Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

When the Grey Skies turn to Blue


Όταν η μουσική αγγίζει την ψυχή, όταν μετουσιώνει τον πόνο, την ανησυχία σε γαλήνη, όνειρο και καθαρό γαλάζιο ουρανό, τότε τα λόγια περισσεύουν. 


Έχουμε αναρωτηθεί πόσες φορές μες στην ημέρα επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μένει σιωπηρός; Πόσο του δίνουμε τη δυνατότητα αυτή του τη σιωπή να τη συνοδεύει μουσική που μας ταιριάζει εκείνη τη στιγμή;


Με τους ρυθμούς που κινούμαστε σήμερα μικροί και μεγάλοι ξεχνάμε όχι μόνο τη σιωπή, όχι τη μουσική αλλά και τη σωστή αναπνοή. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας ούτε αυτό! Αν παρατηρήσουμε το σώμα μας και τη συμπεριφορά μας απέναντί του μέσα σε μία συνηθισμένη μέρα, θα διαπιστώσουμε ότι το βασανίζουμε. Μαζί του ταλαιπωρούμε και την ψυχή μας. Πώς θα γίνει ο γκρίζος ουρανός γαλάζιος μέσα μας όταν δεν δίνουμε την άδεια στον αέρα να περάσει ανεμπόδιστα στο σώμα μας και να το ηρεμήσει;



Μικρές θεραπευτικές παρεμβάσεις με μικρά καθημερινά διαλείμματα, ήρεμη αναπνοή και αγαπημένη μουσική από εμάς τους ίδιους για έναν πιο καθαρό ουρανό!
Ας είναι καλά και οι φίλοι, που στέκονται πλάι μας!


Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Η ήττα μας μέσα από τις λέξεις



Αφήσαμε τις λέξεις να δηλώσουν περήφανες τη νίκη τους.
Σταθήκαμε σε κάθε συλλαβή, σε κάθε γράμμα.
Κύλησε στο πλάι μας η έννοια,
επιτρέψαμε την οριστική ένωσή της με το χώμα.
Νόμος της βαρύτητας.

Αν δεν σταθείς εμπόδιο στην πτώση, 
έχεις χάσει την ευκαιρία.
Η φύση είναι πιο ισχυρή από σένα.
Εσύ, μόνος κι αδύναμος, παρατηρείς την ταπεινότητά σου.

Ανατρέψαμε την εμπειρία της ολοκλήρωσης.
Απαγορεύτηκε η είσοδός της πανηγυρικά, 
μετά βαϊων και κλάδων.

Οι λέξεις παντοδύναμοι κατακτητές;
Κι εμείς;
Οι μοναδικά ηττημένοι από αυτές;
Ίσως τελικά εκείνες γελούν ξεδιάντροπα 
εμπρός στην ήττα μας
από τον πόλεμο των συναισθημάτων και των εννοιών.












Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

"Περί σαλταρίσματος ο λόγος" και όχι μόνο!

Η εικόνα είναι επιλογή της φίλης Πέτρας.
Τα κείμενα που παραθέτω παρακάτω αποτελούν το κλείσιμο στην προσπάθεια να παρουσίασω εδώ τις συμμετοχές μου στα φιλικά μπλογκ, πριν αποκτήσω το δικό μου, μετά από πρόταση των αναγνωστών. Σε πρώτη φάση έγινε η ανάρτηση των ποιημάτων με παρόμοιο τρόπο, στην συνέχεια άλλων κειμένων και συνεργασιών και τώρα ακολουθούν τα δύο τελευταία κείμενα της "κονσέρβας"!
Αυτή την φορά παραθέτω το πρώτο κείμενο που έγραψα σε "ξένα χέρια" και το τελευταίο... Τα "ξένα χεράκια" είναι της Petra με τον "Πιο πιστό φίλο του σκύλου". Εξάλλου τα περισσότερα κείμενα από εκείνην έχουν φιλοξενηθεί και την ευχαριστώ θερμά! 
@ Πατώντας πάνω στους τίτλους των κειμένων θα μπορείτε να μεταφερθείτε στην ανάρτηση και να δείτε και τα σχόλια που είχαν γίνει. Συνήθως τα σχόλια έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και από το ίδιο το κείμενο!
 

ΠΕΡΙ...ΣΑΛΤΑΡΙΣΜΑΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ!... 

Απ’ ό,τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα όλοι γράφουμε, για να γλιτώσουμε το σοβαρό σαλτάρισμα!
Ποια πράγματα όμως μας οδηγούν στο σάλτο στη ζωή μας;
Πολλά μπορούν να το πετύχουν…
Από πού ν’ αρχίσω!
Δεν υπάρχει ακριβώς σειρά καθώς πολλά συμβαίνουν παράλληλα μες στην καθημερινότητά μας!
Τα γράφω, λοιπόν, όπως μου έρχονται…

Η κακή επικοινωνία με τους άλλους, όπου άλλα λες εσύ, άλλα φέρει πίσω ο άλλος, δηλαδή, «Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα». Πρωτότυπο για τη σύγχρονη εποχή!
Τι σε γλιτώνει;
Το «Αγρόν αγόραζε» ή ένα σφύριγμα, αλλιώς σαλτάρεις!

Επόμενο!
Η προδοσία απ’ όπου κι αν προέρχεται!!
Για να μη χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο από το σαλτάρισμα, παίρνεις το μάθημα και την επόμενη φορά χρησιμοποιείς το κόσκινο που έχει βγει σε αχρηστία, όπου εκεί διαχωρίζονται τα πίτουρα από το αλεύρι!!

