδιοι ρατσιστές που σκίζουν τα ρούχα τους ότι οι μετανάστες απειλούν τη χώρα μας με τις συνήθειες και τη θρησκεία τους, θα πήγαιναν τρέχοντας να υποδεχτούν στο αεροδρόμιο έναν Άραβα πετρελαιά που θα αγόραζε την αγαπημένη τους ομάδα.
Καλησπέρα και σ' ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΔυστυχώς για να δείξεις ανεκτικότητα στο διαφορετικό είναι απαραίτητο να έχεις μάθει να δείχνεις ανεκτικότητα στον εαυτό σου πρώτα. Κάτι το οποίο δεν εύκολο, διότι προηγείται να τον έχεις γνωρίσει σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής σου όσο καλύτερα μπορείς. Μάλλον θα πρέπει να στο έχουν μάθει πώς θα το κάνεις. Η όλη προσπάθεια ξεκινά από τους γονείς με το παράδειγμα της στάσης που κρατούν τόσο απέναντι στον δικό τους εαυτό όσο και απέναντι στο παιδί τους. Να του δείξουν με τον τρόπο τους και τον λόγο τους πώς να σέβεται τις ανάγκες του και των άλλων, να μοιράζεται τις σκέψεις του, ν' αναγνωρίζει και να εκφράζει τα συναισθήματά του με τρόπο μη καταστροφικό για το ίδιο και τους άλλους, να νοιάζεται για το τι συμβαίνει γύρω του, ν' αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και τις ευθύνες των πράξεων του, να καταλάβει ότι το λάθος είναι αποδεκτό, ν' αγαπά χωρίς ανταλλάγματα και να συγχωρεί.
Αυτά τα λίγα και από πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν από την αρχή!
Τότε θα είναι σε θέση να δεχτεί όλους τους διαφορετικούς ανθρώπους γύρω του και να είναι δίκαιο μέσα από τις στάσεις και τις συμπεριφορές του.
Όσο για το τελευταίο που λες, γιατί είμαι κι εγώ πολύ σίγουρη;
Σε ευχαριστώ κυρία δασκάλα για τις πολύτιμες συμβουλές αλλά … όχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να κάνω τίποτα και δεν θα κάνω τίποτα απ’ όσα μου ανέφερες! Έλα που εγώ θέλω να είμαι συνέχεια μπροστά στα μάτια σας, έτσι, όπως γεννήθηκα!!!
Δεν θα αλλάξω το χρώμα μου γιατί δεν ξέρω αν θα βρω καλύτερο, δεν θα κάνω πλαστικές, δεν θα κόψω τα μεγάλα μου αυτιά, δεν θα ισιώσω τη στραβή μου μύτη, δεν θα αδυνατίσω επειδή το θέλετε εσείς που δεν σας νοιάζει η υγεία μου αλλά η (χυδαία) «αισθητική» σας που …προσβάλλεται, δεν θα φορέσω καπέλο επειδή δεν έχω μαλλιά από τις χημειοθεραπείες, δεν θα σταματήσω να μιλώ επειδή ψευδίζω, ούτε να παίζω μπάσκετ με το ένα μου χέρι γιατί άλλο δεν έχω.
Θα είμαι εδώ καθημερινά, θα με συναντάτε παντού, θα μπαίνω μέσα στα μάτια σας και θα κυκλοφορώ μέσα στον όποιο εγκέφαλο διαθέτετε. Θα είμαι εδώ να σας φωνάζω με τη σιωπή μου. Θα είμαι εδώ για να με αγαπήσετε κάποτε. Ίσως σας χρειαστεί, όταν το παιδί, το ανίψι σας ή το εγγόνι σας γεννηθεί σαν εμένα. Για να είστε τότε έτοιμοι.
Ακόμη και αν αυτό δεν συμβεί ποτέ και πάλι θα είμαι χαρούμενος που σας έβαλα σε σκέψεις.
Αλήθεια, μπορείτε να σκέφτεστε…;
Τι υπέροχο σχόλιο Πέτρο μου! ♥
ΔιαγραφήΧίλια συγνώμη, Πετρή μου, για την καθυστερημένη απάντηση!!!
ΔιαγραφήΜες στο τρέξιμο της προετοιμασίας, διότι θα έλειπα το τριήμερο (ΠΣΚ) και των πολλών υποχρεώσεων αυτών των ημερών παρέλειψα ν' απαντήσω στο σχόλιό σου!!!
Μα κι εσύ πάντα πνεύμα αντιλογίας, βρε παιδάκι μου, είσαι!!!
Όπως γεννήθηκες σε θέλουμε μπροστά στα μάτια μας...
Στις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις οι άνθρωποι δέχονται τους άλλους γι' αυτό που είναι. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν πρέπει να συμβάλλουμε με ήπιο τρόπο στην ανάπτυξη του άλλου. Ό,τι μπορεί να βελτιώσει κάποιος από όσα του κάνουν κακό, τον βοηθάμε με υπομονή και αγάπη να το κάνει. Όχι όμως να προσπαθούμε να φέρουμε κάποιον σώνει και καλά στα μέτρα τα δικά μας, γιατί δεν είμαστε σε θέση ή δεν μας βολεύει να τον δεχτούμε έτσι όπως είναι, με αποτέλεσμα να τον αποκλείουμε εντελώς από τη συντροφιά ή την κοινωνία ή να προσπαθούμε βίαια ή εναγωνίως να τον αλλάξουμε!!!
Έχει τεράστια διαφορά όλο αυτό.
Είναι ανάγκη να θυμηθούμε τι σημαίνει ανθρωπιά και να είναι τρόπος ζωής μας. Σε άλλη περίπτωση δεν θ' αλλάξει τίποτε σ' αυτόν τον κόσμο!
Σ' ευχαριστώ πολύ!!!
Αριστέα, ναι το σχόλιο είναι πολύ ιδιαίτερο και εύστοχο!