Άλλο!
Η αιχμαλωσία από όποιους κι αν ασκείται, ισχυρούς με αξιώματα και μη!!!
Εκεί κι αν σαλτάρεις!
Τι κάνεις;
Αρχικά τον δούλο, έπειτα «τουμπεκί ψιλοκομμένο» και στο τέλος τραγουδάς το τραγούδι του Πινόκιο από την ταινία του Disney «Δε με κρατούν πια τα σκοινιά… ελεύθερος θα είμαι πια»!!!
Άμα το τραγουδήσεις, θα το πιστέψεις και θα γίνει πράξη…

Σοβαρό!
Ο έρωτας σε όλες του τις διαστάσεις, μορφές, παραλλαγές, επεκτάσεις, προεκτάσεις (Καλά πήρα φόρα!! Ό,τι να ‘ναι!).
Ο έρωτας σε όλο του το μεγαλείο, τέλος πάντων!!!!
Πώς τα καταφέρνεις;
Τραγουδάς το «Έρωτά μου αγιάτρευτε…» και έχεις δύο επιλογές ή τον ζεις απόλυτα, οπότε απολαμβάνεις το κάποιας χρονικής διάρκειας σαλτάρισμα και ησυχάζεις, ή το σκας (ηθελημένα ή αθέλητα), όπου εκεί σε συνεφέρνει το μελαγχολικό τραγούδι της γειτόνισσας, καθώς το ακούς από τη βεράντα του σπιτιού σου, ξέροντας πως εκείνη υποφέρει, αφού παλεύει για τη ζωή του παιδιού της από τότε που το γέννησε !!!!
Μελαγχολία και χαρά είναι ζευγάρι στη ζωή!


Θανατηφόρο!
Ο θάνατος, φυσικά, και πιο ειδικά η απώλεια του άλλου, όχι ο δικός σου!!!!!
Τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια του ανθρώπου…
Κανείς δεν εγγυάται ότι θα γλιτώσεις από το σαλτάρισμα. Εκεί τα βλέπεις όλα!
Τι μπορεί να σε σώσει;
Η συντροφιά του φίλου που στέκεται δίπλα σου σιωπηλός!!!!!
Τα παιδιά εντός και εκτός τάξης!!!!!
Ο σύντροφος ή άλλος που τρέχει για όλη τη «βρομοδουλειά» των πρακτικών θεμάτων και ο καλός του λόγος!!!!!
Η πίστη στη ζωή. Για να υπάρχεις, έχεις υποχρέωση να συνεχίσεις χωρίς περιστροφές και μουρμούρες.
«Σκας και κολυμπάς»!!!!!
Και δεν ξεχνάς πως έχεις πολλές δουλειές να κάνεις, δεν προλαβαίνεις, τόσες που η ημέρα θα ήταν καλό να είχε 48 ώρες κι όχι 24!!!!!
Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλα πολλά, πάρα πολλά, που μπορεί να μας σαλτάρουν …
Συμπληρώστε!
Εσάς τι σας σαλτάρει;






Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά (;) ...

Αν με ρωτούσε κάποιος αυτή την εποχή πώς αισθάνομαι, θα του απαντούσα άμεσα και χωρίς περιστροφές ότι κουράστηκα!
Κουράστηκα να χαρίζω το χαμόγελο και την αισιοδοξία στους γύρω μου μέσα σε όλη αυτή την σκοτεινιά. Κουράστηκα να σπαταλώ φαιά ουσία, για να γυρίσω τον τροχό στα μυαλά κάποιων που με περιβάλλουν, να τους μεταδίδω ίχνη ελπίδας σ’ ένα δύσβατο, μοναχικό μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που μπορεί να μετατραπεί σε λεωφόρο, αρκεί αυτά τα ίχνη να γίνουν βήματα που θ’ ακουστούν.
Κουράστηκα να κατανοώ, να δείχνω ενσυναίσθηση σ’ εκείνους που διστάζουν, απογοητεύονται, φοβούνται, εγκαταλείπουν  κάθε προσπάθεια αντίστασης και αντίδρασης.
 Κουράστηκα να θυμώνω με όσους συμβιώνουν «καθέτως» και «οριζοντίως» σε τούτον τον τόπο μ’ εμένα, διότι αδιαφορούν για όλους κι επικεντρώνονται μόνο στο «Εγώ» τους. Ένα τεράστιο «Εγώ», που για εκείνους που βρίσκονται «καθέτως» ψηλότερα, εξωτερικεύεται χαιρέκακα με την κατάχρηση της εξουσίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των άλλων, την καταλήστευση των κεκτημένων πολλών χρόνων, την καταστολή κάθε αντίδρασης μέσα από το παγερό πρόσωπο  της βίας. Όσο για εκείνους που βιώνουν όλα αυτά «οριζοντίως» μαζί μου και τα αποδέχονται ως φυσικά ή ως αναγκαίο κακό, πιστεύω ότι το τεράστιο «Εγώ» τους ικανοποιείται με το να είναι με το μέρος των «δυνατών», λόγω οικτρής ανασφάλειας, ή επειδή η τσέπη τους παραμένει γεμάτη με αυτή τους την επιλογή, πουλώντας έτσι κάθε τι ιερό και όσιο σ’ αυτή την χώρα.
Κουράστηκα ν’ αηδιάζω με όλους όσους «ταξιδεύουν» σ’ άλλη γη και σ’ άλλα μέρη, όσους είναι χαμένοι αλλού και δεν έχουν αντιληφθεί τι διαδραματίζεται γύρω τους – ξέχασα, αυτοί είναι και θα είναι οι πιο ευτυχείς, πάντα σε βάρος όλων των υπολοίπων!
Κουράστηκα να νοιάζομαι…
Κοιτώντας όμως τα βλέμματα των παιδιών αισθάνομαι να με κολλάνε στον τοίχο, σαν να μου λένε: «Δεν έχεις το δικαίωμα να αισθάνεσαι κουρασμένη, όταν δεν έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό γι’ αυτό που έχεις υποχρέωση ως ενήλικος πολίτης»!
Αυτά τα βλέμματα, που ακόμα δεν έχουν γνωρίσει όλη την αγριάδα του κόσμου ετούτου, έχουν απόλυτο δίκιο. Η εποχή μας την κούραση δεν την χωρά! Οτιδήποτε ειπωθεί διαφορετικό είναι φτηνή δικαιολογία και δηλώνει άφθαστη υποκρισία.
Ποιος μου είπε ότι έχω ελαφρυντικά ομολογώντας την κούραση που με καταβάλλει και μένοντας επί της ουσίας άπραγη; Ποιος μου είπε ότι με τις υποτυπώδεις προσπάθειές μου, προσφορές από «ψίχουλα», συμβάλλω δραστικά στο να σωθεί η κατάσταση; Ποιος μου είπε τελικά ότι ζητώντας συγνώμη από τη γενιά που έρχεται, έχω ξεμπερδέψει και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη περιμένοντας από εκείνα να δράσουν, προκειμένου να καθαρίσει η «χαβούζα» που τους σέρβιρα;
Είναι χρέος μου ν’ αφήσω τις «σάπιες» δικαιολογίες (όπως έλεγε χαρακτηριστικά κι εύστοχα ένα πολύ αγαπημένο μου λαϊκό πρόσωπο), τα ψευδοδιλήμματα και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων ως υπεύθυνος άνθρωπος. Να μην ντρέπομαι για μένα, να μην ντρέπονται εξίσου το παιδί μου και οι μαθητές μου για το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Διατυπώνω τις σκέψεις μου σε πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί θεωρώ ότι εκεί πρέπει να έρθει πρώτα ο καθένας από μας. Να έρθει σ’ αυτό το «Εγώ» μέσα από την χρήσιμη διάστασή του, της αυτοκριτικής, της αφύπνισης και της αυτοδιάθεσης. Έπειτα να περάσει στο «Εμείς», με σκοπό αφενός να προσφέρει στον εαυτό του την αξιοπρέπεια κι αφετέρου να παραδώσει στο παιδί του, στη γενιά που ξεκινά τώρα και ακολούθως στα παιδιά που δεν ξέρουμε αν θα τους δοθεί η ευκαιρία να γεννηθούν, ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.
Όλο το παραπάνω εκφράζει μια βασανιστική, προσωπική ανησυχία (σίγουρα και πολλών άλλων) και μία έκκληση σε δράση πριν χαθεί κάθε ελπίδα!


 Ευχαριστώ για την υπομονή σας!

 


Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Χωρίς λόγια και πάλι...


Το Café σερβίρει μόνο μουσική, λόγω ελλείψεως προσωπικού. Τα παιδιά που στηρίζουν το μαγαζί πήραν άδεια και θα βρίσκονται εκτός έδρας! Τα ποτά δικά σας και χαλαρώνετε στους ρυθμούς του Nat "King" Cole, αν φυσικά σας αρέσει. Σε άλλη περίπτωση η μουσική από εδώ δεν σας λείπει, μια και όλες οι αναρτήσεις έχουν ποικιλία από μουσικά κομμάτια!






Ακολουθούν φωτογραφίες που συνοδεύουν τα μουσικά κομμάτια της εποχής (1950). Δεν πρόκειται για κάποια συγκεκριμένη συλλογή, απλά τυχαία επιλογή εικόνων του κόσμου (εντός κι εκτός Ελλάδας) εκείνης της περιόδου. Στάθηκα σε όσες μου τράβηξαν την προσοχή. Ένας κόσμος διαφορετικός!












































Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Διαφορετικός ως άνθρωπος ή ίδιος σαν τα "τέρατα ανθρωπιάς";


Όταν γεννιόσουν δεν ήξερες, αλλά ούτε μπορούσες να ρωτήσεις, αν θα ενοχλούσαν μέχρι θανάτου το φύλο σου, το όποιο σωματικό ή πνευματικό έλλειμμα έχεις, το χρώμα σου, η σεξουαλικότητα, η εθνικότητά σου, η εμφάνισή σου, οι αντιλήψεις σου, οι ιδέες σου και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου. Πώς τόλμησες να είσαι διαφορετικός; Δεν σκέφτηκες ότι θα ταράξεις τον κόσμο με το να έχεις την ατυχία να μην είσαι ίδιος με όλα τα "τέρατα ανθρωπιάς" που θα σε περιβάλλουν μόλις αντικρίσεις το φως της υπέροχης Γης μας; Στα μαθήματα "ανώδυνου τοκετού" παρέλειψε η μητέρα σου να σου κάνει ασκήσεις υποκρισίας, τόσο αυτής που θα υποδυθείς όσο κι εκείνης που θα δεχθείς. Δεν πρόκειται να περάσεις καμιά εξέταση ποτέ, αν δεν έχεις εμπεδώσει καλά αυτές τις ασκήσεις. Έρχεσαι σ' έναν κόσμο - βασίλειο υποκρισίας, όπου ο άνθρωπος που είναι "διαφορετικός" ή "αδύναμος" αντιμετωπίζεται στο τέλος ως αντικείμενο τιμωρίας.

Για να καταλάβεις είναι ένας κόσμος που μιλά για πολυπολιτισμικές, σύγχρονες, δημοκρατικές, ανεκτικές κοινωνίες, όπου ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, οι διακρίσεις έχουν περάσει σε συνταγματικές διατάξεις, νομοθεσίες και σε διοικητικές ρυθμίσεις. Τι Χάρτες δικαιωμάτων του ανθρώπου έχουν συνταχθεί, τι διεθνείς συμβάσεις έχουν υπογραφεί, τι προβολή θα δεις να γίνεται για τα θέματα της διαφορετικότητας και του ρατσισμού γύρω σου, δεν λέγεται. Α, και στο σχολείο που θα πας, εκεί να δεις προγράμματα με τεράστια ποικιλία δράσεων, στα οποία θα συμμετέχεις και δεν θα βαρεθείς, όμως μην παρεξηγηθείς, αν εντός κι εκτός τάξης σε προσβάλλουν συνεχώς ή σε θεωρούν σκουπίδι. Μην δίνεις σημασία, είναι γιατί σε βλέπουν κατώτερο, οπότε υποκρίσου ότι όλα είναι εντάξει. Μην αγχώνεσαι και όλα θα πάνε καλά, αφού πλέον το βασίλειο της υποκρισίας - κόσμος έχει εκσυγχρονιστεί τόσο, ώστε οι ρατσιστές δηλώνουν υπερασπιστές της διαφορετικότητας. Να είσαι προετοιμασμένος, καθώς θα τους συναντήσεις στο σχολείο, στη γειτονιά, στην εργασία σου αργότερα, στις συντροφιές σου, στο ίδιο σου το σπίτι..., στην χώρα σου από όσους έχουν εξουσία και δύναμη στα χέρια τους, θα δεις ολόκληρα έθνη ή επίσημα κράτη να δέχονται δημόσια ρατσιστικές επιθέσεις και την απόλυτη εκμετάλλευση από άλλα πιο δυνατά. Θα σου πω κάποια παραδείγματα, για να καταλάβεις κι έπειτα θα σου εξηγήσω, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, ενώ έχει εκσυγχρονιστεί ο κόσμος μας.


Θα δεις να σε περιγελούν κάθε μέρα, αν κατά λάθος έχεις παραπάνω βάρος ή λιγότερο ύψος, αν έχεις στραβά δόντια ή μεγάλα αυτιά, αν φοράς ρούχα που δεν είναι in. Θα σε στριμώχνουν στη γωνία απειλώντας σε με μια ζωή κόλαση αν δεν αλλάξεις αθλητική ομάδα ή θα σε αποφεύγουν γιατί σκέφτεσαι αλλιώτικα, θα σε βασανίζουν αν είσαι ντροπαλός/η, θα σε ρεζιλεύουν στον παγκόσμιο ιστό, αν τύχει και σε ζηλέψουν οι ομόφυλές σου ή δεν κάνεις το χατίρι του άλλου φύλου. Θα σε εκμεταλλεύονται στην εργασία σου καταπατώντας τις εργασιακές συμβάσεις και τη νομοθεσία κι αν είσαι μετανάστης θα σε ξεζουμίσουν, θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα θέλουν να τους αδειάσεις τη γωνιά - θα είσαι ο υπαίτιος για όλα τα κακά. Αν πάλι είσαι φτωχός, είσαι καταδικασμένος από όλους τους άλλους, μια και κανείς δεν ενδιαφέρεται για σένα παρά μόνο να μείνεις εκεί που είσαι σιωπηρά και να μην τους ενοχλείς. Φυσικά αν τύχει κι έχεις φράγκα, τότε όλοι τυφλώνονται μπροστά σε όλα όσα  τούς εξαγριώνουν πάνω σου... Έτσι είναι, το χρήμα παραμένει ιερό και προσπερνά τα πάντα με την ταχύτητα του φωτός!

Δεν συζητώ αν η σεξουαλικότητά σου εκφραστεί με τρόπους πέρα των συνηθισμένων συνδυασμών, τι έχει να γίνει. Εσύ μην τρομάξεις πάντως, αν σε ξυλοφορτώσουν, σε κακοποιήσουν μέχρι θανάτου, γιατί ο θάνατος θα λυτρώσει εσένα αλλά κι εκείνους από την παρουσία σου. Αν το χρωματάκι σου είναι λίγο διαφορετικό, τούς τρομάζει, οπότε πάρε κι εσύ τα μέτρα σου, βρε παιδάκι μου! Ξέρεις πόσα φτιασιδώματα μπορείς να κάνεις πια; Εδώ μεγαλώνουν στήθη, μικραίνουν και στρογγυλεύουν πισινούς, αλλάζουν μύτες κι αυτιά, τσιτώνουν ό,τι θέλεις (για να μην διαφέρουν)... ένα χρωματάκι δεν μπορείς ν' αλλάξεις! Αν τώρα βρεθείς πρόσφυγας να πλέεις σε πελάγη (όχι ευτυχίας), μην ανησυχείς, θα βουλιάξεις με παρέα κι όχι μόνος σου στον ωραιότατο βυθό και θα αποκτήσεις διασημότητα στα ΜΜΕ...

Νομίζω σου έδωσα αρκετά παραδείγματα και πήρες μια μικρή ιδέα τι μπορεί να συναντήσεις ως "ξένος" που προκαλεί φόβο ή ικανοποίηση λόγω της "κατωτερότητάς" σου σε κάποιους! Το σημαντικό είναι να γνωρίζεις, για να μην σου φαίνεται παράξενη η συμπεριφορά όλων αυτών απέναντί σου, τον λόγο που, ενώ είναι σύγχρονοι "νοικοκυραίοι" με υπογεγραμμένες χαρτούρες, τσιτάτα κλπ,  δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη όσα διατυμπανίζουν με περηφάνια. Θα στο πω απλά. Είναι όπως οι μαθητές που έχουν μάθει την θεωρία απ' έξω κι ανακατωτά, αλλά δεν προπονήθηκαν ποτέ στην πράξη. Αυτό απαιτεί πολλή δουλειά και χρόνος δεν υπάρχει, μια και ο χρόνος είναι χρήμα!


Εσύ τώρα αν όλο αυτό το αποδέχεσαι, παραμένεις σε τούτο το βασίλειο κι ακολουθείς πιστά και τυφλά τους κανόνες του με όλες τις συνέπειες που έχει η τήρησή τους. Αν όμως δεν το αποδέχεσαι κι επιθυμείς ένα άλλο βασίλειο ειλικρίνειας, ανθρωπιάς, ισοτιμίας, να ξέρεις ότι είναι αναγκαίο να εντάξεις στην ζωή σου την ανεκτικότητα, δηλαδή τον σεβασμό, την αποδοχή και την εκτίμηση του πλούτου και της ποικιλίας των πολιτισμών του κόσμου μας, αλλά και τους διαφορετικούς τρόπους που εκφράζουμε την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Αυτό δεν έρχεται ουρανοκατέβατα ούτε προωθείται μέσα από χαρτιά με σφραγίδες, αλλά επιτυγχάνεται από πολύ νωρίς με τη γνώση, το ανοιχτό πνεύμα, την επικοινωνία, την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και των πεποιθήσεων. Απαίτησέ τα από τη μαμά και τον μπαμπά, τον δάσκαλο και τη δασκάλα. Αφού προσπαθήσεις να γνωρίσεις όσο καλύτερα μπορείς τον εαυτό σου και τον αγαπήσεις, δώσε αγάπη στους  άλλους και μην ξεχνάς να διεκδικείς με πίστη τα δικαιώματά σου ως άνθρωπος, δίχως να καταπατάς των άλλων ή να προβάλλεις την όποια "αδυναμία" σου προς όφελός σου, εκμεταλλευόμενος την ανεκτικότητα των διπλανών σου!

Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου: "Βλέπεις κάποιον ίδιο με κάποιον άλλο;".




Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Ύδωρ, ανήρ και όρος...;


Αρκετές μέρες αρνούμαι πεισματικά να γράψω κάτι για τις πολιτικές εξελίξεις ή να σχολιάσω τα πολιτικά δρώμενα. Εξάλλου, το κάνω σε φίλους που επισκέπτομαι. Από τη μία θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για όσα συμβαίνουν, αλλά από την άλλη, πέρα του ότι το κάνουν οι περισσότεροι γύρω μου, οπότε καλυπτόμαστε πολλοί μέσα από αυτό, αισθάνομαι μια έντονη ανησυχία, την οποία προσπαθώ να μειώσω μέσα από αναρτήσεις ήπιες κι εντελώς διαφορετικού περιεχομένου. Κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω για κάποιο διάστημα εκτός απροόπτου! Αν και το θέμα σ' αυτή την ανάρτηση δεν είναι άσχετο τελείως με τα πολιτικά δρώμενα, μια και η κοινωνία και η πολιτική ανδροκρατείται σε μεγάλο βαθμό ακόμα και στην εποχή μας κι ας μην μας αρέσει να το παραδεχόμαστε!

Ακολουθεί λοιπόν σήμερα μια μικρή αναφορά στους άνδρες, για να παραμείνει ο ζυγός σε ισορροπία, όπως μου αρέσει να υπάρχει ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα και ανάμεσα στους ανθρώπους γενικά. 


Ο τίτλος "Ύδωρ, ανήρ και όρος...;" ειπώθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση αυθόρμητα ως απάντηση στην φίλη Πέτρα, όταν με ρώτησε αν κατά το "Πυρ, γυνή και θάλασσα..." (Μένανδρος 4ος αι. π.Χ. "Θάλασσα και πυρ και γυνή τρίτον κακόν") υπάρχει κάτι αντίστοιχο για τον άνδρα. Αστειευόμενη τής έδωσα αυτή την φράση άμεσα και χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία, η οποία όμως για μένα έχει κάποια λογική. Ο άνδρας σαν το νερό είναι πολύτιμος, απόλυτα αναγκαίος και πηγή ζωής, μην του επιτρέψεις όμως να σε παρασύρει στον βυθό και να σε πνίξει. Με το όρος μοιάζει αυτό το αμετακίνητο, επίμονο, δυναμικό, επιβλητικό που έχει ο άνδρας, που όπως το βουνό θέλει τρόπο και αντοχή να το ανεβείς! Αυτό το αμετακίνητο και ακλόνητο του άνδρα πολλές φορές είναι που οδηγεί σε μεγάλη επιτυχία πολύπλοκους στόχους και σχέδια που απαιτούν απόλυτη συγκέντρωση και εξέταση με λεπτομέρειες. Αρκεί ο στόχος να είναι ένας την φορά! Κύριο χαρακτηριστικό των ανδρών (πάντα αναφερόμενη στην πλειοψηφία και όχι σε όλους, το ίδιο ισχύει και για τις αναφορές στις γυναίκες) που όμως μαζί με τον εγωισμό έχει και την αρνητική του όψη, καθώς είναι και αυτό που έχει προκαλέσει πολέμους και βαρβαρότητες!
Για να μην μείνουν αδικημένοι οι άντρες, λοιπόν, σκέφτηκα να παραθέσω ρήσεις που έχουν ειπωθεί για εκείνους, χωρίς να σχολιάσω. Αυτή την φορά το αφήνω σε όποιον αναγνώστη θα ήθελε να  το κάνει. 

Μόνο οι πιο σοφοί και οι πιο χαζοί άνδρες δεν αλλάζουν ποτέ.”  Κομφούκιος


Το απόλυτο είδος μέτρησης ενός άνδρα δεν είναι το που στέκεται σε στιγμές άνεσης και ευκολίας, αλλά το που στέκεται σε περιόδους πρόκλησης και αντιπαράθεσης.”  Dr. Martin Luther King Jr.


Ο άνδρας πρέπει να είναι πειθαρχημένος, γιατί είναι από την φύση του πρωτόγονος και άγριος”  
Immanuel Kant


Οι αντιξοότητες κάνουν τους άνδρες και η ευημερία τα τέρατα.”  Victor Hugo


Οι νεαροί άνδρες θέλουν να είναι πιστοί και δεν είναι. Οι μεγαλύτεροι άνδρες θέλουν να είναι άπιστοι και δεν μπορούν.”   Oscar Wilde


"Το να κερδίσεις έναν άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα."   Simone De Beauvoir


"Ένας άντρας έχει πάντα δύο χαρακτήρες: τον δικό του και αυτόν που του δίνει η γυναίκα του."   Albert Camus



Κάποια από τα παραπάνω αντίστοιχα θα ταίριαζαν και στη γυναίκα, όπως και κάποιες από τις ρήσεις που είχα παραθέσει στην ανάρτηση για εκείνη θα ταίριαζαν στον άνθρωπο ως πλάσμα της γης. Κάποια χαρακτηριστικά του άνδρα έχουν προέλθει από την φύση όπως η τολμηρότητα, η πειθαρχία, το ατίθασο, η επιμονή, το άγριο, διότι ήταν όσα είχε ανάγκη για να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του ή η φυλή του. Η μεγάλη διαφορά ξεκινούσε από την ιδιαίτερη σωματική κατασκευή του σε σχέση με τη γυναικεία και το ότι η γυναίκα πέρα από την πιο εύθραστη σωματική της κατασκευή είχε βασικό της μέλημα την τεκνοποίηση και την φροντίδα των παιδιών. Δεν θα περάσω σε αναλύσεις πάνω στη διακριτότητα των φύλων, διότι τη θεωρώ δεδομένη, αφού γι' αυτή είναι υπεύθυνη η φύση και μας έχει αποδείξει στο πέρασμα των αιώνων ότι για πολλά έχει τεράστια σοφία και ο άνθρωπος τελικά ίσως δεν την φτάσει ποτέ. Εκείνη θα τον προσπεράσει και θα τον διώξει από πάνω της. 
Δεν έχει νόημα για μένα να κάνω συγκρίσεις ποιος είναι καλύτερος, μια και είναι σαν να συγκρίνω δύο ανθρώπους για το ποιος είναι καλύτερος. Σε τι; Ο ένας μπορεί να τα καταφέρνει πολύ καλά σε κάτι που ο άλλος μπορεί να μην αποδίδει  τίποτε και το αντίθετο. Το σημαντικό είναι να διακρίνουμε τα θετικά στοιχεία και τις ιδιαίτερες ικανότητες του καθενός, με στόχο να γίνεται ευκολότερη, αποτελεσματικότερη και ομαλότερη η συνύπαρξη δύο ανθρώπων. Οι ρόλοι και οι ταυτότητες κλισέ είναι φυλακές για όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαχειριστούν τον άνθρωπο με δικαιοσύνη.
Ο άνδρας και η γυναίκα όταν συνεργάζονται αληθινά, αξιοποιούν τα δυνατά τους σημεία και κάνουν θαύματα. Γι' αυτή την ισορροπία πλάστηκαν από την φύση. Αρκεί να υπάρχει σεβασμός και αγάπη και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία ούτε και μετρά. Πόσο δύσκολο είναι όμως αυτό για τους περισσότερους;



Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Πυρ, γυνή και θάλασσα...;


Μια θάλασσα πλατιά, μαγική, πλανεύτρα είναι η γυναίκα. Όπως είπε ο Μπέρναρντ Σο «Η γυναίκα μοιάζει με τη θάλασσα. Σε παρασέρνει με τα θέλγητρά της, για να σε βάλει σε φουρτούνες». Είναι πράγματι έτσι; Και αν ναι, σε ποιο βαθμό;

«Αχ, αυτές οι γυναίκες!» μονολογούν συχνά οι άντρες άλλοτε με αγανάκτηση άλλοτε με συγκατάβαση και κάποτε με απελπισία. Ποια από όλες εμάς – «…το δεύτερο σφάλμα του Θεού» κατά τον Νίτσε – δεν το έχει ακούσει έστω και μια φορά αυτό και κάμποσα άλλα; Μια τέτοια φράση που ειπώθηκε σε μια φιλική συντροφιά πρόσφατα μ’ έβαλε στον πειρασμό να γράψω λίγα λόγια γι’ αυτό το … παράξενο είδος! Αποφάσισα να το κάνω μ’ έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο, αφήνοντας να μας καταθέσουν ό,τι έχουν πει για τη γυναίκα κάποια φωτεινά ανδρικά μυαλά! Και στη συνέχεια με… τον «θηλυκό» μου νου θα τους σχολιάσω.

Ξεκινώ με όσα στραβά κι ανάποδα έχουν διακρίνει ή ήθελαν να πιστεύουν, γιατί μπορεί και να τους βόλευε!



«Πώς να είναι μία γυναίκα ευτυχισμένη, όταν ο άντρας επιμένει να της φέρεται σαν να ήταν ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος;»
                                                                                                                                             Όσκαρ Ουάιλντ

Πώς ορίζετε, κύριε Όσκαρ μας, το φυσιολογικό; Με τα μέτρα τα δικά σας, τα ανδρικά, η γυναικεία ψυχοσύνθεση είναι πολύπλοκη και άπιαστη. Για εσάς το ένα κι ένα κάνουν δύο, ενώ για εκείνη αθροίζονται σε κάτι παραπάνω… Ο συναισθηματικός της κόσμος πλούσιος, το ένστικτο και η διαίσθηση ισχυρά, η δοτικότητά της ασύγκριτη, το πάθος της χειμαρρώδες, τα λόγια της χάδι τρυφερό αλλά κι αδίστακτη σφαλιάρα!



«Δεν υπάρχει ούτε φρούριο, ούτε χρήματα, ούτε και τίποτε άλλο που να φυλάγεται τόσο δύσκολα όσο η γυναίκα.»
                                                                                      Ευριπίδης

Σοφέ μας κ. Ευριπίδη, γιατί άραγε φυλάγεται τόσο δύσκολα; Μα φυσικά δεν θ’ ανησυχούσε κανείς για την φύλαξή της, αν δεν ήταν τόσο πολύτιμη… Ακόμα ένα ερώτημα, φίλτατέ μας, που γνωρίζω πολύ καλά πως δεν θα μας το απαντήσετε. Μήπως αποτελεί μέρος της ιδιοκτησίας σας, όπως η οικία σας, τα κτήματά σας, τα ενδύματα και όλα τα χρυσαφικά σας; Πόσα εγκλήματα και βιαιοπραγίες έχουν διαπραχθεί, προκειμένου να έχετε εσείς και οι όμοιοί σας τον έλεγχο επάνω της;


«Οι γυναίκες μόνο όταν φθάσουν στο φθινόπωρο της ζωής τους γνωρίζουν πώς να κάνουν τους άντρες ευτυχισμένους.»
Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

Φυσικό δεν είναι αυτό, μεσιέ Ονορέ; Μήπως θα έπρεπε από κούνιας να το γνωρίζουν, με την πάνα ακόμα αγκαλιά; Όπως είπε και η μεταγενέστερή σας, Simone De Beauvoir (πού να την ξέρετε), «Γυναίκα δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι γυναίκα.». Αλήθεια, μεσιέ μας, οι άντρες μαζί με την κουδουνίστρα και την πιπίλα συντροφιά μπορούν να κάνουν τη γυναίκα ευτυχισμένη (Βρε, μήπως μου διαφεύγει κάτι επί του θέματος); Α, βέβαια, εκτός κι αν είναι μάνα…



«Οι γυναίκες δεν ακούνε ποτέ όταν μιλάνε, παρά μόνο όταν απ’ τη συζήτηση έχουν προσωπικό ενδιαφέρον».

Αλέξανδρος Δουμάς

Α, κ. Αλέξανδρέ μας, εδώ θα τα χαλάσουμε! Οι γυναίκες δεν είναι ότι δεν ακούνε, επειδή δεν έχουν προσωπικό ενδιαφέρον, αλλά, να, έχουν τόσα να πουν και δεν προφταίνουν να τ’ ακούσουν και… όλα! Δεν μας είπατε όμως, εσείς οι άντρες, γιατί συχνά δεν μας απαντάτε, όταν σας ρωτάμε; Καλέ, μάλλον δεν θα έχει προσωπικό ενδιαφέρον η ερώτηση για εσάς…



«Οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε μια ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε».
Σαρλ Μορίς Ντε Ταλεϊράν

Αφήνουμε τις ευκαιρίες να χαθούν κ. Σαρλ μας; Δεν τις αφήνουμε! Άδικο έχουν οι γυναίκες;



«Το μεγαλύτερο μαρτύριο για τη γυναίκα είναι να κρατήσει μυστικό».
Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Α, όλα κι όλα, σεβαστέ μας κ. Σαίξπηρ. Σας αγαπάμε, σας εκτιμάμε, όμως εμείς μυστικά δεν κρατάμε! Για ποιες μας περάσατε…; Μην είστε τόσο σίγουρος ότι είναι το μεγαλύτερο μαρτύριό της αυτό. Μακάρι να ήταν! Είστε όμως τόσο αθώος, οπότε σας συγχωρούνται όλα!



«Η γυναίκα από το πρώτο της χαμόγελο σαν νήπιο, ως τότε που βγάζει τις πρώτες άσπρες της τρίχες, πλάστηκε αλίμονο για τον έρωτα».


Βίκτωρ Ουγκώ

Αλίμονο, κ. Ουγκώ μας! Αλίμονο!




«Ο πραγματικός άντρας χρειάζεται δύο πράγματα: κίνδυνο και παιχνίδι. Γι’ αυτό τον λόγο χρειάζεται τη γυναίκα, σαν το πιο επικίνδυνο παιχνίδι».
Φρειδερίκο Νίτσε

Ας προσέχατε, κ. Νίτσε μας! Δική σας η επιθυμία και η επιλογή! Και για να μην σας αδικώ, ευτυχώς που υπάρχουν πραγματικοί άνδρες!



«Στο σπίτι μου είμαι το αφεντικό, η γυναίκα μου απλά είναι αυτή που παίρνει τις αποφάσεις!»
Γούντυ Άλλεν

Πες τα, καλέ μου άνθρωπε! Αυτά είναι!




Μετά το παραπάνω "Eurogroup", που μόλις έλαβε τέλος, θα έλεγα, κυρίες μου, πως σ’ ένα πράγμα έχουν σχεδόν δίκιο οι άντρες, ότι για όλα (πολλά) φταίμε εμείς οι γυναίκες!

Εμείς επιτρέπουμε να μας χρησιμοποιούν ως γλάστρες, ως μαϊντανούς, ως αντικείμενα προς πώληση και όλα για τη ρημάδα τη ματαιοδοξία και την φιλαρέσκεια που μας κυβερνά και ορίζει αποφάσεις, στάσεις και δράσεις. Για τα υπόλοιπα φταίνε εκείνοι που εξαρτούν την αυταξία τους μέσα από τον έλεγχο και την χειραγώγηση άλλων πλασμάτων!

Αυτό βέβαια δεν δίνει άλλοθι σε όσες καβαλάνε το καλάμι, εεεε…, το άλογο σαν την Ζαν ντ’ Αρκ και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν χρειάζεται να μας φοβούνται ή να υποχωρούν στην θέα μας. Εμείς με θηλυκότητα κι εκείνοι με ανδρισμό. Έτσι, πλάι-πλάι!



@ Δίνω πάσα σε όποιον θα ήθελε να ορίσει την θηλυκότητα και τον ανδρισμό!

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Δείτε στην πασαρέλα τις πέντε εποχές του χρόνου!

http://www.bizart.gr/ell/artist/34/1/Gerodimou_Varvara

Τέρμα τα παραπονάκια της προηγούμενης ανάρτησης. Δεν το συνηθίζω να γκρινιάζω, όμως άνθρωποι είμαστε, αδυναμίες έχουμε, ακόμα κι αυτοί που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε σούπερ ήρωες. Εξάλλου, τέτοιοι ήρωες δεν υπάρχουν. Όταν κοιτάς τον πόνο και την δυστυχία γύρω σου, τα δικά σου γίνονται μικρά, πολύ μικρά! Όχι μόνο την Άνοιξη φέρνουμε μόνοι μας, όταν το αποφασίσουμε αλλά και όλες τις εποχές! Κάτι πιο χαρούμενο και δημιουργικό λοιπόν ακολουθεί κι ας είναι επανάληψη για πολλούς!

Μια από τις τελευταίες αναδημοσιεύσεις παλαιότερων συμμετοχών μου σε διαδικτυακά δρώμενα είναι η σημερινή, μετά από παρότρυνση της φίλης Πέτρας! Είχε δίκιο που μου το πρότεινε, γιατί ήταν μια ανάρτηση που δεν την είχα χαρεί καθόλου, εξαιτίας των  δύσκολων οικογενειακών στιγμών της περιόδου εκείνης. Είχα δώσει το κείμενό μου και δεν ασχολήθηκα έπειτα με την ανάρτηση.
Πρόκειται για μια ομαδική προσπάθεια από πέντε γυναίκες, που ξεκίνησε έπειτα από πρόταση της Πέτρας τον περσινό Γενάρη!!! Οι 4 "άστεγες καταληψίες": Γλαύκη, Σοφία, Άννα, Κλαυδία και η οικοδέσποινα Πέτρα γράψαμε από ένα Ολιγόλεκτο για κάθε εποχή!
Μια καλή ευκαιρία, λοιπόν, να τα θυμηθούμε και να το διασκεδάσουμε λίγο! Μια ανάρτηση όχι αυστηρά προορισμένη για γυναίκες... Είπαμε πασαρέλα λέει ο τίτλος... αλλά των εποχών!

@ Οι εικόνες με τα φορέματα της πασαρέλας είναι επιλογή της Πέτρας, εκτός από την πρώτη με τις τέσσερις εποχές, που είναι δική μου, όπως και τα μουσικά κομμάτια, τα οποία επιλέχθηκαν, για να πλαισιώσουν χιουμοριστικά τα κείμενα και τις εικόνες!




Χειμώνας~Γλαύκη: Χειμωνιάτικες στιγμές σιωπηρής προσμονής και γκρίζας υποβόσκουσας εκρηκτικότητας. Η φύση αναπαύεται υπομένοντας με στωικότητα και βαθιά περισυλλογή, τα μουντά χαμόγελα, τα συννεφιασμένα πρόσωπα, το χαλασμό και την αντάρα! Ελπιδοφόρα συντροφιά της οι ζεστές ανάσες των ανθρώπων.. Οι δοκιμασίες θα της παραδώσουν το στεφάνι της νίκης, μιας και έχει στην αγκαλιά της τη σοφία αιώνων. Προσμένει…






Άνοιξη~Σοφία: Μετά την καταχνιά και τη νάρκη του χειμώνα, η άνοιξη είναι εποχή αναγέννησης και προσμονής για το καλύτερο που έρχεται! Μια ανεξήγητη αισιοδοξία σε συνεπαίρνει. Από τα πρώτα φύλλα που πετάγονται στα δέντρα, από τις πρώτες ηλιόλουστες ζεστές μέρες, από τη μυρωδιά της πασχαλιάς, από το κόκκινο της παπαρούνας! Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο φωτισμένες εποχές στην ιστορία του ανθρώπου χαρακτηρίζονται ως "άνοιξη". Και είναι κι η εποχή της πρώτης νεότητας, όταν όλος ο κόσμος βρίσκεται στα πόδια σου, όταν το παιχνίδι της ζωής είναι μπροστά σου και περιμένει να το ανακαλύψεις! Άνοιξη να 'ταν η ζωή μας!









Καλοκαίρι~Άννα: Το Καλοκαίρι είναι η εποχή που συνδέει την ανοιξιάτικη ανεμελιά της πρώτης νιότης, με τους καρπούς της ωριμότητας και την αναπότρεπτη επίγνωση της φθοράς του Φθινοπώρου. Γι αυτό, η θερινή φύση επιδίδεται σε μια σπάταλη έκρηξη ζωής και φωτός, όσο προφθαίνει, καθώς αισθάνεται ότι δεν είναι μακριά, η νάρκη του Χειμώνα...
 






Φθινόπωρο~Κλαυδία: "Το φθινόπωρο είναι το τελευταίο και γλυκύτερο χαμόγελο του έτους" (Ιουβενάλιος). Αυτό το δροσερό χαμόγελο συνοδεύει ταξιδιάρικα σύννεφα, στάλες βροχής, μυρωδιές νοτισμένου χώματος και χρυσοκόκκινων φύλλων, τα δώρα του Διόνυσου και τα...φίνα λιλά κυκλάμινα που ξεπροβάλλουν από τις σχισμές των βράχων...








Η Πέμπτουσία Του Χρόνου~Πέτρα: Μάζεψε τα νοτισμένα σύννεφα από τα αλήτικα νυχτοπερπατήματά τους στις απάτητες βουνοκορφές, μήνυσέ τους να περάσουν κι από τη γειτονιά των ανθισμένων αισθήσεων, κι αφού σιγοψιθυρίσουν γλυκά στο αυτί του ωκεανού, το μυστικό κωδικό των τεσσάρων εποχών, τότε μονάχα ας πετάξουν -όμοια με χαρταετό- επάνω από τον έναστρο ουρανό, λίγο πριν παραδοθεί η φύση στη γοητεία των απογυμνωμένων κλαδιών της!